ยอมแต่งเพราะจำใจ
1002 คำ
1 อาทิตย์ต่อมา
ธนาคาร
“ผมกู้ไม่ผ่านหรอครับ มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆในเมื่อ 2 วันก่อนคุณบอกว่าเอกสารของผมไม่ติดอะไร และทำไมมาวันนี้คุณถึงบอกว่าธนคารไม่อนุมัติวงเงินกู้ให้ผมละครับ..?”
“ผมก็ไม่ทราบครับว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทางฝ่ายวิเคราะห์ไม่อนุมัติวงเงินกู้ให้คุณตามที่ขอได้จริงๆ..”
“...”
หมออัศนัยนั่งสีหน้าเครียดจัดที่เขาไม่สามารถกู้เงินเพื่อมาใช้หนี้แทนพ่อของเขาได้ ทั้งที่นี่มันเป็นทางออกสุดท้ายของเขาแล้วที่เขาจะทำแต่มันก็ไม่สำเร็จ เขาจึงเดินคอตกออกไปจากธนาคารด้วยสีหน้าเศร้า
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม..?”
หลังจากที่หมออัศนัยเดินออกไปแล้วผู้จัดการของธนาคารที่เขามาทำเรื่องยื่นกู้ก็เดินเข้ามาในห้องที่มีทั้งจวนจิตรและชัดเจนนั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้ว
“เรียบร้อยครับคุณจวนจิตร..”
“ขอบคุณมากนะที่ช่วยจัดการให้ ไม่ต้องห่วงเรื่องเงินฉันจะจัดการให้คุณตามที่ขอ..”
“ขอบคุณครับคุณจวนจิตร..”
เธอให้ผู้จัดการของธนาคารทำเรื่องไม่อนุมัติเคสการยื่นกู้เงินของหมออัศนัย เพื่อที่จะให้เขายอมตกลงแต่งงานกับจิตราหลานสาวสุดที่รักของเธอ
“คราวนี้ก็เหลือแต่ยัยจี๊ดแล้วนะพี่ ผมว่าวันนี้พี่ต้องบอกยัยจี๊ดเรื่องแต่งงานแล้วละ..”
...
เวลา 5 โมงเย็น
โรงพยาบาลแพทย์รังสี
“คุณหมอคะมีเคสด่วนอยู่ที่ห้องฉุกเฉินค่ะ..”
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีแล้ววิ่งตรงไปที่ห้องฉุกเฉินด้วยความไว
"คุณหมอ..ช่วยพี่สาวของผมด้วยนะครับ"
เขารีบวิ่งมาที่หน้าห้องฉุกเฉินก็เห็นผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งยืนอยู่ และหันไปเห็นผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่เขาจำเธอได้ดีตอนนี้เธอกำลังยืนร้องไห้ตามบวมอยู่ห่างเขาออกไปเล็กน้อย
"ครับ.."
หลังจากที่คุณหมอวิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉินแล้วสายตาของจี๊ดก็มองตามเขาเข้าไปในห้องด้วยความกังวล
"ถ้าป้าแกเป็นอะไร ฉันจะโทษว่าเป็นความผิดแก.."
ชัดเจนพ่อของเธอเดินมาชี้หน้าตาอว่าเธอ ที่เธอเป็นต้นเหตุทำให้จวนจิตรล้มป่วยไปแบบนี้
30 นาทีผ่านไป
"คุณหมอครับ พี่สาวผมเป็นยังไงบ้างครับ..?"
"คุณป้าปลอดภัยแล้วครับ อาการไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เดี๋ยวให้ผมให้ะยาบาลย้ายคุณป้าไปที่ห้องพักพิเศษนะครับ.."
"ขอบคุณมากครับ.."
ชัดเจนรีบเดินตามพยาบาลที่เข็นเตียงพี่สาวเขาออกไป หมออัศนัยจึงหันกลับมามองหน้าคนที่เอาแต่ยืนร้องไห้จนไม่ยอมขยับไปไหน เขาจึงเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ
"คุณป้าปลอดภัยแล้ว..ผมให้พยาบาลย้ายท่านไปที่ห้องพักพิเศษแล้วนะครับ.."
"..."
เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาทั้งน้ำตาจนใจเขาหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อได้เห็นตาที่บวมเป่งและดูเศร้าของเธอ
"ป้าฉันไม่ได้เป็นอะไรมากใช่ไหม ป้าฉันแข็งแรงออกจะตายท่านไม่เป็นอะไรไปง่ายๆหรอกใช่ไหม..?"
"นี่คุณไม่รู้หรอว่าป้าของคุณป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อหัวใจอ่อนแรง.."
"อะไรนะ..?"
เขามองจ้องหน้าเธอนิ่งๆไม่กล้าพูดอะไรออกไปมากกว่านี้ เธอจึงปล่อยโฮออกมาด้วยความเสียใจที่ได้รู้ความจริงเรื่องนี้
"แกมาแล้วหรอ..?"
"พ่อรู้อยู่แล้วใช่ไหมเรื่องที่ป้าป่วย..?"
เธอเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยพิเศษทั้งน้ำตามองดูสภาพของป้าตัวเอง ที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนด้วยความรู้สึกผิด
"ฉันเองก็พึ่งรู้ว่าเมื่อเดือนที่แล้ว.."
"ทำไมพ่อไม่เคยบอกเรื่องนี้กับจี๊ดเลย นี่มันเป็นเรื่องสำคัญมากนะพ่อ.."
"ก็ป้าแกสั่งไม่ให้ฉันบอกนี่..ฉันก็ไม่กล้าบอกแกซิ"
"มิน่าป้าถึงมาบังคับให้จี๊ดแต่งงานกับใครก็ไม่รู้เพราะป้ารู้ว่าป้าจะอยู่กับจี๊ดได้อีกไม่นานใช่ไหม..?"
"งั้นแกก็ยอมทำตามที่ป้าแกขอซิ อย่าทำให้อาการของป้าแกกำเริบอีกเลยนะ.."
"..."
หมออัศนัยที่แอบยืนฟังอยู่หน้าห้องก็มีสีหน้าเครียดจัด เมื่อเขาได้รู้ว่าคุณป้าจวนจิตรที่เป็นคนไข้เคสพิเศษของเขา คือป้าที่เป็นเจ้าหนี้ของพ่อเขาเองและเธอก็ยังเป็นป้าแท้ๆของคุณหนูจี๊ดอีกด้วย
...
"คุณป้าฟื้นแล้วหรอครับ..?"
"คุณหมอ.."
หมออัศนัยเห็นว่าจี๊ดนอนหลับอยู่ที่โซฟา เขาจึงเปิดประตูเข้ามาในห้อง เพื่อมาดูอาการของคุณป้าจวนจิตรและเธอก็ลืมตาขึ้นมาพอดี
"เรื่องเงินที่พ่อผมยืมคุณป้ามา..คือผมจะขอเวลา.."
"คุณหมอยอมแต่งงานกับยัยจี๊ดหลานสาวของป้าเถอะนะคะ ป้าขอร้อง.."
ป้าจวนจิตรรีบพูดแทรกขึ้นมาทันที จนเขารู้สึกอึ้งเขาจึึงต้องถามเธอออกไป
"ทำไมต้องเป็นผมละครับ..?"
"ป้าอยากฝากยัยจี๊ดไว้กับคุณหมอ ป้าเชื่อว่าคุณหมอจะเป็นสามีที่ดีดูแลยัยจี๊ดได้อย่างดี ในวันที่ป้าไม่อยู่แล้วป้าจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงยัยจี๊ดอีก.."
"คุณป้า..อย่าพูดแบบนี้ซิครับถ้าคุณจี๊ดได้ยินเธอคงเสียใจแย่ เธอเป็นห่วงคุณป้ามากนะครับ"
"ป้าเองก็เป็นห่วงยัยจี๊ดมากเหมือนกัน ป้าถึงอยากฝากให้คนดีๆอย่างคุณหมอช่วยดูแลยัยจี๊ดต่อจากป้าได้ไหมคะ..?"
"คือผม.."
"แต่งเถอะนะคะคุณหมอ แล้วป้าจะไม่ลืมพระคุณของคุณหมอเลย.."
"เอ่อ..คือ..."
....
วันรุ่งขึ้น
"ป้าคะ จี๊ดตัดสินใจแล้วค่ะว่าจี๊ดจะยอมแต่งงานกับคนที่ป้าเลือกให้ก็ได้ค่ะ แต่จี๊ดอยากรุ้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครหรอคะ.?"
- ผู้เขียน
