ปรินทิพย์ถึงกับผงะไป ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาเธอจะไม่เคยมีความรักแต่เธอก็โตพอที่จะรู้ถึงสิ่งที่ชายหนุ่มพูดว่าหมายถึงอะไร
ภูมินทร์ไม่ปล่อยให้หญิงสาวงงอยู่นาน เขากระชากร่างบางที่มีเพียงผ้าห่มผืนบางพันกายอยู่ออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว
“ตอนนี้เธออยากจะรู้อะไรอีกไหม แบบว่าฉันจะพาเธอไปไหน และเธอกับฉันจะสนิทสนมกันยังไง ฉันจะได้ช่วยตอบให้เธอหายสงสัยไงล่ะสาวน้อย” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเยือกเย็นและฉุดกระชากสาวน้อยที่เขาเอ่ยเรียกอย่างไม่ปราณี
ไม่มีเสียงตอบกลับมานอกจากสีหน้าและท่าทางไม่เต็มใจ
ปรินทิพย์ไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหนแต่เธอรู้เพียงว่าตอนนี้ความหนาวเย็นของอากาศทำให้เธอแทบจะก้าวขาไม่ออก เสียงสายน้ำไหลที่ได้ยินเพียงเบาๆ ทำให้เธอเริ่มรู้แล้วว่าอีกไม่นานเธอจะได้พบกับอะไร
“ไม่...ไม่นะ ได้โปรด...” เธออ้อนวอนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือที่เกิดจากอากาศที่หนาวเย็นและความกลัวที่แล่นเข้าจับขั้วหัวใจ
‘ก็เธอว่ายน้ำไม่เป
