“ผมไม่ได้รักคุณหลิว”
หวังเล่ยเทียนเอ่ยเสียงแข็ง กระตุกยิ้มหยันตัวเอง
“ผมแค่แลกเปลี่ยน ไม่ได้เต็มใจ ไม่ได้ภักดี เมื่อได้ทุกสิ่งตามที่ตกลง ก็ถือว่าเราต่างคนต่างทำตามสัญญา ไม่มีเรื่องของหัวใจเกี่ยวข้อง”
ไป่หลางนิ่วหน้า ฟังสิ่งที่เด็กหนุ่มพูดแล้วรู้สึกขัดใจ
“นายทำแบบนั้นไม่ได้นะ นายต้องรักและภักดีต่อคุณหลิวสิ”
“ไม่มีใครบังคับหัวใจใคร ให้รัก ให้ภักดี หรือให้ยอมอยู่ใต้อำนาจใคร”
หวังเล่ยเทียนยื่นมือมาแตะตรงหน้าอกข้างซ้ายของไป่หลาง แค่นยิ้มขื่นเมื่อรับรู้ว่าอีกฝ่าย รักและภักดีต่อหลิวเฟยหลงเพียงใด หัวใจของไป่หลางคงมีแต่หลิวเฟยหลง เช่นเดียวกับหัวใจของเขาที่เพิ่งค้นพบว่ามีให้ใคร
“พี่หลาง ถ้าคุณหลิวสั่งให้พี่รักคนอื่น เลิกรักคุณหลิว พี่ทำได้ไหม” เขาถาม
ไป่หลางสั่นหน้าแทบจะทันที “ไม่ ฉันไม่เคยคิดรักใคร ไม่เคยคิดเลิกรักคุณหลิว” เขาเอ่ยเสียงเข้ม หนักแน่น
“พี่ก็สั่งให้ผมรักคุณหลิวไม่ได้เหมือ
