“ลิน” เสียงศรัญญาดังขึ้นด้วยความไม่สบอารมณ์ หลังจากลูกสาวไม่ไปทานข้าวกับภูมิภัทรตามที่เธอต้องการ และกว่าจะกลับเข้าบ้านก็เกือบสามทุ่ม
“อย่าบอกนะ... ว่าไปตกลงค่าสินสอดกับพี่ภูมิแล้ว”
“หึ! ประชดประชันเป็นที่หนึ่ง ถึงแม่จะแก่ แต่ก็ยังไม่ได้ความจำเสื่อมนะ เลี้ยงลินมาสี่สิบกว่าปี แม่ไม่เคยสอนให้ลินมีนิสัยแบบนี้ หรือพ่อสอนมา”
“ไม่มีใครสอนทั้งนั้นแหละ ลินนิสัยเสียของลินเอง”
“แม่ไม่ได้ไปกินข้าวกับภูมิภัทร” ศรัญญามองลูกแล้วก็อยากจะตีให้เนื้อเขียวแต่ก็ทำไม่ลง ออกไปจากบ้านหน้าตาสดใส กลับมาหน้าหมองคล้ำ คงจะเดินตากแดดอยู่ที่บ้านใหม่ทั้งวัน
“ขอบคุณนะแม่” ลลิสาเดินมากอดผู้เป็นแม่ แม่ยังคงเป็นปากร้ายแต่ใจดีเสมอ
“แล้วนี่ไปไหนมา ผมมีแต่กลิ่นควัน”
“ไปกินหมูกระทะกับพี่ ๆ คนงานมาแม่ ร้านอยู่ถัดจากบ้านเราไปไม่กี่ร้อยเมตรเอง อร่อยมาก มีกุ้งเผาด้วย ของกินเล่นก็เยอะ วันหลังเราไปกินกันนะแม่ ไปแล้วคิดถึงตอนเด็
