หนึ่งนภาเดินลงมามินิมาร์ท ที่อยู่ชั้นแรกของบริเวณคอนโด เลือกซื้อของที่ตัวเองต้องใช้พลางครุ่นคิดถึงเรื่องที่บังเอิญได้ยิน พราวฟ้ากับเขาคงมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก่อน เธอเห็นแววตาวูบไหวของพราวฟ้าตอนที่เจอหน้ากัน รู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นรักเขามากแค่ไหน
“หนึ่ง? มาอยู่ที่นี่ได้ไง” เสียงทักทายของคนตรงหน้า มาพร้อมกับใบหน้าใต้กรอบแว่นที่มองเธออย่างสงสัย ธีรัชมองเธอเงียบๆ เพื่อรอคำตอบจากเธอ
“ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคุณ” หนึ่งนภามองคนตรงหน้าด้วยสายตาเกลียดชัง เขาไม่ผิดเธอรู้ ยัยสองไม่ได้ตายเพราะเขา แต่เธอก็ยังรู้สึกโกรธเขาอยู่ โกรธที่เขาไม่ยอมพูดความจริง
“ยังโกรธอยู่เหรอ” ใบหน้าหล่อเหลาดูเศร้าลง แต่หนึ่งนภาไม่ได้รู้สึกโกรธน้อยลงเลย ธีรัชได้แต่มองเพราะไม่กล้าพูดอะไรต่อ
“ค่ะ และหนึ่งไม่เห็นความจำเป็นต้องตอบพี่ธีร์” คำพูดและท่าทางเฉยชาของเธอ ไม่ได้ทำให้ใบหน้าของหมอหนุ่มดีขึ้นเลยสักนิด
“จะโกรธพี่ไม่ว่าหรอก เพ
