ดาวในดวงใจ

ตอนที่ 8 ไม่อ่อนโยนเลยนะ

ห้ององศา

“หุบปากของเธอเดี๋ยวนี้นะ” องศาตะโกนด้วยความโมโห แล้วจูบนับดาวโดยไม่สนใจว่านับดาวจะรู้สึกอย่างไร เขาปลดเปลื้องเสื้อผ้านับดาวออกทีละชิ้น เผยให้เห็นสัดส่วนที่สวยงาม ผิวขาวเนียนลออน่าหลงใหล สองเต้ากลมกลึงถูกเขาบีบเคล้นและดูดเลียจนช้ำไปหมด

“โอย ทำไมนับดาวสวยเหลือเกิน ทำไมถึงรู้สึกเหมือนว่านับดาวไม่เคยกับเรื่องแบบนี้มาก่อนนะ” องศาคิดในใจ ตะลึงในความอวบอัดของนับดาว น่ากินไปทั้งร่างกาย อีกทั้งปฏิกิริยาเวลาที่องศาสัมผัสร่างนับดาว เธอมีท่าทีสะดุ้งตื่นตระหนกเหมือนไม่เคยได้รับการสัมผัสแบบนี้มาก่อน คิดได้แบบนั้นมันยิ่งทำให้อารมณ์เขาพลุ่งพล่านแทบจะกลั้นไว้ไม่ไหว เขาพลิกกายขึ้นคร่อมร่างนับดาวทันที

นับดาวได้แต่นอนให้องศากระทำอย่างที่ใจเขาต้องการ เพราะมิอาจสู้แรงขององศาได้ องศาใช้ลิ้นดูดเลียทุกสัดส่วนทั่วร่างกายของนับดาวอย่างหลงใหลเหมือนลึกๆ ร่างกายของเขาโหยหาสิ่งนี้มานานมาก

เมื่อนับดาวได้รับการสัมผัสที่อ่อนโยนขึ้นจากการใช้ลิ้นขององศามันทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งร่างกาย นับดาวรู้สึกสับสนกับตัวเองใจนึงอยากจะผลักร่างเขาออกไปให้พ้น ทั้งโกรธ ทั้งเกลียดและเสียวไปในคราวเดียวกัน เพราะเธอไม่เคยโดนสัมผัสแบบนี้มาก่อน องศาใช้ลิ้นดูดเลียยอดอกของนับดาวที่แข็งชูชันท้าทายสายตาเขาอยู่นั้น จนนับดาวครางออกมา

“อื้อ อ้า” นับดาวครางออกมาเหมือนจะรับรู้ได้ถึงความสุขที่องศามอบให้ จนองศาทนต่อความปวดหนึบในร่างกายไม่ไหว แก่นกายที่แข็งชูชันเขาจับมันสอดเข้าไปในกลีบดอกไม้สีชมพูของนับดาว องศาพยายามยัดแก่นกายอันใหญ่ยาวนั้นเข้าไปที่กลีบดอกไม้ของเธออย่างลำบาก

“โอ้ย ฉันเจ็บค่ะ” น้ำตาแห่งความเจ็บปวดเริ่มไหลออกมาอาบสองแก้ม แต่องศาก็ไม่คิดที่จะหยุด

“อย่ามาสำออยหน่อยเลยน่า พูดยังกับไม่เคย” องศาพูดออกมาทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด

“ถ้าฉันบอกว่าไม่เคยคุณจะปล่อยฉันไปมั้ยล่ะ”

“ปล่อยก็โง่สิ ใครจะไปเชื่อน้ำหน้าผู้หญิงอย่างเธอ”

องศายัดแก่นกายเข้าไปได้สำเร็จ นับดาวรู้สึกเจ็บภายในตัวตนของเธอ จนแทบจะทนไม่ไหว

“อ๊ะ ฉันเจ็บค่ะ”

“ทนหน่อยนะนับดาว เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเอง มันแน่นมากเลย ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว” องศาพูดออกมาด้วยความเห็นแก่ตัว

“โอ้ย ฉันเจ็บค่ะ และก็จุกมากด้วย คุณหยุดก่อนเถอะนะคะ”

“อื้อ อ้า เสียวเหลือเกินนับดาว” องศายังคงขยับบั้นท้ายเข้าออกอย่างต่อเนื่อง

ตอนนี้อะไรก็หยุดอารมณ์บ้าคลั่งขององศาไม่ได้แล้ว เขากระแทกบั้นท้ายเสียงดัง “พั่บ พั่บ พั่บ”

นับดาวได้แต่กัดฟันทนความจุกและเจ็บที่องศามอบให้ เธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกเสียวเพียงน้อยนิดที่ปนมาเพราะขนาดขององศานั้นมันใหญ่กว่าร่องกลีบดอกไม้ของเธอมาก

“ซี้ด อ้า” องศาครางเสียวออกมาพร้อมทั้งกระแทกบั้นท้ายแรงและรัว พร้อมกับความร้อนภายในกายได้ระเบิดออกมาจนเขาไปถึงฝั่งฝัน

องศานอนหมดแรงทับร่างนับดาว นับดาวผลักอกองศาออกอย่างแรงเพราะรู้สึกเจ็บและแสบตรงกลีบดอกไม้มาก น้ำตาแห่งความเจ็บช้ำทั้งกายและใจหลั่งไหลออกมาไม่หยุด

องศามองนับดาวด้วยสายตาที่อ่อนโยนลง รับรู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่เขาคิดไว้ตั้งแต่แรกนั้นไม่ผิดไปจากเดิมเลย

“นี่เธอยังบริสุทธ์อยู่หรือนับดาว เป็นไปได้ยังไงเนี่ย ฉันทำอะไรลงไป” องศาตัดพ้อตัวเองในใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไป สีหน้าแสดงถึงความรู้สึกผิดขึ้นมา

นับดาวพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นจากเตียงเพื่อใส่เสื้อผ้า องศารีบคว้านับดาวไว้และมองร่างเปล่าเปลือยบนเตียงนอนของเขา องศามองเห็นเลือดที่เปื้อนบนที่นอนจึงพยายามขอดูที่กลีบดอกไม้ของนับดาวแต่นับดาวพยายามหุบขาไว้แน่น

“ฉันขอดูหน่อยสิ”

“ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร” นับดาวพูดทั้งปาดน้ำตาตัวเอง

“อย่าให้ฉันต้องใช้กำลัง” องศาจับขาเธอแหวกออก ทำให้เห็นร่องกลีบดอกไม้ชัดเจน

กลีบดอกไม้อันอวบอูมสวยงาม บัดนี้มันบวมแดงและมีเลือดสีแดงไหลออกมา นับดาวรีบหุบขาทั้งสองข้างแนบชิดกัน ทั้งรู้สึกโกรธแค้นและเขินอายปนกัน

“ฉันทำหน้าที่ของฉันครบถ้วนแล้ว ฉันกลับห้องได้แล้วใช่มั้ยคะ” นับดาวพูดน้ำเสียงสั่นเครือ ผลักองศาออกแล้วรีบใส่เสื้อผ้าแบบลวกๆ แล้วรีบเดินออกจากห้องนั้นทันที องศามองตามนับดาวเดินออกไปด้วยความรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นในใจเขา ทั้งโกรธแค้น ทั้งสงสาร ทั้งดีใจ ผสมปนเปกันไปหมด

นับดาวเดินลงมาที่ห้องของตัวเองอย่างลำบาก สายตาสอดส่ายไปมาเพราะไม่อยากให้ใครมาเห็นเธอในสภาพนี้ พอนับดาวเข้าห้องปิดประตูแล้วก็นอนร้องไห้อยู่คนเดียว

“แม่จ๋า…ทำไมหนูต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยคะ หนูทำกรรมอะไรไว้คะแม่ ฮือๆ หนูจะต้องยอมเขาไปตลอดหรือคะแม่ ฮือๆ” นับดาวนอนร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“คอยดูนะ หนูจะต้องเอาคืนเขาอย่างสาสมค่ะแม่ ฮือๆ” นับดาวพูดด้วยแววตาที่เคียดแค้น

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูห้องนับดาวดังขึ้น

“นับดาว ออกมากินข้าวกินปลาหน่อยลูก” นับดาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงป้าพรเคาะประตู นับดาวใช้มือปาดน้ำตาแล้วพยายามตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ปกติที่สุด

“คะป้า วันนี้นับดาวเพลียมากเลยค่ะ นับดาวขอนอนก่อนนะคะ”

ป้าพรนิ่งฟังนับดาวสักครู่จึงถามออกไป “ไม่หิวหรือลูก วันนี้ป้าไม่ค่อยเห็นนับดาวกินอะไรเลยนะ”

“นับดาวไม่หิวค่ะป้า ตอนนี้ง่วงมากกว่าค่ะ”

“อ๋อ..อย่างนั้นก็ได้ งั้นพักผ่อนเถอะ ป้าไม่กวนละ”

นับดาวได้ยินเสียงป้าพรเดินจากไปแล้วก็ซุกหน้ากับหมอนนอนร้องไห้จนเหนื่อย