ตอนที่ 6 เช็ดตัว

1241 คำ

ในห้องครัว ภายในห้องครัวป้าพรกับนับดาวกำลังช่วยกันทำกับข้าวหลายอย่างให้องศา “ทำไมคุณองศายังไม่ตื่นอีกนะ เดี๋ยวป้าขึ้นไปกับนับดาวด้วยละกัน” ป้าพรเอ่ยขึ้น “ได้ค่ะ” พอทำกับข้าวเสร็จนับดาวยกขึ้นมาพร้อมกับป้าพร ทั้งสองเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง ป้าพรเดินเข้าไปหาองศาที่นอนนิ่งอยู่ที่เตียงนอน “คุณองศาคะ” ป้าพรจับแขนองศาเขย่าเบาๆ “ทำไมตัวร้อนแบบนี้ล่ะคะ” “โอย…ปวดหัวจัง” องศาพูดพรางเอามือกุมศีรษะ “คุณองศา ป้าโทรตามคุณหมอทศให้มาตรวจดูดีกว่าค่ะ” หมอทศเป็นหมอประจำบ้านขององศามาตั้งแต่องศายังเป็นเด็ก ตอนนี้หมอทศก็อายุราวๆ ห้าสิบแต่หน้ายังอ่อนเยาว์อยู่มาก เพราะเป็นคนที่ดูแลตัวเองดีสมกับเป็นหมอจริงๆ “ไม่ต้อง” องศาพูดเสียงแข็ง “ป้าไม่ต้องมาดูแลผม ให้นับดาวมาดูแลผมแทน” “แต่คุณองศามีไข้สูงนะคะ” “ผมบอกว่าไม่ต้องไงครับ” องศาพูดเสียงดังจนเกือบจะตะโกนจนป้าพรสะดุ้ง “อะๆ อย่างงั้นก็ได้ค่ะ” ป้าพรยอมทำตามที่องศาสั่ง “มาพยุงฉันลุกขึ้นสิ ยืนบื้ออยู่ได้” องศาจ้องมองนับดาวด้วยความรู้สึกขุ่นเคือง นับดาวมององศาแล้วหลบตาและเดินเข้าไปนั่งข้างๆ ด้วยความกล้าๆ กลัวๆ แล้วพยุงเขาลุกขึ้น “อึ๊บ” “หนักเป็นบ้าเลย ตัวก็โตยังทำตัวเหมือนเด็ก” นับดาวบ่นในใจ เมื่อสัมผัสกับร่างแข็งแรงขององศานับดาวรู้สึกประหม่า หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ “ตัวคุณร้อนมากเลยนะคะคุณองศา ฉันว่าตามหมอมาดูอาการหน่อยก็ดีนะคะ” นับดาวพูดขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงองศาและเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจเพราะกลัวองศาจะรู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกตื่นเต้นแค่ไหน “ฉันไม่ได้ขอความคิดเห็นจากเธอ ไม่ต้องมาทำเป็นรู้ดี มีหน้าที่ดูแลฉันก็ทำไป” ป้าพรส่ายหน้าเหนื่อยใจกับความดื้อและเอาแต่ใจขององศา .” จะตายอยู่แล้วยังจะปากดีอีก อายุก็เยอะแล้วยังทำตัวเหมือนเด็ก” นับดาวบ่นในใจ “ป้าไปเอาผ้าชุบน้ำมาให้นะนับดาว” “ป้าไม่ต้อง ให้นับดาวทำทั้งหมดครับ” องศาสั่งห้ามป้าพร “ป้าไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวนับดาวทำเองดีกว่า” นับดาวเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้องศาอย่างคล่องแคล่ว “ป้าออกไปก่อนเถอะ” “แต่ว่าคุณองศาคะ” “ผมบอกให้ออกไปไงครับ” องศาพูดเสียงดังโดยไม่มองหน้าป้าพร ป้าพรรีบเดินออกจากห้องไปโดยเร็ว “ค่ะคุณองศา” นับดาวเดินสวนทางกับป้าพรที่กำลังจะเดินลงไปข้างล่าง “เขาไม่สบายน่าจะฤทธิ์ไม่เยอะเท่าไหร่” ป้าพรปลอบใจนับดาว “ไม่ต้องห่วงนับดาวนะคะป้า นับดาวสบายมากค่ะ” ป้าพรมองนับดาวเดินหายเข้าไปในห้ององศาด้วยความเป็นห่วงแต่จำต้องปล่อยนับดาวไว้กับองศา นับดาวเดินเข้าไปวางชามที่ใส่น้ำไว้โต๊ะข้างๆ เตียงนอนแล้วใช้ผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆ เช็ดตัวให้เขา นับดาวเช็ดใบหน้าและแขนให้เขาแล้วก็หยุดไม่เช็ดต่อ “ไม่เช็ดตัวหรือไง ฉันไข้สูงขนาดนี้เนี่ย” องศาพูดเสียงดังและทำสีหน้าหงุดหงิด “ก็ทำไมไม่เรียกหมอมาล่ะคะ ถ้ารู้ว่าไข้สูงก็” นับดาวพูดด้วยความรู้สึกโมโหและกลัวปนเปกัน “เธอไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเสียงกับฉัน” องศาจับแขนนับดาวแล้วบีบแรง มองนับดาวด้วยแววตาโกรธเคือง “โอ้ย ฉันเจ็บนะคุณองศา” “ฉันจะทำให้เธอเจ็บกว่าที่ฉันเจ็บเป็นสิบเท่า” “ฉันไปทำอะไรให้คุณเนี่ย” .” เธอไม่มีสิทธิ์มาถาม ฉันบอกให้เช็ดตัวให้ฉันเธอก็ต้องทำ” องศาตะคอกเสียงดัง จนนับดาวถึงกับสะดุ้ง “คุณก็ถอดเสื้อสิ ฉันจะเช็ดได้ยังไงล่ะ” “เธอก็ถอดให้ฉันสิ ทำยังกะไม่เคย” องศาพูดเสียงดังทำสายตาเหยียดหยามนับดาว นับดาวพยายามถอดเสื้อองศาอย่างลำบาก “ยกแขนขึ้นสิคุณ” นับดาวถอดเสื้อองศาพร้อมทั้งเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองกล้ามอก กล้ามท้องขาวๆ ขององศา นับดาวเช็ดตัวให้องศาแต่เมินหน้าหนี มองไปทางอื่น “ทำดีๆ มันจะตายรึไง ไม่ต้องมาทำเป็นไร้เดียงสา ผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ” องศาพูดตะคอกเสียงดัง จนนับดาวกลัวจนตัวสั่น แต่พยายามทำใจดีสู้เสือ ใจนึงก็กลัวอีกใจก็เขินอายที่จะมองแผงอกอันแข็งแรงขององศา ก็เกิดมายังไม่เคยอยู่ห้องสองต่อสองกับผู้ชายที่ถอดเสื้อแบบนี้นี่นา จะไม่ให้ใจสั่นได้อย่างไร องศาจับใบหน้านับดาวหันมามองร่างกายเขา และบังคับให้เช็ดตัว องศาสังเกตนับดาวที่ทำท่าทางเหมือนเด็กไร้เดียงสาก็รู้สึกขัดหูขัดตา “คนอะไร หล่อก็หล่ออยู่หรอก แต่ขี้โมโหชิบเป๋ง แล้วใครจะมาทนความดุร้ายของคุณได้ล่ะ มิน่า..อยู่จนแก่ขนาดนี้ยังไม่มีใครเอา” นับดาวได้แต่คิดอยู่ในใจ “ฉันหิวแล้ว” นับดาววางผ้าเช็ดตัวอย่างเหนื่อยใจ แล้วเดินไปหยิบข้าวต้มมาให้องศา นับดาวยื่นถ้วยข้าวต้มให้กับองศา แต่องศายังนิ่งเฉย “ป้อนฉันสิ จะให้ฉันกินเองหรือไง” นับดาวพยายามอดทนกับความเยอะสิ่งขององศา แล้วตักข้าวต้มป้อนเขา “เข้ามานั่งใกล้ๆ ฉันอีก” องศาเอาแขนโอบไหล่นับดาวแล้วดึงเข้ามาใกล้ แล้วหอมแก้มนับดาวหนึ่งฟอด “อ๊ะ นี่คุณทำอะไรของคุณเนี่ย เดี๋ยวข้าวก็หกหมดหรอก” นับดาวแว้ดใส่เขา “หกก็ไปเอามาใหม่สิ อยู่นิ่งๆ ถ้าไม่อยากให้ข้าวหก” นับดาวได้แต่ถอนหายใจ และยอมให้องศาโอบไหล่และป้อนข้าวไปด้วย องศากินข้าวต้มจนหมดถ้วยนับดาวจึงขยับกายจะลุกขึ้น แต่องศาคว้าเอวเธอไว้แล้วหอมแก้มนับดาวโดยไม่ทันตั้งตัว “นี่คุณ” นับดาวเอามือเช็ดแก้มตัวเองแล้วผลักองศาอย่างแรงและรีบวิ่งออกจากห้ององศาทันที องศานั่งมองด้วยสายตาที่รู้สึกพอใจที่ได้แกล้งนับดาว “ฉันจะทำให้เธอได้รู้ว่าความเจ็บปวดมันเป็นอย่างไร” องศาพูดและยิ้มหยันที่มุมปาก แววตาแฝงไว้ด้วยความแค้น นับดาววิ่งลงมาจากชั้นบนกำลังจะเข้าห้องตัวเอง กันต์ก็เปิดประตูออกมาเจอนับดาวพอดี “อ้าวนับดาว วิ่งหนีอะไรมาหน้าตาตื่นเชียว” “ปะ ป่าวค่ะพี่กันต์ ดาวขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ วันนี้นับดาวรู้สึกเพลียๆ น่ะค่ะ” นับดาวตอบกันต์เสียงตะกุตะกัก กันต์ยังไม่ทันได้คุยอะไรต่อนับดาวก็เปิดประตูเข้าไปในห้องโดยเร็ว กันต์ได้แต่ยืนมองแบบงงๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more