ทะลุมิติกลายเป็นนางร้ายในนิยาย

จบบริบูรณ์ ในที่สุดนิยายก็ถึงตอนจบเสียที พราวมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ตัวเก่า เธออดหลับอดนอนเพื่อปั่นนิยายเรื่องนี้ให้จบ ร่างกายเธอก็ไม่ค่อยแข็งแรง แต่ทำไงได้ชีวิตมันต้องสู้รายได้หลักของเธอก็มาจากนิยายนี่แหละ ถ้านิยายแต่งจบก็ทำให้เธอพอได้เงินจากการเขียนนิยายบ้าง และจะได้ลงเรื่องใหม่ ที่วางโครงเรื่องไว้คร่าวๆ เสียที "เฮ้อ" พราวพ่นลมหายใจออกอย่างเหนื่อยล้า เพราะชีวิตเธอไม่ได้สุขสบายนัก พราวเพิ่งเรียนจบมหาลัย แต่ยังไม่มีงานทำ ส่วนมากเงินที่เธอเอาไว้ใช้จ่ายหาเลี้ยงตัวเองก็มาจากนิยายทั้งนั้น เธออาศัยอยู่กับน้าเพราะพ่อแม่เธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทั้งคู่ น้าเธอก็ไม่ได้จะเต็มใจสักเท่าไหร่ที่เธอต้องมาอยู่อาศัยอยู่ด้วย เพราะลำพังค่าใช้จ่ายในครอบครัวก็มีอยู่แล้วยิ่งเธอมาอยู่ด้วยก็ยิ่งเพิ่มขึ้น พราวมีโรคประจำตัวไม่ค่อยแข็งแรง พอเรียนจบจะหางานทำก็ยังหาไม่ได้ "ถ้าชีวิตเหมือนในนิยายคงดี" บ่อยครั้งที่พราวอยากมีชีวิตเหมือนในนิยายที่เธอแต่ง สุดท้ายก็จบด้วยดีมีเงินมากมาย อยากได้อยากมีอะไรก็ได้ดั่งใจฝันทุกอย่าง และมักจะจบด้วยดีเสมอ อีกอย่างพราวอยากมีชีวิตที่ดีมีครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อแม่ แต่ในชีวิตจริงที่เธอพบเจอ ทุกอย่างต้องดิ้นรนเอง แม้จะดิ้นรนก็ไม่ได้ดั่งใจเสมอไป เพราะเธอไม่ต่างจากตัวคนเดียวเลย ทุกอย่างมันยากไปหมด เธอเบื่อกับการมีชีวิตแบบนี้เหลือเกิน งานไม่มี เงินไม่มี แถมยังเป็นภาระของคนอื่นอีก พราวพยายามลุกจากเก้าอี้เพื่อลงไปชั้นล่าง ร่างกายเธอออนล้ามาก เธอพยายามเดินออกไปจากห้องนอน แต่เพราะอดหลับอดนอนทำให้แข้งขาอ่อนแรง ตาพร่ามัว และรู้สึกวูบไปในทันที โครม เมื่อกำลังก้าวขาลงบันไดทุกสิ่งทุกอย่างดับวูบลงไป ร่างของพราวกลิ้งตกลงมาตามบันไดเป็นทางยาว พร้อมกับนอนแน่นิ่งอยู่ตรงพื้นพร้อมลมหายใจที่ดับลง... ทุกอย่างมืดมัว มองไม่เห็นแสงสว่าง เธอกำลังหลับหรือกำลังตื่น หรือเธอกำลังตาย...