“ทั้งสองคนเป็นญาติกันเหรอ แต่ทำไมคนละแซ่ล่ะ” หลันอี้ข่ายถามด้วยความสงสัย
“พ่อของเหอจินจิงเป็นพี่ชายของแม่ฉัน เราสองคนเกิดปีเดียวกัน แต่คนละเดือน จะเรียกว่าลูกพี่ลูกน้องก็ได้”
ฟางอี๋ชิงตอบ ครอบครัวเธอและลุงใหญ่มีบ้านอยู่ติดกัน ทั้งสองครอบครัวเป็นสหายตั้งแต่รุ่นปู่ย่า พ่อแม่เธอจึงสานสัมพันธ์กันจนได้แต่งงาน สองพี่น้องพยักหน้าเมื่อได้ยินคำตอบ
“ในเมื่อพวกเราเป็นสหายกันทำไมต้องอาย ฉันไม่รู้หรอกนะว่าครอบครัวพวกเธอเป็นยังไง จะรวยหรือจน การจะคบกันเป็นสหายดูจากตรงไหนเหรอ หรือถ้าฉันเป็นลูกคนมีเงินแล้วพวกเธอจะไม่ยอมคบหา” เธอเว้นระยะเมื่อเห็นว่าสหายทั้งสองส่ายหน้าจึงพูดต่อ
“นั่นสิ แล้วทั้งสองคนจะคิดมากทำไม เอาอาหารออกมาได้แล้วและกินด้วยกันนี่แหละฉันกับพี่ใหญ่กินไม่หมดหรอกนะ”
หลันลู่อิงบอกให้ทั้งสองคนเปิดกล่องข้าวและเอามากินด้วยกัน เธอไม่ใช่คนหวงของและในมิติมีตั้งมากมายเธอจะหวงทำไม ดังนั้นจึงแอบเอา
