“ทำไมคุณต้องให้เลือกด้วยคะ ในเมื่อคุณก็รู้อยู่แล้วว่าคำตอบของอ้อนคืออะไร คุณรู้อยู่แล้วว่าอ้อนจะตอบว่ายังไง” อ้อนรักมองเขาอย่างอึ้งๆ แล้วเอ่ยเสียงสะท้าน
“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น เลือกมาว่า…แม่ของเธอหรือฉัน!” น้ำคำบีบบังคับเฉียบขาดทำให้คนฟังแทบจะร้องไห้ มองหน้าสามีอย่างน้อยใจแกมตัดพ้อ แล้วเอ่ยเป็นเชิงเลี่ยงออกมา
“อ้อนต้องไปหาแม่ก่อน แล้วก็ต้องไปให้เร็วที่สุด”
“หึ…แม่เธอคงสำคัญกว่าฉันมากสินะ”
หลังจากแค่นยิ้มหยันให้ตัวเอง คนตัวโตก็ตัดพ้อด้วยความน้อยใจอย่างสุดกลั้น พยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่นด้วยการกำหมัดข่มกลั้นอารมณ์อ่อนไหวที่กำลังจู่โจมอย่างกะทันหัน และวาจาที่หลุดออกมาจากปากหยักก็ทำให้อ้อนรักรู้ว่าเธอควรจะเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้อีกฝ่ายฟัง การจากไปอย่างคาราคาซัง การหันหลังให้กันโดยที่ยังไม่ทำความเข้าใจมันย่อมไม่เป็นผลดีต่อความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาแน่ๆ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ อ้อนต้อง
