ตอนนี้ผู้นำหมู่บ้านเหงื่อชุ่มไปทั่วหลังไม่คิดว่าเมียรักจะหาเรื่องให้เขาหลุดออกจากตำแหน่งเสียแล้ว ต่อให้ครอบครัวตระกูลหยางจะเป็นพวกพ่อค้า แต่อย่างลืมว่าต้นตระกูลนี้มีอิทธิพลไปทั่ว ต่อให้จะไม่มีอำนาจโดยตรงที่จะเขี่ยเขาให้กระเด็น แต่เส้นสายที่มีไม่ต้องพูดเยอะเขาก็รู้ว่าตนเองต้องเดือดร้อนแล้ว
“เอ่อ...คุณครับ ผมว่าเรื่องนี้เรายอมความกันได้นะ ผมยอมรับผิดแทนภรรยาครับ” ผู้นำหมู่บ้านห่อไหล่เดินเข้ามายอมรับผิดแทน หากมัวแต่เอาไม่ซีกไปงัดไม้ซุง คนที่เจ็บตัวคือเขาและภรรยา
“อย่างนั้นเหรอ เสี่ยวอิงหนูเห็นว่ายังไง จะยอมความและยอมรับค่าเสียหายไหม” หยางเฟยเทียนถามยายตัวเล็กของเขาพร้อมขยิบตาให้เล็กน้อยเพราะเขารู้ว่า หากเป็นหลันลู่อิงในปัจจุบันเธอยินดีที่จะรับเงินชดใช้ แต่ไม่ยอมความเด็ดขาด
“ทำไมหนูต้องยอมความละคะ ในเมื่อทางคุณยายท่านนี้ต้องชดใช้ค่าเสียหายให้บ้านเกออยู่แล้ว และหนูขอถามอีกเล็กน้อย หากวันนี้
