บ้านวิษณุรังสี
“คุณจี๊ด หยุดคุยกับผมให้รู้เรื่องก่อน”
“ไม่ ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ..”
หลังจากที่อั๋นกลับไปแล้วเธอก็ผลักตัวเขาออก แล้วรีบเดินหนีเขาเข้ามาในบ้านทันที
“คุณอย่าทำเป็นเด็กได้ไหม คุณลืมไปแล้วหรือไงว่าคุณแต่งงานแล้วนะ..?”
“เราแต่งงานกันโดยที่ไม่ได้รักกัน คุณจะมายุ่งวุ่นวายอะไรกับฉันนักหนา..เลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว”
“คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง ถึงเรา 2 คนจะไม่ได้แต่งงานเพราะรักกัน แต่ในทางพฤตินัยเราก็เป็นผัวเมียกันแล้วนะ..”
เธอเปิดประตูเข้ามาในบ้านกำลังจะก้าวเท้าเข้ามาก็หยุดชะงักกับคำพูดของเขาทันที
“คุณจะไปไหนจะทำอะไรก็ช่วยให้เกียรติหน้าผมด้วย ผมรู้ว่าคุณคงไม่แคร์หรอกว่าใครจะมองคุณยังไง แต่ผมแคร์เพราะคุณคือ..เมียผม..”
“นี่คุณแคร์แค่หน้าตาของคุณเท่านั้นใช่ไหม..คุณไม่ได้แคร์ฉันจริงๆเลย..”
“คือผม..”
“ใช่ซิ..ฉันไม่ใช่ผู้หญิงน่ารักที่แสนหวานเหมือนน้องแพรวาของคุณนี่ ที่จะได้เชื่อฟัง
