ส่งซิกส์
1160 คำ
"ยอร์ช เพื่อนแกจะบอกว่าแกพูดมากหรือเปล่า"พี่พอร์ชกล่าว ก่อนที่จะไปดูวิวนอกหน้าต่าง เมื่อเห็นว่าอีกนานกว่าจะถึงโรงเรียนฉันจึงเอาหูฟังมาเสียบหูแล้วฟังเพลงจากโทรศัพท์ของฉัน
จึ่กๆๆ
ฉันกำลังฟังเพลงเพลินๆแต่อยู่ๆ นายยอร์ชคนป่วนก็สะกิดแขนฉันรัวๆจนต้องหันไปมอง บางทีฉันก็คิดนะว่ามาหลวมตัวคบกับคนแบบนี้ได้ยังไง แต่เอาเถอะเผื่อเป็นสะพานทอดไปหาพี่พอร์ชของฉัน
"อะไร?"
"ฟังเพลงอะไรอ่า...ฟังด้วยดิ"ฉันยังไม่ทันได้ตอบ และยังไม่ได้อนุญาตเขาก็ถือวิสาสะดึงหูฟังของฉันไปฟังซะแล้ว เห้อ บอกแม่ต้มหนังสือสมบัติผู้ดีให้กินบ้างนะยอร์ช
"..."เมื่อไหร่จะถึงโรงเรียนสักที จากที่จะอารมณ์ดีๆ แล้วหวังว่าคนที่นั่งข้างๆฉันจะเป็นพี่พอร์ชด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายคือ...เพื่อนบ้า!!
ด้วยความเบื่อหน่ายต่อโชคชะตา ฉันทำเป็นมองไปข้างหลัง ทำเป็นมองไปรอบๆเพื่อที่จะแอบมองพี่พอร์ชให้เขาไม่รู้ตัว แต่แล้วสายตาของเขาก็ดันมองมาที่ฉันพอดี บ้าเอ้ย!! ฉันจึงรีบหลบสายตาเขาด้วยความขวยเขิน ก็มันอายนี่นา ใครจะไปคิดล่ะว่าเขาก็มองฉันอยู่เหมือนกัน หัวใจเจ้ากรรมนี่ก็เต้นแรงเหลือเกิน แรงเหมือนจะหลุดออกมาจากขั้วอย่างไงอย่างงั้น
ผ่านไปไม่นานรถของเราก็มาถึงโรงเรียนโดยสวัสดิภาพ ฉันรีบดึงหูฟังคืนแล้วเก็บลงไปในกระเป๋า จากนั้นก็ชิ่งลุกวิ่งลงไปจากรถเสียก่อน โชคดีที่วันนี้ตื่นเช้า ภายในรถเลยมีผู้โดยสารไม่เยอะและไม่ต้องเบียดกับใคร
"อ้าวครีม...รอก่อนดิ...ไปก่อนนะพี่พอร์ช!"จากนั้นยอร์ชก็วิ่งตามฉันขึ้นห้องเรียน ส่วนพี่พอร์ชก็เดินผ่านและขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง
"ไอ้ยอร์ช...อ้าวครีมทำไมวันนี้ได้มาพร้อมกันล่ะ"โซเฟียถามขึ้นด้วยความแปลกใจในขณะที่กำลังอ่านหนังสืออะไรบางอย่างอยู่
"บังเอิญเจอกันที่ป้ายรถเมล์ เลยได้ขึ้นรถคันเดียวกันมาน่ะ"ฉันตอบเสียงเรียบไม่ค่อยใส่ใจนัก
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่า"โซเฟียยังคงถามต่อเมื่อเห็นว่าอารมณ์ของฉันจะไม่ดีเท่าไหร่
"ฉันเบื่อหน้าไอ้ยอร์ช...เห้อ..."
"เอ้าเบื่อฉันทำไมเนี้ย...แล้วดูทำหน้าเข้า...นี่เธอรู้ไหมสาวๆมีแต่คนอยากเข้าหาฉันทั้งนั้น"ยอร์ชกล่าวด้วยความมั่นใจเกินร้อย ก็ไม่เถียงหรอกว่าหล่อ แต่ไม่มีมารยาทนี่สิรับไม่ได้ ถ้าเป็นพี่พอร์ชก็ว่าไปอย่าง
"ยกเว้นฉัน/ยกเว้นฉัน"ฉันกับโซเฟียกล่าวออกมาพร้อมกันชนิดที่ไม่ต้องคิด
"เรือยอร์ช แกนี่น้าาาา...ไปเอาความมั่นหน้ามาจากไหนเยอะแยะห๊ะ!!"โซเฟียเอ่ยอย่างระอากับความมั่นใจเกินเบอร์ของเพื่อนหนุ่ม
"พวกแกก็ขัดฉัน ฉันชอบเธอจริงๆนะสาวน้อย ไม่สนใจมาซบอกพี่หรอจ๊ะ"ยอร์ชกล่าวด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ พร้อมกับยักคิ้วกวนๆให้ฉัน
"ซบกับผีน่ะสิ การบ้านเสร็จยังเอามาลอกสิ"
"ระดับนี้แล้ว มันต้องเสร็จสิ..."ยอร์ชตอบ
"ฉันล่ะหมั่นไส้ไอ้ท่าทีกวนประสาทของแกจริงๆเรือยอร์ช"โซเฟียบ่นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"เอ้าแล้วนั่นแกจะไปไหนโซเฟีย"ฉันท้วงขึ้น
"ไปซื้อน้ำที่โรงอาหารอ่า จะเอาอะไรไหม?"
"ฝากด้วย"นี่ไม่ใช่เสียงฉัน แต่เป็นเสียงนายยอร์ช ฉันว่าเขาควรกินความเกรงใจเข้าไปเยอะๆนะ ดูเหมือนว่านายนี่จะไม่มีอยู่ในตัวเลยไอ้ความเกรงใจกับมารยาทเนี้ย นอกจากความหล่อข้อดีอย่างอื่นก็แทบจะไม่มี อ้อเว้นให้อีกข้อก็ได้มีพี่ชายหล่อ
แล้วก็ไม่รู้เวรกรรมอะไรของฉัน แทนที่พักกลางวันจะได้ลงมากินข้าวแบบปกติเหมือนคนอื่นเขา ก็ต้องมานั่งมองพวกผู้ชายมากหน้าหลายตามาคอยสารภาพรักพร้อมกับดอกไม้ ขนมต่างๆอย่างกับว่าวันนี้คือวันวาเลนไทน์อย่างงั้นแหละ
"โห...ครีม...อะไรอีกวะเนี้ย"โซเฟียนั่งมองข้าวของที่มันกองท่วมหัวฉันอย่างตื่นตะลึง
"ใครอยากได้อะไร...เอาไปกินเลยนะ กินหมดนี่คงท้องแตกตายพอดี"ขอบคุณแม่ของฉันที่ผลิตลูกออกมาหน้าตาดีขนาดนี้ และฉันก็คงไม่ต่างอะไรจากไอ้ยอร์ชเพื่อนของฉันจริงๆนั่นแหละ นอกจากหน้าตาดีก็คงไม่มีอะไรดีแล้วในชีวิตนี้ แต่ละวันต้องเจอกับอะไรก็ไม่รู้วุ่นวายไปหมด ฉันคงต้องหาไม้กันหมาซะแล้ว ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ผู้หญิงทั้งโรงเรียนต้องหมั่นไส้ฉันแน่ๆ
"ฉันเป็นแฟนหลอกๆให้แกได้นะถ้าแกต้องการ..."ยอร์ชเสนอตัว
"พักนะยอร์ช ฉันว่าวิปครีมมันคงไม่วิ้นคิดเอาแกมาเป็นไม้กันหมาหรอก"ครั้งนี้เป็นโซเฟีย แล้วสองคนนี้ก็มักจะกัดกันเป็นประจำ ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว กัดกันแบบนี้เห็นได้กันทุกราย
"แค่แนะนำไง เผื่อหาไม่ได้แล้ว ยินดีเลยนะเนี้ย...ทั้งหล่อ...ทั้งรวย...พี่ชายก็ฮอต"
"เดี๋ยวๆ...พี่ชายฮอตเกี่ยวอะไร"
"น้องวิปครีมครับ...เย็นนี้ว่างไหมครับ...ไปดูหนังกันไหม"อยู่ๆพี่ฟินิกซ์ก็เอ่ยขึ้นมาจากด้านหลังโต๊ะของฉัน และข้างๆก็คงไม่ต้องบอกว่าเป็นใครที่ไหน พี่พอร์ชสุดหล่อของฉันเอง นั่งกินข้าวอย่างสบายใจไม่สนโลกอะไรทั้งนั้น
"เอ่อ...โซเฟีย!"ยอร์ชสะกิดโซเฟีย พร้อมกับส่งสายตาให้ไปทำอะไรสักอย่างซึ่งฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจกับการส่งซิกของสองคนนี้เท่าไหร่
"พี่ฟินิกซ์ขา...วิปครีมไม่ว่างงั้นวันนี้ไปกับโซแทนนะคะ...วันนี้มีหนังเข้าใหม่พอดีเลยโซกำลังหาเพื่อนไปดู...เอาเป็นว่าเย็นนี้เรานัดกันแล้วนะคะ...วันนี้วิปครีมต้องไปทำงานแก้กับไอ้...เอ้ย...กับยอร์ชที่ห้องสังคมน้าจะเลิกเย็นด้วย"น้ำเสียงโซเฟียกล้าวออดอ้อนพร้อมกับรวบรัดเสร็จสรรพ ส่วนยอร์ชก็ส่งสายตารู้กันให้ยัยเพื่อนสาวข้างกายฉัน
"เอ่อ....ครับ"พี่ฟินิกซ์ตอบอึกอัก ก็จะไม่ให้อึกอักได้ไงล่ะเล่นมัดมือชกพูดเองเออเองขนาดนั้น แล้วดูท่าพี่ฟินิกซ์ก็คงจะปฏิเสธใครไม่เป็นซะด้วยสิ
- ผู้เขียน
