เมื่อโดนดุด่าด้วยวาจาที่รุนแรง ทำให้หญิงสาวคนนี้ต้องเดินมาที่โต๊ะกลุ่มของหลันลู่อิงอย่างเสียไม่ได้
“สวัสดี ฉันชื่อเปียวเหมย เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับพวกเธอ”
เปียวเหมยแนะนำตัวเองด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่พอเห็นหน้าของหยางเฟยเทียนชัดๆ ทำให้ใบหน้าของเธอเกิดริ้วแดงขึ้นด้วยความเขินอาย
“ใครถาม”
หลันลู่อิงเงยหน้าขึ้นถาม บ้าหรือเปล่าอยู่ดีๆ ก็มาแนะนำตัว มีใครอยากมารู้จักกัน เด็กสาวไม่รอคำตอบ แต่เพราะเห็นสายตาของหญิงสาวคนนี้ทำให้เธอเกิดความไม่พอใจเล็กน้อย จึงหาเรื่องแกล้งคนตรงหน้า
“พี่เฟยเทียน หนูอยากกินอาหารจานนั้นแต่เอื้อมไม่ถึง”
น้ำเสียงของเธอช่างอ่อนหวานและแฝงไปด้วยความออดอ้อน น้อยครั้งนักที่จะได้ยิน ทำให้หยางเฟยเทียยิ้มกว้าง ก่อนจะเอื้อมมือใช้ตะเกียบไปคีบมาป้อนให้
“อ้าปากครับ พี่ป้อนเดี๋ยวมือหนูเลอะ”
เปียวเหมยมองการกระทำของทั้งสองคนที่ไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย ทำให้ความเกลียดหลันลู่อิงเพิ่ม
