“ชอบเหรอ? พี่ชอบพรีมเหรอ?”
(อืม พี่บอกไปแล้ว แต่ถ้าถามอีกครั้งพี่จะบอกอีกครั้งก็ได้ว่าพี่ชอบพรีม)
“หึ! ถ้างั้นก็หยุดความรู้สึกของพี่ไว้แค่ตรงนั้น หยุดรู้สึกอะไรกับคนของผมซะ อย่ามารู้สึกอะไรกับพรีม...อย่ามาชอบคนที่ผมรัก”
ติ๊ด!
“...แม่งเอ้ย!” เขากดวางสายก่อนจะนั่งนิ่งแต่แค่แป๊บเดียวก็สบถออกมาเสียงดังลั่นพร้อมกับมือที่ค่อย ๆ คลายมือฉันทำให้ฉันรีบชักมือกลับทันทีที่มือเป็นอิสระ
เขาเป็นอะไรฉันไม่รู้เลย สิ่งที่เขาพูดเหมือนกัน ไม่รู้ว่าพูดทำไม เขาพูดเหมือนกับว่า เขารักฉัน แต่ฉันไม่เชื่อนะคะ ไม่เชื่อเลยสักนิดแต่ที่ทำได้ดีที่สุดคงมีแค่เงียบเพราะไม่กล้าเล่นกับอารมณ์ของเจ้าของขุมนรกที่พร้อมแตกให้ไฟนรกแผดเผาทุกอย่างที่อยู่รอบข้างตลอดเวลา
“...ไปหาเพื่อนไป” เขานั่งเงียบไม่กี่อึดใจก็เอ่ยออกมาเบา ๆ เหมือนคนที่กำลังควบคุมความโมโหโดยที่เขาไม่หันมามองหน้าฉัน
“คะ?”
“ลงไปหาเพื่อน เอาบัตรไปจ่ายค่าเหล้
