ดูเหมือนอีกฝ่ายเงียบไปอึดใจใหญ่ ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่าว่าเขาอึ้ง แล้วตัวร้ายก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยเหมือนไม่ค่อยใส่ใจ
“อ้อ…โทษทีฉันลืมไปเลย”
คำว่า ‘ลืม’ ทำให้สาวน้อยเม้มปากแน่น ใช่สิ…เธอไม่สำคัญสำหรับเขานี่
“แต่นี่มันเกือบสองอาทิตย์แล้วนะคะ”
น้ำเสียงเหมือนเริ่มมีอารมณ์นิดๆ ทำให้เซซาเรยกยิ้มตรงมุมปากด้วยความพึงใจ ไม่บ่อยนักหรอกที่ยัยแม่ชีนั่นจะสติแตก อ้อ…เว้นเสียแต่เวลาอยู่บนเตียงกับเขา แม่ตัวดีเปลี่ยนเป็นคนละคนเชียวล่ะ จับต้องนิดๆ หน่อยๆ ก็ร้อนเป็นไฟ ตอบสนองได้ใจจนเหมือนโดนวิญญาณแม่สาวร่านเข้าสิง
“ถ้ารีบก็ไปฟ้องหย่าเอา” วาจาท้าทายที่ดังมาตามสายทำให้สาวน้อยกำหมัดแน่น เค้นเสียงสั่นๆ ด่าทออีกฝ่ายด้วยความคับข้องใจเหลือคณา
“คนนิสัยไม่ดี! ผู้ชายใจร้าย! ทำไมต้องทำกับฉันอย่างนี้ด้วย”
“ทำอย่างนี้น่ะมันอย่างไหนหือเด็กน้อย…ไม่ยอมหย่าให้ หรือเอาเธอทำเมียแล้วปัดตูดหนี”
