บทที่ 8 ชั่ววูบ
1651 คำ
“คือพี่...” ชายหนุ่มหันมามองแฟนสาวของตัวเอง น้ำตาของนิสาเล่นเอาจุกอกเลยทีเดียว เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาก่อนจะหมุนตัวเดินหนีไปขึ้นรถ
“นิสา!...” พันธดนย์ไม่รอช้าที่จะเดินตามไป แต่ก็ไม่ทันเมื่อสาวเจ้าเปิดประตูรถได้ก่อน ซึ่งเป็นรถของเขาที่ยังติดเครื่องไว้ คราวแรกนิสากะจะนั่งรอบนรถให้เขาไปเอาของที่บ้าน แต่ตอนนี้ไม่รงไม่รอมันแล้ว
“แม่งเอ๊ย!” พันธดนย์หงุดหงิด ไม่น่าติดเครื่องยนต์ไว้เลย ชายหนุ่มมองท้ายรถคันหรูของตัวเองที่ค่อย ๆ หายลับไปกับตานั้นด้วยความหัวเสีย ฝ่ามือหนายกขึ้นเสยผมของตัวเองแรง ๆ ก่อนที่เขาจะหันมาเอาเรื่องตัวต้นเรื่องนี้
“อิงลดา!” เจ้าของชื่อสะดุ้งเฮือก น้ำตาแห้งเหือดไปแล้ว บัดนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“ฉัน...” เธอถอยหลังกรูดเมื่อเขาสาวเท้าเข้ามาหา พันธดนย์ยื่นมือมาคว้าต้นแขนของเธอ กระชากคนตัวเล็กอย่างแรงจนตัวเธอลอยหวือมาติดแผ่นอกของเขา
“เธอต้องการอะไร ห้ะ!” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดไร้ความปรานี ไม่เกรงไม่กลัวว่าท่อนแขนเล็ก ๆ นี้จะแตกหัก อิงลดายกมือขึ้นกุมฝ่ามือของเขาพร้อมกับใบหน้าที่เหยเก
“ฮึก จ...เจ็บ”
“เจ็บงั้นเหรอ...แล้วเมื่อกี้เธอพูดออกมาทำซากอะไร!” เขาผลักเธออย่างแรงจนร่างเล็กเซถลาไปทางด้านหลัง “เธอต้องการอะไรจากฉัน”
“แล้วพี่ล่ะ ฮึก ทำกับฉันแล้วมาพูดอย่างนี้ทำไม พี่ทำอะไรพี่รู้ตัวดี ฉันพูดผิดตรงไหน...ก็พี่ขืนใจฉันจริง ๆ” อิงลดาเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน เขาทำอย่างกับว่าสิ่งที่พูดนั้นไม่เป็นความจริง ก็ในเมื่อเขาทำมันจริง ๆ นอกกายแฟนตัวเองแต่กลับมากล่าวโทษเธอ
“ถึงฉันจะทำจริง แต่เธอจงใจเอามาพูดแบบนี้ก็เท่ากับว่าเธอจงใจทำร้ายฉัน”
“แล้วพี่ล่ะ พี่ไม่ทำร้ายฉันหรือไง!” น้ำตาก็พลอยไหลออกมาไม่หยุด อิงลดาถอนหายใจออกมาเบา ๆ เธอไม่อยากให้เขาทำอย่างกับว่าเธอไม่มีหัวจิตหัวใจ
“เออ!” ชายหนุ่มก็จนปัญญาที่จะเถียง “ฉันยอมรับว่าผิดที่ทำกับเธอแบบนั้น แต่มันก็ผ่านมาแล้ว แล้วมันก็เป็นอารมณ์ชั่ววูบที่ฉันหลงผิดไปแค่นั้นแหละ”
“วะว่าไงนะคะ” คำพูดของเขามันจี้ใจดำมากเหลือเกิน จี้ใจดำจนทนฟังไม่ได้เลย “ชั่ววูบงั้นเหรอ...”
“ใช่ ก็บอกให้เธอลืมมันไป ยังจะขุดขึ้นมาพูดอีก เธอพูดต่อหน้านิสาแบบนั้น อยากให้ฉันเลิกกับนิสาหรือไง” พันธดนย์โมโหมากเลยทีเดียว หลายวันมานี้เขาพยายามเลี่ยงที่จะเจอเธอ หลังจากที่สาวเจ้าเริ่มคิดไม่ซื่อกับเขา ทว่าเธอกลับพยายามเข้าหาจนรู้สึกอึดอัด ยิ่งไปกว่านั้น
“แล้วถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ ฮึก พี่ควรรับผิดชอบฉันเสียด้วยซ้ำ” พันธดนย์กลอกตามองบน อารมณ์ชั่ววูบแท้ ๆ ที่ทำให้รู้สึกอย่างนี้
“หึ เธออยากให้ฉันเลิกกับนิสาเหรอ...ไม่มีวันนั้นหรอก” ว่าเสียงหนักแน่น พลางทำท่าทีเหมือนจะเดินไปที่โรงจอดรถ ชายหนุ่มต้องการไปง้อแฟนสาว
“ตะแต่...” เสียงของเธอทำให้ฝ่าเท้าหนาชะงัก อิงลดาเองก็เริ่มรู้ตัวเช่นกันว่าเกือบหลุดพูดบางอย่างออกมา
เธอชะงักไป
“แต่อะไร” เขาหันมามองเธอเล็กน้อย พอเธอไม่ตอบก็ไม่ได้รอเอาคำตอบอะไรอีก อิงลดายังไม่มีหลักฐานไปปรักปรำนิสา ว่าหล่อนอาจจะมีส่วนในอุบัติเหตุของคุณท่านในครั้งนั้นด้วย เธอทำได้แค่ยืนมองเจ้าของแผ่นหลังหนาที่ขึ้นรถไป ก่อนที่เขาจะขับรถออกจากบ้านโดยไม่สนใจเธอแม้แต่นิดเดียว...
พันธดนย์มาง้อแฟนสาวถึงที่บ้านของเธอ ใจของเขานั้นชาวาบเมื่อสาวเจ้าไม่ยอมเปิดประตูห้องนอนให้
“นิสา พี่ขอโทษ”
“_”
“พี่ผิดไปแล้วคนดี...” เขาเอ่ยพูดแนบประตู เชื่อว่าสาวเจ้ากำลังตั้งใจฟังอยู่ ซึ่งนิสากำลังนั่งกอดเข่าหันหลังพิงประตู ตั้งใจฟังที่เขาพูดจริง ๆ
“พี่ขอโทษ พี่เมาไม่มีสติ” พอได้ยินว่าอีกฝ่ายเมาไร้สติ นิสาก็เริ่มใจอ่อนขึ้นมาอย่างง่ายดาย ถึงเขาจะไม่เมาแต่เธอก็ต้องหายงอนเขาอยู่ดี พันธดนย์เป็นบ่อเงินบ่อทองของเธอนี่
แกร็ก~
พอคิดได้อย่างนั้นเธอก็ลุกขึ้นบิดลูกบิดประตู เปิดประตูออกไปคุยกับเขา
“ทำไมทำอย่างนี้คะ ไม่คิดว่าฉันจะเสียใจเหรอ” ว่าไปสะอื้นไห้ไป คบกันมานานเขาไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลย แต่ทำไมถึงไปทำกับผู้หญิงคนนั้น
“พี่ขอโทษ” ชายหนุ่มว่าเสียงอ่อนพร้อมกับรั้งตัวเธอเข้ามาสวมกอด ไม่อยากทำให้เธอเสียใจเลย แต่ตอนนั้นเขาเองก็ผิดจริง ๆ
“ฮึก ไม่มีสติแน่นะคะ” พันธดนย์กะพริบเปลือกตาปริบ ๆ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ หากถามว่ามีสติพอรับรู้ไหมว่าผู้หญิงตรงหน้าคืออิงลดา ตอบได้เลยว่าสติของเขาครบหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ถ้าถามตอนนี้ เขาเองก็อยากให้แฟนสาวสบายใจ พันธดนย์เลือกที่จะโกหก
“ใช่ เมาน่ะ วันนั้นนั่นแหละ ที่ไปกินเหล้ากับคุณพ่อไง” เธอขมวดคิ้ว เขากำลังหมายถึงพ่อของเธอ
“อ้อ...” หญิงสาวพยักหน้ารับ ใจมันอ่อนยวบยาบเพียงแค่เขามองมาด้วยแววตารู้สึกผิด พันธดนย์รั้งคนเป็นแฟนเข้ามาสวมกอดอีกครั้ง เขาไม่อยากเห็นแววตาเสียใจของเธอ
“พี่ขอโทษ”
“_”
“พี่ผิดไปแล้ว พี่จะไม่ทำอีก” เธอไม่ได้ตอบอะไร ถึงจะคิดว่ามันเป็นความผิดพลาดชั่วคราว แต่การที่คนคนหนึ่งจะพลั้งพลาดกับผู้หญิงคนหนึ่งได้ มันก็ต้องมีสติบ้างไม่งั้นก็คงไม่แข็งกันพอดี มีสัญญาณเตือนบางอย่างที่สะกิดใจ...เขาอาจจะมีใจให้เธอคนนั้น เพียงแต่ว่าไม่รู้ตัวก็เท่านั้น
“ได้ป้องกันหรือเปล่าคะ” นิสาดันแผ่นอกกว้างออกเล็กน้อยเพื่อที่จะได้เงยหน้าขึ้นสบตากับเขาได้ถนัด
“_”
“ทำไมไม่ตอบคะ”
“_”
“หรือว่าไม่ได้ป้องกัน” พันธดนย์เม้มริมฝีปากเข้าหากัน เขาลังเลที่จะบอกความจริงกับเจ้าหล่อน ชายหนุ่มไม่อยากโกหกคนรักแม้แต่นิดเดียว
“พี่เมามาก” คำตอบของเขานั้นเรียกน้ำตาของเธอได้เป็นอย่างดี นิสาปัดน้ำตาออกปราดเดียว เธอเบือนหน้าหนี
“กับฉันพี่อยากป้องกัน ไม่ว่าพี่จะเมามากแค่ไหน พี่ก็ยังมีสติหยิบถุงยางมาใส่ทุกครั้ง แต่ทำไมตอนนี้อ้างว่าเมา” เธอเอ่ยพูดโดยไม่ได้มองหน้าเขาเสียด้วยซ้ำ หญิงสาวเกรงว่าจะเห็นแววตาโกหกของเขา
“พี่ขอโทษ” พันธดนย์ไม่มีคำแก้ตัว เพียงแค่ความคิดและความต้องการชั่ววูบเท่านั้นที่พลาดพลั้งไป “แต่พี่ก็ให้คนไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้อิงแล้วนะ อิงยังซิงอยู่ด้วย”
“ซิง? ...” นิสาไม่ได้สนใจเรื่องยาคุมเสียด้วยซ้ำ เธอสนใจประโยคหลังของเขา “หมายความว่าพอคิดว่าซิงเลยอยากลองงี้เหรอ แล้วถ้าไปเจอคนอื่นอีกล่ะ”
“ไม่...พี่ไม่ทำแล้ว” เขาโอบกอดเธอเข้ามาหา แถมยังตอบเร็วมั่นใจว่าจะไม่ทำอีก อิงลดาเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาสติหลุดไปได้ คงเป็นเพราะเธออยู่กับเขามานาน ความรู้สึกอยากลองนั้นทำให้พลาดไป
...นิสาไม่รู้ว่าจะจัดการความรู้สึกนี้อย่างไรดี เขากำลังทำตัวเห็นแก่ตัวกับเธอ ขณะเดียวกันตัวเองก็ไม่สามารถเด็ดขาดได้เสียทีเดียว ก็ในเมื่อเขานั้นเป็นบ่อเงินบ่อทองของเธอ
“หายโกรธพี่นะ คนดี”
“_”
“นะครับ” ชายหนุ่มลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน พยายามง้อขอคืนดี
“ถ้าหายง่าย พี่จะคิดว่าฉันเป็นของตายหรือเปล่าคะ” นิสาเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกครั้ง สบตากับเจ้าของนัยน์ตาทรงเสน่ห์ ดวงตาคู่นี้ที่ทำให้เธอตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น
“ไม่เลย จะไม่ทำอีก” ชายหนุ่มลูบศีรษะของเธอเบา ๆ เกลี่ยปอยผมไม่ให้บดบังใบหน้าสวย ดวงตาของเธอนั้นเป็นสีดำตามฉบับบสาวเอเชีย เปลือกตาชั้นเดียวยกสูงขึ้นนั้นทำให้เธอมีใบหน้าสวยเฉี่ยวตามสเปกที่เขาชอบ
“เฮ้อ...ถ้าคราวหน้าทำอีก ฉันจะไม่ใจอ่อนให้แล้ว” พันธดนย์พยักหน้ารับ สบตากับเธอก่อนจะโน้มหน้าลงจูบริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน สิบปีที่คบกันมา เขาไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลยสักครั้งเดียว มีแค่คราวนี้ที่หลงผิดไปชั่วขณะก็เท่านั้น
ขณะเดียวกันอีกฟากหนึ่ง อิงลดานั่งพิงหัวเตียง กอดเข่านอนไม่หลับเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้กลับมาบ้านเลย เธอสะอื้นไห้เงียบ ๆ เพียงลำพัง โทรหาก็ไม่รับ ปากของเขาที่พ่นถ้อยคำออกมาดูถูกเหยียดหยามมันไม่เข้าหูเลยหรือกระไร เธอถึงยังคงเป็นห่วงและคิดถึงเขาเช่นเดิม
“ฮึก ฮือ~” นิสาไม่ผิด หล่อนเป็นแฟนกับเขาก่อนที่เขาจะแต่งงาน คนที่มาก่อนจริง ๆ เป็นเธอคนนั้น เรียกร้องอะไรก็ไม่ได้ เมื่อเธอคนนั้นไม่ได้แย่งสามีของเธอไป พื้นที่ทับซ้อนนี้...เจ็บปวดเหลือเกิน
- ผู้เขียน
