ตอนที่ 4
3225 คำ
EP 4 : บอสขา… เมื่อไหร่จะอิ่ม!
“เฮ้ มีนาวันนี้ทำไมมารถแท็กซี่ล่ะ”
ทันทีที่หล่อนก้าวลงจากรถแท็กซี่ และเดินเข้ามาในตึกสูงระฟ้า เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
เท้าของหล่อนชะงักกึก ก่อนจะค่อยๆ หันไปมองต้นเสียง สิ่งที่เห็นทำให้สมองของหล่อนต้องรีบประมวลผลด้วยความรวดเร็ว
ผู้หญิงผมสั้นยาวแค่บ่า หน้าตายิ้มแย้ม รูปร่างอวบระยะสุดท้ายแบบนี้คงเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก...
“สวัสดีค่ะพี่อุ้ม”
หล่อนยกมือขึ้นไหว้ตามนิสัยอ่อนน้อมถ่อมตนของตนเอง จนลืมไปเลยว่าพี่สาวไม่เคยทำ
“วันนี้สงสัยฝนคงจะต้องตกแน่ๆ น้องมีนายกมือไหว้พี่ด้วย”
“อ๋อ...”
หล่อนยิ้มหน้าเจื่อนๆ ก่อนจะขอตัวไปยังห้องทำงานของพี่สาว
“มีนาไปโต๊ะก่อนนะคะ”
หล่อนก้าวเท้าจะเดินไป แต่เสียงของคู่สนทนาหยุดเอาไว้เสียก่อน
“โต๊ะทำงานของน้องมีนาไปทางซ้ายมือไม่ใช่เหรอจ๊ะ นี่ล้อพี่เล่นใช่ไหมเนี่ย”
หล่อนหน้าเสีย ก่อนจะรีบรับสมอ้าง ด้วยการหัวเราะร่วนออกมา
“มีนาแกล้งเล่นน่ะค่ะ งั้นมีนาไปนะคะ”
“แหม ไม่ได้มาทำงานแค่สองวัน ดูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะน้องมีนาเนี่ย”
หล่อนทำได้แค่ยิ้ม และก็รีบย่ำเท้าเดินจากไปด้วยความเร็ว จนกระทั่งชนกับใครบางคนที่เดินสวนมาเข้าอย่างจัง
“อุ๊ย... ขอโทษค่ะ”
มือแข็งแรงของคนที่เนื้อตัวแข็งยังกับแผ่นไม้กระดานคว้าเอวของหล่อนเอาไว้ ช่วยไม่ให้หล่อนล้มหน้าคะมำลงไปกับพื้น
“รีบร้อนไปไหนน่ะมีนา”
เสียงนี้คุ้นหู ทำให้คนที่เพิ่งทรงตัวยืนด้วยขาได้สำเร็จต้องช้อนตาขึ้นมอง ก่อนจะเบิกตากว้าง
พลศรุต อัครโยธิณ!
เขา...?
นี่เขามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงน่ะ
“ทำไมทำหน้าเหมือนเห็นผีแบบนั้นล่ะ มีอะไรหรือเปล่าคุณมีนา”
เขาพูดเหมือนกับรู้จักพี่สาวของหล่อนเป็นอย่างดี...
นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย
“เอ่อ...”
“เห็นคุณพ่อบอกว่าคุณป่วยมาทำงานไม่ได้สองวัน เป็นไงบ้าง หายดีแล้วหรือ”
เขาพูดแบบนี้แสดงว่า...
พลศรุตต้องทำงานที่นี่?!
ตายแล้ว หล่อนไม่สามารถหุบดวงตาที่เบิกกว้างให้เป็นปกติได้เลย
ทฤษฎีโลกกลมทำไมมาเกิดเอาตอนนี้นะ มันบ้ามากๆ เลย
“เอ่อ... หายแล้วค่ะ”
หล่อนเสหลบสายตาสำรวจของเขาพัลวัน และก็อดเคืองพี่สาวไม่ได้ที่ให้หล่อนดูรูปเพื่อนร่วมงานไม่ครบทุกคน นี่ถ้าหล่อนรู้ว่าพลศรุตทำงานอยู่ที่นี่ด้วย หล่อนคง...
ไม่สิ... ถึงจะรู้ว่าเขาทำงานที่นี่ หล่อนก็ต้องปลอมตัวเป็นพี่สาวอยู่ดี
หล่อนลอบถอนใจออกมาเบาๆ ก่อนจะกัดฟันช้อนตาขึ้นมองเขา
พระเจ้า...
พลศรุตหล่อเหลือเกิน...
เมื่อหลายวันก่อน หล่อนเห็นเขาในระยะไกล แต่ตอนนี้ หล่อนได้เห็นเขาในระยะใกล้ ใกล้จนมองเห็นตอหนวดที่เขาเพิ่งโกนทิ้งไปเมื่อเช้าชัดเจน
บ้าแล้ว...
หัวใจของหล่อนเต้นไม่หยุดเลย แถมยังเต้นคร่อมจังหวะอีกต่างหาก
หล่อนรีบถอยหลังหนี รักษาระยะห่างเอาไว้อย่างสุดความสามารถ ในขณะที่เขามองหล่อนด้วยสายตาที่อ่านความรู้สึกไม่ออก
“มีนา... ขอตัวก่อนค่ะ”
“ตามสบายครับ”
หล่อนรีบหันหลัง และเดินจากมาด้วยความเร็ว หัวใจเต้นระส่ำไม่หยุด
“จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคเลือดดีล่ะโมรี... ทำไมต้องมาเจอผู้ชายที่แอบชอบที่นี่ด้วย”
หล่อนพุ่งตัวเข้ามาภายในห้องทำงาน ซึ่งก็โชคดีมากที่เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ยังไม่มาทำงาน
“โต๊ะไหนล่ะเนี่ย”
หล่อนเดินมองหาโต๊ะทำงานของพี่สาว ยังไม่ทันจะหาเจอ เสียงข้างหลังดังขึ้นเสียก่อน
“ซ้ายมือไง โต๊ะของเธอน่ะ”
หล่อนชะงักเท้ากึก หันไปมองที่ด้านหลัง ก็พบว่าพลศรุตเดินตามเข้ามา
“คุณพลศรุต...”
หล่อนเห็นเขายิ้มมุมปากน้อยๆ ก่อนจะขยับเท้าเดินเข้ามาใกล้ๆ
“ปกติคุณไม่ได้เรียกผมแบบนี้นี่มีนา”
“เอ่อ...”
“คุณเรียกผมว่าคุณศรุต ตอนที่เราสองคนอยู่ต่อหน้าคนอื่น”
หล่อนงง ไม่เข้าใจความหมายของเขาเลย และก็ยิ่งหวั่นไหว เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้มาก และหล่อนก็หมดปัญญาจะถอยหนีเพราะบั้นท้ายชนกับขอบโต๊ะทำงาน
“คุณศรุต...”
นี่เขาจำเป็นต้องโน้มหน้าเข้ามาหา และทำหน้าหล่อใส่แบบนี้ด้วยเหรอ
หล่อนเริ่มสับสนกับความสัมพันธ์ของมีนาและพ่อสุดหล่อคนนี้เสียแล้ว
“ม่าย... เวลาเราอยู่กันตามลำพัง... คุณเรียกผมว่าที่รัก”
“คะ?”
หล่อนเบิกตากว้าง ลูกกะตาดำแทบจะถลนออกมาเลยทีเดียว
“ที่... ที่รักเหรอคะ”
หล่อนเอียงหน้าหนีมือใหญ่ที่ยกขึ้นมาสัมผัสแก้มนวลของตนเอง แต่ก็หนีไม่ค่อยพ้นนัก
“วันนี้คุณแปลกๆ นะมีนา... คุณไม่เหมือนวันอื่นๆ ที่ผ่านมาเลย”
“อ๋อ... ฉัน... ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ฉันสบายดี...”
“แล้วทำไมทำท่าทำทางห่างเหินกันนักล่ะ เราสองคนเป็นอะไรกัน คุณลืมไปแล้วหรือไง”
“คะ?”
เอาอีกแล้ว เขาพูดให้หล่อนช็อกตาค้าง แทบหยุดหายใจอีกแล้ว
“เรา... เป็นอะไรกันด้วยเหรอคะ” หล่อนละล่ำละลักถามเขาออกไป
หล่อนหน้าซีดเผือด เมื่อเขาขยับตัวเข้ามาใกล้มากจนสองร่างแนบชิดกัน
“คุณศรุต... เอ่อ... ขยับออกไปก่อนค่ะ”
“เรียกผมว่าที่รัก... เหมือนที่เคยเรียกสิครับทูนหัว”
ทูนหัว?!
นี่พี่สาวของหล่อนกับพลศรุตเป็น...???
“คุณไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะมีนา หรือว่าคุณไม่รักผมแล้ว”
พี่สาวของหล่อนรักอยู่กับพลศรุต!
หล่อนทั้งตกใจ ทั้งช็อก และทั้งเสียใจ เมื่อผู้ชายที่ตัวเองแอบรักกับพี่สาวเป็นคนรักกัน แต่...
แล้วทำไมมีนาไม่เห็นเคยบอกหล่อนเลยว่ามีคนรักอยู่ในที่ทำงาน ขนาดตอนที่ติวเข้มเรื่องปลอมตัว พี่สาวก็ไม่เห็นเอ่ยถึงพลศรุตสักคำเลย
หรือว่ามันเป็นความลับ... ลับจนพี่สาวลืมบอกหล่อนกันนะ?
“ดูท่าทางแล้ว ผมคงต้องทบทวนความทรงจำกับคุณแต่เช้าแล้วล่ะ มีนา”
“ทบทวน... อะไรคะ”
เขาขยับออกห่าง มือใหญ่คว้าแขนของหล่อนเอาไว้แน่น และรั้งให้เดินตามไป
“ก็เรื่องของเราไงครับ”
หล่อนงงจนสมองเลอะเลือน กระทั่งเขาลากเข้ามาในห้องหนึ่งที่เต็มไปด้วยชั้นวางเอกสาร หล่อนถึงได้สติ และละล่ำละลักถาม
“คุณศรุต... พามีนาเข้ามาในนี้ทำไมคะ”
เขากดล็อกประตูห้อง ก่อนจะย่างสามขุมเข้ามาหาหล่อน ใบหน้ามีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ก็ทบทวนเรื่องของเรายังไงล่ะครับ”
“ทบทวนในนี้เหรอคะ?”
“ใช่ แถวนี้ไม่ค่อยมีคนผ่านมามากนัก คุณจะได้ร้องเต็มเสียงไงล่ะ”
“ร้อง?”
นี่เขาหมายถึงอะไรน่ะ
เขาจะตบ จะตี จะต่อย และทำให้หล่อนร้องไห้อย่างนั้นเหรอ
พระเจ้า... นี่หล่อนกำลังเผชิญหน้าอยู่กับอะไรกันเนี่ย
“หรือจะเรียกว่าครางก็ได้ครับ”
“คราง?”
“ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นะที่คุณเอาแต่พูดตามผมเป็นนกแก้วนกขุนทอง มีนา...”
“อ๊ะ... คุณจะทำอะไรคะ”
เขาผลักหล่อนแรงๆ จนแผ่นหลังชนกับผนังห้องเก็บเอกสาร
“เราก็จะมีความสุขกันไงครับ”
คงไม่ใช่อย่างที่หล่อนคิดใช่ไหม?
“คุณไม่มาสองวัน ผมคิดถึงแทบเป็นบ้า วันนี้ขอเบิ้ลสามนะครับทูนหัว”
“คุณ... พูดอะไรคะ”
“มีนา... คุณกำลังปั่นหัวผมเล่นใช่ไหมครับ”
“เอ่อ...”
หล่อนจะ... จะทำยังไงดี ถ้าขัดขืน ผู้ชายคนนี้ก็จะสงสัย “ผมต้องการคุณ...”
“ตะ แต่ว่า...”
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหิวกระหาย ขณะไล้นิ้วหัวแม่มืดใหญ่ไปกับกลีบปากสาว
“คุณจะมีความสุข... ผมรับรอง”
หล่อนช้อนตามองเขา ความหวาดกลัวอัดแน่นเต็มหัวใจ แต่หล่อนไม่มีทางเลือกอีก
“ได้โปรด... อย่าแรงมากนะคะ”
หล่อนเห็นดวงตาของเขามีรอยยิ้ม ก่อนที่น้ำเสียงกระเส่าจะดังออกมา
“ผมชอบเอาคุณแรงๆ ลืมไปแล้วหรือไง”
“แต่... ครั้งนี้ขอ... ขอเบามือหน่อยได้ไหมคะ ฉัน... ฉันเพิ่งฟื้นไข้...”
“เด็กน้อย...”
เขาโอบใบหน้าของหล่อนเอาไว้ในอุ้งมือ ก่อนจะค่อยๆ ก้มลงจูบหน้าผาก
“คุณน่ารักมากนะ...”
เขาคงพูดแบบนี้กับพี่สาวของหล่อนทุกครั้งที่จะทำแบบนี้สินะ
มันเรื่องบ้ามากที่หล่อนเพิ่งมารู้พฤติกรรมของพี่สาวแบบนี้
“อ๊ะ... อุ๊บบบบ”
สมองของหล่อนกลายเป็นสีขาว ว่างเปล่า ไร้ความคิดใดๆ อีก เมื่อเรียวปากถูกครอบครองจากริมฝีปากหยักสวยร้อนรุ่มของพลศรุต
หล่อนรักเขา...
นี่แหละเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้หล่อนยอมเขาอย่างง่ายดาย
ปากของเขารุ่มร้อนราวกับมีกองไฟ ยามที่มันขยับขบเม้มกับกลีบปากอิ่ม ก็ทิ้งไฟร้อนๆ เอาไว้มากมาย เลือดสาวในกายค่อยๆ คุกรุ่นขึ้นทีละน้อย จนกระทั่งเมื่อลิ้นร้อนๆ บุกรุกเข้ามาในอุ้งปากสาว เซลล์ประสาททุกเส้นในร่างกายก็ตึงเครียดแทบขาดสะบั้น
เขาขยี้บี้คลึงด้วยความกระหาย บดบี้ปากอิ่มหนักหน่วงขึ้นตามระยะเวลาที่เคลื่อนผ่าน หล่อนครางเบาๆ ในลำคอด้วยความตื่นเต้นตกใจ มือเล็กที่เพิ่งถูกเขาปล่อยให้เป็นอิสระ ไต่ขึ้นเกาะเกี่ยวต้นแขนกำยำเอาไว้แน่น
ทำไมจูบของพลศรุตถึงทำให้หล่อนรู้สึกดีแบบนี้นะ รู้สึกราวกับกำลังน้อยอยู่บนปุยนุ่นไม่มีผิด
หล่อนหลับตาพริ้ม เผยอปากจูบตอบด้วยความไร้เดียงสา เขาคำรามครางกระหึ่ม และก็ตะโบมจูบไม่หยุดจนกระทั่งหล่อนเกือบจะขาดใจตายนั่นแหละ ถึงยอมถอนปากออกไป
หล่อนก้มหน้างุด รับรู้ได้ถึงปากที่กำลังบวมเจ่อของตนเอง
เสียงหัวเราะเบาๆ ที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจของ
พลศรุตดังมาเข้าหู ก่อนที่เขาจะเอานิ้วแข็งแรงมาตรึงปลายคางเล็ก และบังคับให้สบสายตา
“จูบได้อร่อยลิ้นมาก คนสวย...”
หล่อนอายจนต้องฝืนแรงของเขาก้มหน้างุด ก่อนจะร้องอุทานตกใจ เมื่อมือใหญ่ที่เคยตรึงปลายคาง ตอนนี้เลื่อนลงมาป้วนเปี้ยนที่แถวหน้าอกอวบ
“อย่า... อย่าค่ะ”
“คุณเป็นของผม...”
เขาไม่ยอมหยุดมือที่กำลังปลดกระดุมเสื้อแม้แต่น้อย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหื่นกระหายน่ากลัว
“ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราสบตากัน คุณเองก็รู้สึกเหมือนกับผมไม่ใช่หรือ”
นี่เขากำลังพูดอยู่กับผู้หญิงที่ชื่อมีนาอยู่ใช่ไหม เขาคงไม่ได้หมายถึงหล่อน?
“ตะ แต่ว่า...”
“ให้ผมได้ดูดดื่มกับนมใหญ่ของคุณเถอะ ผมต้องการเหลือเกิน...”
แต่ละคำที่เขาพูดออกมา มันทำให้หล่อนสะท้านสะเทือน และมันก็มีผลต่ออวัยวะบางส่วนของหล่อนมากเหลือเกิน
ตรงนั้น...
ความเป็นหญิงของหล่อนกำลังร้อนผ่าว ร้อนราวกับถูกไฟสุม
นี่หล่อนกำลังเป็นอะไรไป...
เพราะยังไม่เคยประสบพบเจอกับเหตุการณ์วาบหวามมาก่อนในชีวิต ทำให้โมรีถึงกับไปไม่เป็น ความรู้สึกแปลกประหลาดน่าหลงใหล กำลังครอบงำทั้งจิตวิญญาณ
“อ๊ะ... อย่า...”
สาบเสื้อถูกแยกออกจากกัน เต้านมของหล่อนถูกเขาจ้องมอง และถึงแม้จะมีเสื้อชั้นในแบบเต็มทรงห่อหุ้มเอาไว้ แต่หล่อนก็ยังสัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มจากสายตาคมกริบของพลศรุตได้อย่างชัดเจน
“ใหญ่โตถูกใจผมจัง...”
“อ๊ะ... ยะ... อย่า... อย่าค่ะ อย่าจับ... อื้อ...”
เขาขยำเต้านมอวบที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน แม้หล่อนจะพยายามบิดตัวหนี แต่ก็ไม่พ้น
“อื้อ... อย่าค่ะ... อย่าทำแบบนี้”
เขาไม่สนใจการขัดขืนของหล่อนเลย เพราะไม่ช้าเขาก็ดันเสื้อในขึ้นไปไว้ด้านบน เต้านมอวบใหญ่เด้งดึ๋งออกมาทั้งเต้า
“อ๊าย...”
หล่อนอับอายเหลือเกินจนต้องยกมือขึ้นปกปิด แต่เขาปัดออก และจ้องมองเขม็ง
“สวย... สวยมาก...”
คำชมของเขาทำให้หล่อนยิ่งอับอาย พระเจ้า หล่อนใกล้จะละลายอยู่แล้ว
“หัวนมคุณ... สีหวานจัง”
“อ๊ะ... อย่า... อย่าค่ะ... อ๊า...”
เขาไม่ได้แค่พูด แต่เอานิ้วมาดึงหัวนมทั้งสองข้างแรงๆ ก่อนจะขยี้ด้วยปลายนิ้ว
หล่อนดิ้นเร่าๆ ทันควัน ความรู้สึกเสียวกระสันที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนพุ่งเข้าใส่ท้องน้อยแรงมาก แล้วมันก็เกิดกองไฟในนั้น กองไฟที่แผดเผาสำนึกผิดชอบชั่วดีทุกอย่างจนมอดไหม้เป็นเถ้าธุลี
“อื้อ... อย่าทำแบบนี้ อ๊า... อา...”
“คุณก็ต้องการผม... ดูสิ... หัวนมคุณแข็งสู้นิ้วผมใหญ่แล้ว อืมมมม...”
“ไม่... อ๊า...”
เขาครางเบาๆ ความสนุกสนานระคนหิวกระหายระบายเต็มใบหน้าหล่อจัดของพลศรุต
“ได้โปรด... ปล่อยหัวนมฉันก่อน อื้อ... อ๊า... อย่า... อย่าทำแบบนี้เลย...”
“ผมจะทำยิ่งกว่านี้อีก”
ด๊วบบบบ
“อ๊ายยยย...”
หล่อนตกใจแทบช็อก และก็เสียวจนน้ำอะไรก็ไม่รู้ไหลซึมจนเต็มเป้ากางเกงชั้นใน เมื่อจู่ๆ คนที่ขยี้หัวนม เปลี่ยนมาเป็นดูดอมแทน
เขาทั้งดูด ทั้งเลีย ทั้งกัด ในขณะที่หัวนมอีกครั้งก็ยังถูกนิ้วยาวบีบไม่หยุด
หล่อนกำลังจะเป็นบ้า...
ใช่ กำลังจะบ้าแล้วล่ะ
ทำไมร้อนตรงนั้นแบบนี้นะ
หล่อนร้อนที่อวัยวะเพศ จนต้องส่ายสะโพกไปมา ปากก็ครางไม่หยุด ครางได้อย่างน่าเกลียด
“อ๊า... หยุด... หยุดเถอะค่ะ ฉันขอร้อง อู๊ยยยย ซี๊ดดดด อา... อ๊า...”
ถ้าเขายังดูดนมแรงๆ อยู่แบบนี้ ยังขยี้หัวนมไปพร้อมๆ กันแบบนี้ หล่อนจะต้อง...
พระเจ้า...
หล่อนเสียวจัง...
โมรีดิ้นเร่าๆ อยู่ภายใต้การคุกคามร้อนแรงของพลศรุต ร่างกายคล้ายกลับกำลังลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊า... ซี๊ดดดด อ๊า... อา...”
เขาดูดหัวนมทั้งสองข้างสลับกันไปมา ก่อนจะทำในสิ่งที่น่าตื่นตกใจกับร่างกายของหล่อนอีกครั้ง
“อ๊ะ... ไม่ได้นะ อย่า... อื้อ...”
เขารูดซิปกระโปรงพอดีตัวที่สวมใส่อยู่ออกไปจากกายสาว จากนั้นเขาก็เอามือกอบกุมความเป็นหญิงที่เป้ากางเกงชุ่มฉ่ำ
ตายแล้ว... เขาจะต้องรู้แน่ๆ ว่าหล่อนกำลังแฉะ
โมรีเต็มไปด้วยความอับอาย แต่ความเสียวที่เกิดขึ้นมากมายก็ทำให้หล่อนดิ้นพล่านได้อย่างเดียว
“อ๊ะ... อย่า... อย่านะ อย่าทำแบบนั้น อ๊า... ซี๊ดดดด อ๊า... อู๊ยยยย”
เขาเอานิ้วไล้ไปกับร่องสาวเปียกชุ่ม แม้จะมีกางเกงในขวางกั้นอยู่ แต่ไอร้อนจากนิ้วยาวก็ทำให้หล่อนเสียวจนน้ำหวานยิ่งทะลัก
“อ๊า... อู๊ยยยยย ซี๊ดดดด”
ผู้หญิงคนที่ถูกปลุกเร้าจนร้อนฉ่าคนนี้ราวกับไม่ใช่หล่อนอย่างนั้นแหละ
เพราะหล่อนไม่มีทางร่านร้อนได้แบบนี้ หากจะให้เปรียบหล่อนกับอะไรสักอย่าง หล่อนก็ไม่ต่างจากผักเหี่ยวๆ ที่ถูกทิ้งเอาไว้คาแผงในตลาดสดนั่นล่ะ
“ซี๊ดดดด อ๊า... อา... อ๊า...”
เขาทำลายทุกสติของหล่อนด้วยการแหวกเป้ากางเกงใน และสอดนิ้วเข้าไปสัมผัสกับกลีบเนื้อแท้อ่อนนุ่ม หล่อนสะท้านยะเยือก กระตุกถี่ๆ
“แฉะน่าเลียจริงๆ อืมมมม”
“อ๊า... ซี๊ดดดด อ๊า...”
ตอนนี้หล่อนไม่ได้ปฏิเสธเขาอีกแล้ว แถมยังร่อน ยังเด้งทุกส่วนของร่างกายให้เขาได้เล้าโลมอย่างกระตือรือร้น
“อ๊า... ซี๊ดดด อ๊า... อ๊า...”
พลศรุตเอานิ้วแยงแหย่เข้ามาในกลีบสาว ชักเข้าชักออกเลียนแทบท่อนเอ็น ในขณะที่ปาก และลิ้นของเขาก็โลมเลียหัวนมไม่หยุด
ความร้อนมากมายทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ช่องท้องคล้ายกับมีปีกผีเสื้อนับล้านกระพืออยู่ กายสาวล่องลอยขึ้นไปในอวกาศสูงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งทุกอย่างแตกระเบิดออกไปเสี่ยงๆ
“อ๊ายยยยย กรี๊ดดดดดดด...”
หล่อนไม่รู้ว่าตัวเองกระตุกนานแค่ไหน และแรงเท่าไหร่ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตามที่คนตัวโต ชักนิ้วยาวออกจากรูสาว และยกขึ้นมาโลมเลียตรงหน้า
“น้ำคุณหวานจัง”
หล่อนหน้าแดงก่ำ อยากจะหนีไปให้พ้นจากความอับอายนี้โดยเร็ว แต่แข้งขาไร้เรี่ยวแรงเหลือเกิน ตอนนี้จะยืนยังทำได้ยากเลย
“คุณศรุต...”
“เช้านี้ผมจะปล่อยคุณไปก่อน แต่ตอนเย็น มาเจอผมที่ห้องนี้นะ”
“ไม่ค่ะ...”
หล่อนปฏิเสธเสียงอ่อนแรงมาก หน้าตายังคงแดงก่ำเพราะความเสียวอยู่เลย
เขาอมยิ้มเจ้าเล่ห์ เอามือจับนม และก้มลงเลียหัวนมปลุกเร้า
“อ๊ะ... อย่า... อ๊า... ซี๊ดดดด”
“จะมาหาผมไหม”
“ซี๊ดดดด อ๊า... อ๊า...”
เขาเลียหัวนมไม่หยุด และกำลังจะเลื่อนมือลงไปคุกคามกลีบสาวที่เพิ่งหลั่งน้ำเสียวออกมา แต่หล่อนตอบตกลงเสียก่อน
“ตกลงค่ะ ฉันจะมา...”
เขาคลายหัวนมออกจากปาก มองหน้าหล่อนและระบายยิ้มหื่นกระหาย
“อย่าหลอกผมล่ะ เพราะไม่อย่างนั้นผมจะตามไปกินคุณถึงที่บ้าน”
สายตาคมกริบของเขาทั้งน่าหวั่นใจและชวนวาบหวาม
“ค่ะ...”
“งั้นเราออกจากห้องนี้กันเถอะ ผมจะไปส่งคุณที่ห้องทำงาน”
“ไม่... ไม่เป็นไรค่ะ คุณออกไปก่อนเถอะค่ะ”
เขาส่ายหน้าน้อยๆ
“หลังจากเพิ่งถูกผมทำจนเสร็จ คุณไม่น่าจะมีแรงแม้แต่จะยืนหรอกนะ”
“เอ่อ...”
เขาพูดถูก เพราะตอนนี้หล่อนต้องเกาะเขาเอาไว้ทั้งตัวเพื่อทรงตัว
“ดูสิ ขายังสั่นอยู่เลย... คุณเสร็จรุนแรงมากเลยนะทูนหัว”
ทำไมเขาจะต้องพูดให้หล่อนอับอายด้วยนะ หรือว่าเขาพูดแบบนี้กับพี่สาวหล่อนประจำ
“ฉัน... ต้องการกลับโต๊ะค่ะ”
เขาพยักหน้ารับ ก่อนจะเปลี่ยนจากการกอดหล่อน เป็นการจูงมือแทน
นี่หล่อนกำลังเจอเรื่องบ้าบออะไรกันนะ ทำไมมันถึงได้เสียวซ่านแบบนี้
ความรู้สึกยามถูกเลียหัวนม และยามถูกนิ้วยาวเคลื่อนไหวในร่องสาว มันยังเต้นระริกอยู่ในหัวไม่หยุดเลย บ้าจริง หล่อนต้องลืมมันสิ...
แต่...
“ฉันว่า... เราเอาไว้พรุ่งนี้ดีไหมคะ วันนี้มีนาเหนื่อยน่ะค่ะ เพิ่งฟื้นไข้”
หล่อนพยายามปัดป้อง แต่เขารวบมือเล็กทั้งสองข้างไปไว้ที่ด้านหลัง จากนั้นก็โน้มหน้าลงมาดูดปากอิ่มแรงๆ ครั้งหนึ่ง
หัวใจของหล่อนเต้นแรงมาก ความรู้สึกร้อนจัดจากริมฝีปากของพลศรุตช่างแสนวิเศษนัก มันทำให้หล่อนอ่อนแรงจนแทบจะทรงตัวยืนไม่ไหว
“ผมรอมานานแล้ว... ผมต้องได้คุณเดี๋ยวนี้”
“ตะ... แต่ว่า...”
“หรือว่าคุณ... ไม่รักผม”
ประโยคเหมือนตัดพ้อ แต่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความข่มขู่จนหล่อนสั่นสะท้านไปทั้งตัว
หล่อนควรจะบอกออกไปใช่ไหมว่าตัวเองไม่ใช่มีนา ไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาจะทำแบบนี้ด้วยได้ แต่ถ้าบอกออกไป พี่สาวหล่อนจะเป็นยังไง
- ผู้เขียน
