“คุณทรงฤทธิ์!”
วาวไหมชะงัก หลุดปากออกมา
“ใช่เขาจริง ๆ”
พ่อเลี้ยงรณชัยพึมพำ สติสัมปชัญญะกลับคืนมาอีกครั้ง ทั้งเสียดายระคนกัน นมหวานยังค้างอยู่ในความรู้สึก รสชาติแห่งความหื่นและความหอมยังคุกรุ่น ไม่จางหายไปง่าย ๆ แต่ก็นั่นแหละ วาวไหมเป็นเพียงความฝัน ความจริงก็คือคนข้างนอกนั่นต่างหากที่อยู่ในอาการร้อนรน
ทรงฤทธิ์ไม่ใช่คนโง่ เขาคงรู้แล้วก็เป็นได้ว่า ข้างในเกิดอะไรขึ้น พ่อเลี้ยงรณชัยถอนใจออกมา พลังทางเพศลดอุณหภูมิลง
“พ่อจะออกไป”
“คุณพ่อคะ...”
ไม่ทันแล้ว พ่อเลี้ยงรณชัยผละลุกจากเตียง แกนกายอ่อนตัวแล้วสงบลงอย่างรวดเร็ว สีหน้าปรับเปลี่ยนราบเรียบ
ประตูถูกเปิดออก
พบร่างของทรงฤทธิ์ยืนสีหน้าถมึงทึงอยู่ตรงนั้น
“คุณพ่ออยู่นี่จริง ๆ ด้วย”
“ใช่”
“เธอล่ะครับ”
แทบไม่ต้องพูดอะไรออกมาอีกแล้ว เพราะหลักฐานคาตา และขณะนั้นเอง วาวไหมก็ขยับออกมาเพื่อให้ทรงฤทธิ์ได้เห็น
นี่เป็นอีกหลักฐานเด็ดที่จะอธิบ
