ครั้นสายตาพร่ามัวที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาไล่สายตาขึ้นไปมอง ปรินทิพย์ก็เห็นใบหน้าคมเข้มนิ่งมองอยู่ก่อนแล้วสีหน้าบูดบึ้ง
เธอยอมรับว่าผู้ชายคนนี้หน้าตาหล่อเหลายิ่งกว่าพระเอกหนังบางคน แต่จิตใจกลับร้ายกาจยิ่งกว่าตัวโกงเสียอีก...
แววตาคมกริบที่กำลังทอดมองมาทำให้ความอ่อนล้าทั้งหลายแทบจะหมดไป ความหวาดกลัวต่อคนตรงหน้าจึงกลายเป็นพลังให้เธอดันตัวเองลุกขึ้นนั่งแม้จะดูยากลำบากเพราะผ้าห่มที่พันกายอยู่ ไม่ค่อยเป็นไปตามความต้องการนัก แต่ที่สุดเธอก็ลุกขึ้นมานั่งจนได้
ภูมินทร์มองร่างบางนั้นอย่างเวทนา สภาพคุณหนูแห่ง ตระกูลมาณีพรรณ ผมเผ้ายุ่งเหยิงเนื้อตัวมอมแมม และที่ขอบตาทั้งสองบวมเบ่งเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
แต่เมื่อเขานึกไปถึงใบหน้าของน้องสาวแววตาเวทนาก็แปรเปลี่ยนไปเป็นแข็งกร้าวอีกครั้ง สภาพเหล่านั้นยังไม่อาจเทียบกับความสูญเสียของเขาได้ หล่อนจะต้องทุรนทุรายมากกว่านี้ให้สมกับสิ่งที่พี่ชายและตัวหล่
