ภีม
“ยืนโง่อยู่ทำไม ถอดเสื้อผ้าออกสิ” ผมบอกน้ำมนต์ออกไปเสียงแข็ง เพราะผมไม่ค่อยพอใจกับความชักช้าของเธอ
“คา...ค่ะ” น้ำมนต์ตอบรับแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองด้วยมือสั่นๆ แต่ผมไม่ได้สนใจหรอกว่าเธอจะรู้สึกยังไง เด็กดื้อมันก็ต้องสมควรจะถูกทำโทษ
และบทลงโทษที่ผมเลือกให้เธอต่อไปก็คือเรื่องบนเตียง เพราะผมได้เห็นสีหน้าความเจ็บปวดของเธอตลอดเวลา ต่างกับเอาไปทิ้งในห้องเก็บของที่เห็นแค่ก่อนเข้าและตอนออกมาก็เท่านั้น
“ถอดเสร็จแล้วก็ขึ้นไปนอนรอบนเตียง อย่าให้ฉันต้องพูดหลายรอบ ยิ่งช้าเท่าไรความเจ็บปวดที่เธอจะได้รับมันก็จะเพิ่มขึ้น”
“.....” น้ำมนต์คลานขึ้นเตียงอย่างเลี่ยงไม่ได้
สีหน้าของเธอดูไม่สู้ดีนัก แต่ผมไม่สนใจหรอก เธออยากขัดคำสั่งของผมเอง ก็สมควรแล้วที่จะถูกลงโทษ
“หึ” ผมพอใจกับอาการสั่นๆของเธอมากเลยตอนนี้ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าตัวเองแล้วตามเธอขึ้นไปบนเตียง
“คุณภีม อย่าลืม ป้องกันนะคะ” น้ำมนต์หลบตา
