ตอนที่ 5
รุ่งเช้า
กลุ่มคนทั้งสี่ก็ค่อย ๆ ทยอยกันเดินทางเข้าไปในหมู่บ้านโดยมีพรานอ่องเป็นผู้นำทาง ทุกคนในบ้านเรือนมองพวกเขาอย่างไม่ไว้ใจ บ้างก็ปิดประตูใส่ บ้างก็รีบปิดหน้าต่างบ้าง
แต่สิ่งที่ทำให้สามผู้มาเยือนยิ้มออกมาได้ก็คือวิวทิวทัศน์ที่สวยงามของที่นี่ มันช่างเงียบสงบและร่มรื่น และอากาศที่นี่ก็สุดแสนจะเย็นสบาย
มีกระท่อมแห่งหนึ่ง พรานอ่องบอกว่าเป็นของหัวหน้าหมู่บ้าน และพรานอ่องกำลังพาทั้งสามคนไปพบเพื่อบอกกล่าวถึงการนำคนเหล่านี้เข้ามาในพื้นที่
“เดี๋ยวพวกคุณ คอยผมอยู่ตรงนี้ก่อนนะ ผมจะเข้าไปบอกกับท่านผู้นำสักหน่อย” พรานอ่องเอ่ยขึ้น แล้วเดินเข้าไปในกระท่อมหลังหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกล ราเชนทร์มองตามไปอย่างสงสัย
ซึ่งอันที่จริงพรานอ่องก็เป็นคนในพื้นที่นั่นแหละ แต่ทำทีเป็นคนอื่นเพื่อตบตาราเชนทร์และพรรคพวก และเขาก็ยังเป็นน้องชายของหัวหน้าหมู่บ้านอีกด้วย ในอดีตเขาจะพาคนเข้ามาท่องเที่ยวที่นี่เสมอ แต่ระยะหลังมานี้ มีข่าวเรื่องคนสูญหายในหมู่บ้านลือสะพัดออกไป
ช่วงนี้พรานอ่องจึงถูกพี่ชายสั่งห้ามนำคนนอกเข้ามาในพื้นที่อย่างเด็ดขาด เนื่องจากนายกล้าอยากให้เรื่องข่าวลือเงียบหายไปเสียก่อน และครั้งนี้น้องสาวก็ดันมาขัดคำสั่ง เพราะเห็นแก่เงินก้อนโตที่ราเชนทร์นำมาล่อ
พรานอ่องก็บอกให้ทั้งสามคนนั่งพักคอยอยู่บริเวณด้านนอก ส่วนเขาจะเข้าไปคุยกับหัวหน้าหมู่บ้าน
“บอกแล้วไงว่าข้าไม่อนุญาต!!!” นายกล้าหัวหน้าหมู่บ้านวัยหกสิบปี ตะคอกน้องชายที่ขัดคำสั่ง
“ใจเย็น ๆ สิพี่กล้า พี่เห็นสาวคนสวยคนนั้นมั้ยล่ะ” นายกล้ารีบชะโงกหน้าต่างออกไปดู ก็เห็นปุณญาดา ที่ยืนอยู่ เธอสวมกางเกงยีนสีซีด รองเท้าเดินป่า และเสื้อแจ็กเกต ผมสีน้ำตาลบรอนด์ถูกย้อมตามแฟชั่นของสาวเมืองกรุงดูกระเซิงๆ เล็กน้อย เธอไม่แต่งหน้าเลย แต่นั่นก็ยังทำให้นายกล้าเห็นถึงความสวยงามของเธออยู่ดี
“สวยว่ะ เอ่อ แบบนี้ค่อยใจชื้นหน่อย งั้นแกก็ไปทำยังไงก็ได้ ให้พวกมันอยู่แยกกันนะ อย่าให้พวกนอนรวมกันเด็ดขาด”
“เอ่อ..แต่เผอิญว่านายราเชนทร์เป็นแฟนของนังผู้หญิงนั่น เห็นทีว่ามันคงจะไม่ยอม”
“จะยากอะไร คืนนี้เอ็งกับข้าก็หาทางให้ไอ้พวกผู้ชายมันดื่มสาโทสิวะ” นายกล้าคิดแผนชั่วทันที
“ครับ ๆ งั้นเดี๋ยวผมจะไปบอกพวกเขาให้ครับ” พรานอ่องหันหลังเตรียมจะออกจากกระท่อมไป แต่ผู้เป็นพี่ก็เรียกเขาขึ้นมาเสียก่อน
“เดี๋ยว!!!...ไอ้อ่อง แล้วเงินค่าจ้างล่ะ.."
“ขอโทษครับพี่” พรานอ่องรีบหยิบเงินในถุงย่ามให้พี่ชาย ก่อนจะเดินออกมาหา พรรคพวกของราเชนทร์ทั้งสามคนที่คอยอยู่บริเวณแถวนั้น
“นังผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นเมียฉันในคืนนี้ หึ ๆ ๆ” นายกล้าพูดอยู่คนเดียวแล้วก็ยิ้มออกมาเมื่อมองไปที่ร่างระหงของปุณญาดาอีกครั้ง