"นายมาทำอะไรที่ห้องสมุดเนี้ย!!"ฉันเอ่ยถามด้วยความหงุดหงิดปนสงสัย
"มาช่วยพี่พอร์ชติวให้แกไง"อยากจะบอกว่าไม่ต้อง ก็เกรงใจพี่พอร์ชอีก เฮ้อ... เอาจริงๆฉันเริ่มรำคาญเพื่อนคนนี้จริงๆนะ หมดอารมณ์เลยไม่มีกระจิตกระใจจะติวอะไรแล้ว วิปครีมเซ็งค่ะวินาทีนี้เซ็งมากจริงๆ
แต่สุดท้ายฉันก็ต้องทนติวไปแบบไร้จิตวิญญาณ โดยมียอร์ชคอยประคบประหงมเอานั่นเอานี่มาให้ฉันกิน ตอนแรกกะจะติวในห้องสมุด ไปๆมาๆเลยได้นั่งตรงลานกว้างหน้าห้องสมุดแทน เพราะอะไรหนะหรอ เพราะไอ้เพื่อนบ้านี่มันสั่งอาหารมาแล้วอาจารย์บรรณารักษ์ไม่ให้เอาของกินเข้าไปน่ะสิ วุ่นวายชะมัด
"ครีมอันนี้อร่อย...ลองๆ"ยอร์ชหยิบขนมปังเนยกระเทียมมาจ่อที่ปากฉันเตรียมจะป้อน แต่สายตาของฉันดันไปสบเข้ากับพี่พอร์ชที่เผลอมองมาทางฉันพอดี
"ยอร์ช...นายกินไปคนเดียวสิ...ฉันติวอยู่นะ...มาทำไมก็ไม่รู้วุ่นวายชะมัดเลย...ถ้าฉันไม่ผ่านนะฉันจะโทษแก!!"ฉันคาดโทษ แต่มีหรอที่คนอย่างยอ
