บทที่ 19
คำแก้วมองสองสามีภรรยาที่กลับออกมาจากแนวป่าใกล้บริเวณปางไม้กับรถจิ๊บคันเดียวกันในช่วงเวลาของอาทิตย์อัสดง หญิงสาวในชุดเสื้อแขนยาวผ้าฝ้ายและนุ่งผ้าซิ่นทอลายงดงามยืนมองอยู่ที่โต๊ะอาหารหน้าระเบียงบ้านซึ่งตอนนี้สำรับบนโต๊ะเย็นชืดจนหมดแล้ว
เจ้าของวงหน้างามใต้กรอบเรือนผมที่ถูกมวยเป็นวงกลมเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเมื่อเห็นภาพของสองหนุ่มสาวเดินจูงมือเข้ามาจนถึงหน้าระเบียงของเรือนไม้สักหลังใหญ่
“ดูซีคะ...แม่เลี้ยงน่ะหนีพ่อเลี้ยงเข้าไปเที่ยวในป่า พ่อเลี้ยงเลยต้องออกไปตามแล้วก็กลับกันมาเกือบค่ำ อาหารมื้อเที่ยงที่แม่คำมีเตรียมไว้ตอนนี้เย็นจนหมดแล้ว”
คำแก้วเริ่มตำหนิบัวชมพูทันทีที่คนทั้งสองเดินเข้ามาหยุดที่ประตูหน้าบ้าน หญิงสาวชักสีหน้าไม่พอใจและมองทั้งชายหนุ่มหญิงสาวที่เดินมาพร้อมกัน ยิ่งกว่านั้นยังจับไม้จูงมือดูแล้วทำให้เธอเกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัวเพราะความร้อนจากไฟริษยา
“ข
