ข้าเป็นแค่สาวใช้

มอบ

ณ จวนตระกลูหลี่

งานวันคล้ายวันเกิดของเสนาบดีฝ่านซ้ายหลี่จงหยาง อายุครบรอบ 35 ปี

ตระกลูน้อยใหญ่ในเมืองฟูฟง ต่างมาร่วมงานเลี้ยงที่จวนตระกลูหลี่ รถม้าหลายสิบคันจอดต่อแถวกันยาวเหยียด บริเวณหน้าประตูคฤหาสน์ตระกลู ผู้ที่ได้รับเทียบเชิญมางานนี้ ต่างเป็นผู้สูงศักดิ์ในเมืองฟูฟงขั้นตอนก็รับรองและดูแลย่อมละเอียดรอบคอบไม่ให้ขาดตกบกพร่อง

ฮูหยินหลี่ คุณหนูใหญ่หลี่จือหยาและคุณหนูรองหลี่เจินเจน ต่างยืนรอรับแขกอยู่ประตูใหญ่

สำหรับหลี่เจินเจินหลายคนคุ้นเคยกันอยู่บ้าง เพราะนางได้มีโอกาสออกงานร่วมกับฮูหยินหลี่บ่อยครั้ง ต่างจากคุณหนูใหญ่หลี่จือหยา เมื่อได้รับเทียบเชิญจะแจ้งกลับว่าไม่สบายจึงไม่สามารถเข้าร่วมงานได้และจัดส่งของขวัญไปแทนเสมอ

หลายตระกูลก็เริ่มคุ้นชินว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลหลี่ไม่สะดวกออกมาเจอผู้คนเพราะอับอายที่ไม่สามารถฝึกพลังลมปราณได้ทั่วเมืองฟูฟงต่างเข้าใจเหตุผลข้อนี้ดี แต่การส่งมอบเทียบเชิญก็ยังคงปฏิบัติตามเดิม ที่ควรส่งก็ยังส่งไม่ให้เสียขนมธรรมเนียนและความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลได้

หลายปีมานี้จึงไม่มีใครได้ได้ยลโฉมคุณหนูใหญ่หลี่จือหยา ครั้งวันนี้ได้พบเจอกลับเป็นสาวที่งดงามทำให้คนตกตะลึงไม่น้อย ยิ่งเมื่อยืนเคียงข้างกับหลี่เจินเจินยิ่งทำให้หลี่จือหยาโดดเด่นเห็นชัดยิ่งกว่าเดิม

แม้หลี่จือหยาสตรีวัยเพียงสิบสี่ แต่กลับมีรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น นัยส์ตาสุกใสราวกับดวงดาว คิ้งโก่งราวกับลูกศร ใบหน้าเปื้อนยิ้มให้ความรู้สึกเย็นสบายน่าสนิทชิดเชื้อ ต่างกับหลี่เจินเจนแม้จะความงามสง่าและสูงสงแต่ใบหน้ากลับมีความเย็นชาอยู่เป็นนิจ ผู้คนจึงให้ความสนใจไปที่หลี่จือหยามากกว่า

ไม่ใช่เพียงแขกที่ตกตะลึงกับหลี่จือหยา ตงฮูหยิงและหลี่เจินเจินก็ตกตะลึงเช่นกัน

พวกนางไม่เจอหลี่จือหยาไม่กี่วัน จากเด็กหญิงคนหนึ่งกลับกลายร่างเป็นหญิงสาวที่งดงามเพียงนี้ ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับ หลี่จือหยาแน่นอน

ด้วยก่อนหน้าที่ฮูหยินหลี่วางคนไว้ที่เรือนของหลี่จือหยา เมื่อเวลาผ่านไปหลายปีกลับไม่มีอะไรน่าสนใจและไม่มีอะไรที่สามารถกระทบต่อตำแหน่งฮูหยินและความดีความชอบความงามของบุตรสาวและบุตรชายนางได้ อย่างเมื่อหลายวันที่หลี่จือหยาหาบ่าวใช้ใหม่ นางจึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก แต่อย่างไรหญิงสาวที่มีแค่ความงดงามย่อมไม่มีเกียรติให้ยกย่องอะไร พอผ่านไปสักพักคำยอย่อเรื่องรูปลักษณ์ก็จะกลายเป็นเรื่องให้คนพูดดูแคลนหยอกล้อก็เท่านั้นเอง

ในขณะที่ที่กำลังพินิจหลี่จือหยา รถม้าของตระกูลกู้เสนาบดีฝ่ายขวาก็มาถึง ผู้ที่มามอบของขวัญวันนี้เป็นฮูหยินกู้และบุตรสาวกู้ลั่วและบุตรชายกู้หลิงหยาง ฮูหยินกู้เป็นพี่สาวร่วมบิดามารดาของมารดาหลี่จือหยา วันนี้นางตั้งใจอยากจะมาพบหน้าหลานตนเองด้วย

ทั้งสองตระกูลแม้ไม่สนิทชิดเชื้อแต่ด้วยธรรมเนียมปฏิบัติ การเคารพผู้อาวุโสย่อมต้องทำให้ดี

ถึงคราวหลี่จือหยา ก็ก้าวเท้าออกมาคาราวะ

“หลานคาราวะท่านป้า พี่กู้ลั่ว พี่กู้หลิงหยาง เจ้าค่ะ”

ฮูหยินกู้หยางซื่อ พินิจดูหลี่จือหยายืนคาราวะตนเองอย่างนอบน้อม อ่อนช้อย รูปโฉมหยาดเยิ้มก็อดตกตะลึงไม่ได้ หลานคนนี้ไม่ได้เจอกันมาหลายปี ตอนก่อนน้องสาวจะเสียชีวิตได้ฝากฝั่งตนเองดูแลหลานคนนี้ให้ ก่อนหน้านี้ตนส่งเทียบเชิญมาก็โดนปฏิเสธทุกครั้งเพราะเป็นเรือนผู้อื่นตนเองไม่สามารถเข้ามาจัดการและดูแลอะไรได้มาก ได้ยินว่าได้รับการดูแลเป็นอย่างดียิ่งจากฮูหยินหลี่ตนเองก็รู้สึกสบายใจบ้าง

“มาให้ป้าดูหน้าชัดๆ หลี่จือหยาของป้า โตขึ้นสวยสดงดงามยิ่งนัก”

หลี่จือหยารู้สึกเอียงอายยิ่งนัก ใบหน้ามีสีแดง ระเรื่อขึ้นมา วันนี้แม้จะมีคนมองมาที่ตนแต่คุณป้าเป็นคนแรกที่กล่าวชมตรงๆ เช่นนี้

ทั้งสองตระกูลกล่าวทักทายกันเล็กน้อย ฮูหยินหลี่จึงเชิญทุกคนเข้าไปในงานจัดเลี้ยง

ในลานงานเลี้ยงเป็นสวนขนาดใหญ่ในตระกูลหลี่ ไม่ได้มีการประดับประดาเพิ่มขึ้นมากมายแต่แฝงด้วยความขลังของเผ่าพันธุ์หงส์ มีความงดงามและความน่าย้ำเกรงในตัว มีการจัดดอกไม้หอมให้งานอบอวนไปด้วยความสดชื่น เสริมให้มีบรรยากาศมงคลมากขึ้น ผู้คนในงานเลี้ยงมีประมาณร้อยกว่าคน แต่เสียงในงานกลับมีเพียงเสียงดนตรีคลอบรรยากาศปะปนกับเสียงผู้คนพูดคุยหัวเราะกันเบาๆ เท่านั้น สมกับเป็นงานเลี้ยงของตระกูลใหญ่ที่มีรากฐานมาหลายพันปี

ภายในงาน เสนาบดีหลี่จงหยาง ตั้งเป็นประธานอยู่ตรงกลาง ซ้ายมือเป็นฮูหยินหลี่ หลี่เจินเจินและหลี่โมเฟิงบุตรชายและบุตรสาว

ขวามือเป็นหลี่เจิ้นและหลี่จือหยา บุตรชายและบุตรสาวที่เกิดจากจ้าวฮูหยิน ที่เสียชีวิตเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว

ด้วยอายุเพียง 35 ปีของหลี่จงหยาง สามารถก้าวขึ้นมาเป็นเสนาบดีได้ กล่าวได้ว่าเป็นบุคคลที่มีความสามารถยิ่ง แต่กลับให้กำเนิดบุตรสาวหลี่จือหยาที่ไม่สามารถฝึกพลังลมปราณได้ สวรรค์ช่างเล่นตลกกับผู้คนยิ่งนัก หลายคนที่เหลือบมองหลี่จือหยาก็ลอบถอดหายใจเสียดาย

สิ่งเหล่านี้ไม่ได้อยู่นอกสายตาฮูหยินหลี่ นางพลางคิดในใจ รูปโฉมงดงามแล้วอย่างไรเล่า บุตรสาวของนางก็งดงามไม่แพ้กันแต่ความสามารถที่แตกต่างกันหลี่จือหยารึจะสู้บุตรของนางได้

พอถึงเวลามอบของขวัญและกล่าวคำอวยพร ของขวัญล้ำค่ามากมายตัวแทนแต่ละตระกูลต่างสรรหามามอบให้ จนถึงเวลาที่เป็นของขวัญจากบุตรหลาน ทุกคนต่างเริ่มให้ความสนใจเพราะนี้คือการแข่งขันภายในตระกูลย่อมมีเรื่องให้ตื่นเต้น

“ลูกขอให้ท่านพ่อสุขภาพแข็งแรง อายุยืนยาวเป็นปกปักรักษาลูกๆ ตลอดไป”

หลี่เจิ้น บุตรชายคนโตออกมากล่าวเป็นตัวแทนคำอวยพร เมื่อกล่าวเสร็จบุตรทั้ง 4 ก็คาราวะเต็มพิธีการยิ่งใหญ่งดงามสมกับเป็นตระกูลใหญ่

หลี่จงหยาง ปลาบปลื้มใจ บุตรชายและบุตรสาวของเขาเป็นที่เชิญชูตายิ่งนัก ยิ่งโตยิ่งรู้ความอนาคตของตระกูลไม่ต้องมีอะไรให้กังวลใจแล้ว ถึงคราวมอบของขวัญตอนนี้ล่ะเป็นที่น่าจับตามอง เพราะของขวัญของบุตรถือว่าเป็นการแข่งขันย่อมๆ ของบุตรในเรือนก็ว่าได้

“ท่านพ่อของขวัญวันเกิดของท่านพ่อของลูกเป็น ภาพวาดหุบเขาตระหลี่ ลูกขอมอบให้ท่านพ่อ” พอหลี่เจิ้นคลี่ภาพวาดออก ก็ทำให้ผู้คนตกตะลึง ภาพวาดนั้นสมจริงเป็นอย่างมาก หุบเขาตระหลี่ถือว่าเป็นหุบเขาในตำนานมีสัตว์อสูรและสมุนไพรหายากมากมาย ภาพวาดที่สื่อถึงพลังและความขลังเช่นนี้ ผู้วาดย่อมเป็นคนที่มีความสามารถสูงผู้หนึ่ง

เห็นได้ว่า เสนาบดีหลี่ปลาบปลื้มยินดีกับของขวัญชิ้นนี้เป็นอย่างมาก ถึงกลับลุกจากที่นั่งเดินมาดู

“เจ้าวาดเองรึ ฝีมือวาดภาพของเจ้าสื่อความหมายของหุบเขาได้ดีอย่างยิ่ง ของดีเช่นนี้ควรให้ผู้คนร่วมชื่นชม อู่จงเจ้าเอาไปติดไว้ที่ห้องโถงรับแขกของตระกูล ลูกหลานที่ไม่เคยไปหุบเขาหรือแขกที่มาเยี่ยมเยือนจะได้ถึงความยิ่งใหญ่ของหุบเขาตระกลูเรามากยิ่งขึ้น”

พอกล่าวเสร็จ อู่จงบ่าวคนสนิทของเสนาบดีก็เข้ามารับภาพวาดไปดำเนินการทันที

หลี่เจิ้น ยิ้มโค้งคาราวะแล้วถอยออกไป หลี่จือหยาเดินก้าวออกมา คาราวะผู้คน

“ลูกไร้ความสามารถ จึงได้เพียงขึ้นไปหาสมุนไพรบนหุบเขาของตระกูล โชคดีที่สวรรค์เมตตาให้ลูกได้ โสมหมื่นปี มาเป็นของขวัญให้ท่านพ่อ”

กล่าวเสร็จหลี่จือหยาก็เดินขึ้นคุกเขามอบของขวัญให้หลี่จงหยาง

โสมหมื่นปี เป็นของที่มีล้ำค่ายิ่งนัก กล่าวว่านอกจากจะนำมาปรุงเป็นยาเสริมสร้างพลังในร่างกาย สำหรับที่ใกล้ตายเมื่อทานโสมหมื่นปีนี้ กลับสามารถฟื้นพลังกลับมาหายปกติได้ ถ้าหลี่จงหยาง นำของชิ้นนี้มอบให้ฮ่องเต้ แน่นอนว่าจะได้รับความวางใจมากขึ้นแน่นอน

หลี่จงหยาง ย่อมปลื้มใจกับของขวัญชิ้นนี้แน่นอน เขาพินิจดูลูกสาวคนโต นานแล้วที่ไม่ค่อยได้เจอกัน

ยิ่งโตยิ่งเหมือนจ้าวฮูหยินยิ่งนัก เมื่อเจริญวัยย่อมงดงามไม่ต่างจากมารดา แต่ยิ่งดูกลับยิ่งเสียดาย

“เจ้า 2 พี่น้องช่างใจตรงกันนัก คนหนึ่งวาดภาพ คนหนึ่งหาสมุนไพรจากหุบเขามาให้ นี้ไม่ใช่ยิ่งส่งเสริมว่าหุบเขาตระกูลหลี่ของเรายิ่งใหญ่เพียงใดหรอกหรือ พ่อขอบใจเจ้ามาก”

"จริงอย่างที่ท่านพ่อว่า หุบเขาตระกลูหลี่ของเราเต็มไปด้วยของล้ำค่า และเป็นโชคดีของลูกยิ่งนัก ลูกจึงเก็บบัวหิมะมาได้ด้วย หลายปีที่ผ่านมาลูกได้ศึกษาค้นคว้าเรื่องการปรุงยามาพอสมควร จึงใช้ความรู้นี้ ปรุงนี้ ยาอายุวัฒนะ มอบให้ท่านพ่อเจ้าค่ะ"

เสียงหายใจตกตะลึง ทุกอย่างเงียบงัน

กล่าวว่า โสมหมื่นปี ทำให้ผู้คนตกตะลึงแค่ไหน แต่ยาอายุวัฒนะ กลับยิ่งทำให้ผู้คนลนลานได้เลย ยาเม็ดนี้นอกจากจะทำให้ผู้ทานเจริญวัยสมบูรณ์แล้ว แต่ถ้าผู้ทานมีอายุมากก็จะช่วยลดอายุให้เกือบ 10 ปี และยังเพิ่มระดับพลังลมปราณให้มากเกือบ 2 ระดับก็ว่าได้