เช้าวันต่อมาอาฟงเอากุญแจร้านมาให้อย่างที่หยางเฟยเทียนบอกจริงๆ ดังนั้นบ้านรองหลันจึงมุ่งไปตลาดมืดพร้อมกับกลุ่มของหยางเฟยเทียน
ร้านที่เฟยเทียนให้นั้นเป็นห้องที่ไม่ใหญ่และไม่เล็กซึ่งกำลังพอดี หลันลู่อิงพยักหน้าอย่างชอบใจ
“เสี่ยวอิงตั้งใจจะขายอะไรเหรอ” หยางเฟยเทียนเอ่ยถาม
“คงพวกอาหารและอาจจะมีพวกของใช้ในครัวเล็กน้อย พ่อกับแม่อยู่กันเพียงสองคน ไม่อยากให้ท่านเหนื่อยมากจนเกินไป”
“อืม ดีแล้ว แต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกนะ เรื่องการปลอมตัวนั้นอาเทียนบอกพี่แล้ว ต่อไปไม่ต้องปลอมตัวแล้วก็ได้ ส่วนการที่จะเข้ามาที่ตลาดมืดของทุกคน ครั้งต่อไปเข้ามาทางที่พี่พามาวันนี้ เพราะเป็นทางเข้าส่วนตัวของพี่และคนของพี่ จะได้ไม่เกิดอันตราย”
“ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง”
หลันลู่อิงยิ้มให้อย่างอ่อนโยน แค่นี้เธอซึ้งในบุญคุณแล้ว จากนั้นเธอและทุกคนจึงเดินออกมาจากร้านค้าในตลาดมืด หลันลู่อิงและหลันอี้ข่ายคิดว่าเ
