“ขอบคุณครับพี่หลาง ผมจะเข้มแข็งตามที่พี่บอก”
“ดีมาก นายไปอาบน้ำเถอะ อีกเดี๋ยวหมอจะมาดูแผล ระวังหน่อยอย่าให้แผลเปียกน้ำนะ”
ไป่หลางตบบ่าให้กำลังใจ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อผ้ามาชุดหนึ่งและหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้เด็กหนุ่ม
“ขอบคุณครับ ผมขอตัวอาบน้ำก่อนนะครับ”
หวังเล่ยเทียนหอบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้ไป่หลางนั่งรออยู่บนเตียง พอกลับออกมาก็พบว่ามีหมอและผู้ช่วยมารออยู่แล้ว
“ขอผมตรวจดูแผลก่อนนะครับ จะทำล้างแผลให้ใหม่”
หมอกับผู้ช่วยมาดูแผลของหวังเล่ยเทียน ไป่หลางนั่งมองดูอยู่เงียบๆ ใบหน้าของเขามีร่องรอยของความเหนื่อยล้า กว่าจะข่มตานอนได้ก็เลยเวลา ยังต้องรีบตื่นมาดูหวังเล่ยเทียนอีก เวลานอนไม่เพียงพอ แต่แค่นี้ไม่หนักหนาสำหรับคนที่มีร่างกายแข็งแรงแบบเขา หลิวเฟยหลงเข้ามาก่อนหน้านี้เมื่อเห็นว่าหวังเล่ยเทียนกำลังอาบน้ำจึงสั่งว่า
“นายดูแลอาเล่ยด้วย แล้วพาไปพบฉันที่ห้องทำงาน ฉันมีเร
