ตอนที่24 ตอนนั้น...มันก็ดี
หลายเดือนก่อน....
22.35: “นอนหรือยัง”
22.35: “นอนแล้วค่ะ” เขายิ้มทันทีที่อ่านข้อความตอบกลับของพิมลดา ราวกับว่าเธอกำลังรอเขาอยู่
“พี่โทรหาได้มั้ย อยากเห็นหน้า” ไม่รอให้มีเวลาตัดสินใจเขาก็โทรหาเธอทันที แต่ปลายสายก็ไม่ได้รับสายนั้นของเขา
“ใบเฟิร์นครับ ขอเห็นหน้าหน่อย”
“เมาหรือไงคะ”
“ไม่เมาครับ รับสายพี่หน่อยนะ” คราวนี้เขาลองเสี่ยงโทรหาเธออย่างไม่คาดหวัง และคราวนี้เธอรับสายเขา เป็นครั้งแรกที่ไม่ต้องคุยกันผ่านตัวหนังสือ
“ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนครับ”
“ใบวาดรูปอยู่ค่ะ”
“ไหน ขอดูหน่อยว่ายังระบายเป็นสีดำอยู่หรือเปล่า”
“ยังไม่ได้ลงสีเลยค่ะ แค่ร่างไว้ใบไม่ค่อยมีสมาธิเลย” เธอหันกล้งให้เขาเห็นรูปพระจันทร์ดวงใหญ่ ถ้าระบายเป็นสีดำคงหดหู่น่าดู
“ทำไมถึงไม่มีสมาธิ คิดถึงพี่หรือเปล่า”
“...” พิมลดาเงียบไปทิ้งเขาให้มองภาพร่างดวงจันทร์นานหลายนาที ก่อนจะชวนเขา
