ตอนที่18 บังเอิญหรือตั้งใจ
10 นาทีต่อมา
“ลงมาหรือยัง”
“เฮียเวย์..มาจริง ๆ เหรอคะ”
“กูดูเป็นคนยังไงมึงถึงคิดว่ากูไม่มาจริง” เวย์พยายามเปล่งน้ำเสียงที่ฟังดูใจเย็น ชีวิตที่ผ่านมามีแต่อีกฝ่ายที่ต้องมารอ แต่เป็นฝ่ายรอบ้างก็ไม่ได้แย่แค่ยังไม่ชินและหงุดหงิดนิดหน่อย
เขาให้เวลาตัวเองสิบนาทีในการต้องลุ้นว่าน้องสาวของรุ่นน้องจะลงมาหาเขาหรือเปล่า หากไม่มาก็แค่กลับและคงไม่ติดต่อเธออีก เพราะมันแปลว่าเธอปฏิเสธ... แต่แล้วรอยยิ้มก็เกิดขึ้นบนใบหน้าเคร่งขรึมเมื่อได้เห็นหญิงสาวร่างบอบบางที่สวมเสื้อยืดสีขาวขนาดพอดีตัวกับกางเกงยีนส์รองเท้าแตะเดินออกมาจากคอนโดและข้ามถนนมายังฝั่งที่รถเขาจอดอยู่
“นึกว่าจะถูกมึงทิ้งซะแล้ว”
“ก็ลงมาแล้วนี่ไงคะ” พิมลดาตอบกลับโดยที่ไม่กล้ามองคนตัวสูงเต็ม ๆ ตา เขาสวมเพียงเสื้อยืดสีขาวแต่ออร่ายามที่แดดส่
