ลี่ซ่วนถงขึ้นรถม้าตามหลังลูกและภรรยา รถยังไม่อาจออกวิ่ง เขาก็เอ่ยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว
“เรื่องเมื่อครู่นี้มันอะไรกัน! เจ้าไม่มีหัวคิดหรือไร จึงไปแกล้งนังเด็กนั่นต่อหน้าคนตั้งมากมาย”
ลี่ซ่วนถงรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านี้เขาก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้วที่เจอคู่ปรับอย่างชางฉือหมิงพร้อมกับลูกสาวที่เขาชังน้ำหน้า ยังต้องมาเผชิญกับสายตากล่าวหาของฮูหยินพวกนั้น ยามนี้จึงระเบิดอารมณ์ใส่ลี่หง
ลี่หงเองจนตอนนี้ก็ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก เมื่อครู่นางไม่ได้ทำอะไรเด็กนั่นเลยสักนิด นางเพียงแต่อยากแสดงตัวเป็นพี่สาวและท่านป้าที่อ่อนโยนใจดี ไฉนนางเด็กนั่นอยู่ดีๆ กลับร้องไห้ขึ้นมาเสียได้
“ท่านพ่อ ข้าไม่ได้ทำอะไร อยู่ดีๆ นางก็ร้องขึ้นมาเอง”
“เฮอะ! เจ้าไปหลอกเด็กอมมือเถอะ เด็กคนนั้นหัวเราะอยู่ดีๆ พอเจ้าอุ้มนางกลับแหกปากร้องอย่างเจ็บปวดถึงเพียงนั้น ผู้ใดจะเชื่อว่าเจ้าไม่ได้ทำอะไร”
ขนาดไป๋ซื่อที่เชื่อใจลูกส
