คืนจันทร์ครึ่งเสี้ยว
แสงสีเหลืองนวลทอทาบบนผืนฟ้าเพียงนิด เป็นดวงดาวที่กระพริบระยิบระยับแต่หาได้สว่างทัดเทียมจันทร์ไม่ ทำให้ไม่สะดวกต่อการสัญจรของผู้คนในคืนเดือนมืดเช่นนี้
ร่างอรชรงดงามของสตรีผิวขาวจัด ชื่อของนางคือ ลู่ฟางเหนียง กำลังเร่งฝีเท้าเพื่อกลับเข้าสู่ จวนท่านแม่ทัพลู่ แต่ก็หาเร่งรีบมากเท่าที่เคยได้ไม่ ด้วยฝนตกทำให้ผืนดินเปียกแฉะ ทั้งความมืดในยามราตรี หากเดินไม่ระวังก็เกรงว่าจะหกล้มหกลุก
หลังจากไปสวดมนต์ไหว้พระที่วัดเป่าซานซือ ระยะทางไม่ไกลจากจวนนักร่วมสี่ลี้ดังที่นางทำอยู่ประจำ แต่เกิดฝนตกหนักทำให้ไม่สามารถกลับบ้านได้ทันเวลาก่อนตะวันตกดิน
จนบัดนี้ ล่วงเข้ายามเฉินแล้ว แต่จะกลับช้ากลับเร็วก็หาได้มีใครในบ้านใส่ใจไม่ เพราะคนอย่างนางก็เป็นได้แค่ตัวอัปรีย์ ที่มารดาสิ้นยามที่ให้กำเนิด ทำให้ ท่านแม่ทัพลู่เจียเป่ย ผู้เป็นบิดาจึงจงเกลียดจงชังนา
