“คุณพ่อขา...อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ หนูว่า...กลับเข้ามาในห้องแล้วมาเริ่มต่อดีไหมคะ”
“พ่อขอโทษนะ”
“งั้นแค่นอนกอดหนูเฉย ๆ ก็พอค่ะ”
“พ่อไม่สบายใจเลย”
“นั่นแหละค่ะ กอดหนู ทุกอย่างจะดีเองค่ะ”
“เกิดอะไรขึ้น?”
พ่อเลี้ยงเชิดมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังยกเหล้าขึ้นดื่มจนหน้าแดงก่ำ ความจริง ทุกครั้งที่ทรงฤทธิ์แวะเวียนเข้ามาหา ไม่เคยมีสักครั้งที่จะเป็นเรื่องดี
ทรงฤทธิ์ค่อนข้างจะถูกคอกับพ่อเลี้ยงเชิดมาแต่ไหนแต่ไร อาจเป็นด้วยว่าอัทธยาศัยใจคอคล้าย ๆ กันก็เป็นได้ แม้ว่าพ่อเลี้ยงเชิดจะมีศักดิ์เป็นเพื่อนกับพ่อเลี้ยงรณชัยก็ตาม
หลัง ๆ มาลูกชายดูจะสนิทสนมมากกว่าผู้เป็นพ่อเสียอีก
“ผมทะเลาะกับคุณพ่อมา”
“นั่นไง”
“ขอโทษครับคุณอา มาทีไรนำแต่เรื่องร้อนใจมาปรึกษาทุกที”
“เกรงใจอะไรไปล่ะ หลานชายก็เหมือนลูกชายของอาคนหนึ่ง ว่าแต่...คราวนี้ทะเลาะกันเรื่องอะไร”
“ผู้หญิงสิครับ ผู้หญิงคนหนึ่งทำให้คุณพ่อเปลี่ยนไป”
“หมาย
