พี่รหัสสุดหล่อ // แย่งชิง NC20+
1024 คำ
ข้าวหอม: ไม่ใช่ค่ะหนูแค่สงสัยว่าพี่คือพี่รหัสของหนูหรือเปล่า
"ไม่น่าใช่นะ"
ข้าวหอม: แย่จัง งั้นขอโทษด้วยค่ะหนูคงไม่มีพี่รหัสเหมือนคนอื่นแล้วล่ะ
"เดี๋ยวสิ แล้วทำไมถึงคิดว่าเป็นพี่ล่ะใครบอกมาหรอ"
ข้าวหอม: หนูมีสัมผัสที่18ค่ะ
"หะ เขามีแต่สัมผัสที่6ไม่ใช่หรอ"
ข้าวหอม: หนูเหนือกว่าคนพวกนั้นค่ะ
"ถ้าอยากรู้ว่าใครเป็นพี่รหัสมันก็ต้องมีค่าทำเนียมกันหน่อยนะ"
ข้าวหอม: เท่าไหร่คะ
"ไม่คิดเงินหรอก แต่ตอนนี้จะเที่ยงแล้วไปหาข้าวกินกันเถอะเดี๋ยวพี่จะบอก"
ข้าวหอม: ได้ค่ะ
สุดท้ายข้าวหอมก็ขึ้นรถสปอร์ตสุดหรูไปทิ้งให้ข้าวตังนั่งอ้าปากหวอโบกมือบ๊ายบายเพื่อนสาวอย่างสับสน
ร้านอาหาร
ตอนนี้ข้าวหอมสั่งข้าวไข่เจียวมากินต่างจากชายหนุ่มที่สั้งอาหารหรูมาทำให้ข้าวหอมถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ
"น้องชื่ออะไร?"
ข้าวหอม: หนูชื่อข้าวหอมค่ะ
"พี่ชื่อศรัณย์"
ข้าวหอม: ศรัณย์ 2พยางค์ แล้วบ้านพี่อยู่ไหนคะ?
ศรัณย์: ฮ่าๆๆ แบบนี้มันหลอกถามกันนี่หน่า
ข้าวหอม: ก็ชื่อสองพยางค์ คำใบ้ตัวตึงเยาวราช?
ศรัณย์: เดี๋ยวนะใครใบ้เรื่องชื่อสองพยางค์อ่ะ
ข้าวหอม: หนูบอกแล้วไงคะว่าหนูมีสัมผัสที่18
ศรัณย์: ถ้างั้นพี่จะบอกให้นะ พี่นี่แหละพี่รหัสเราฮ่าๆๆๆ
ข้าวหอม: โหย รอดตายแล้วฮ่าๆๆๆ
ศรัณย์: แล้วนี่ทำไมถึงเพิ่งมาตามหาพี่ล่ะหะ คนอื่นเข้าเจอพี่รหัสกันหมดแล้ว
ข้าวหอม: หนูทำงานพิเศษค่ะเลยไม่ค่อยมีเวลา
ศรัณย์: หลังจากนี้มีอะไรก็บอกพี่ได้นะ ส่วนนี้เฟส ไอจี ไลน์ แอดไว้ด้วย
ข้าวหอม: โอเคค่ะ แล้วพี่มีเรียนบ่ายไหมคะ
ศรัณย์: มีสิ
เมื่อทั้งสองคนเดินออกมาจากร้านอาหารข้าวหอมก็ต้องหยุดชะงักพร้อมกับโบกมือให้โปรดที่นั่งทานอาหารกับพี่ชมพู่อยู่ด้านใน
ข้าวหอม: คุณลุง!!
ศรัณย์: นั่นชมพู่หนิ
ข้าวหอม: ไปกันเถอะค่ะ
ด้านโปรดเมื่อเห็นว่าข้าวหอมมากับผู้ชายก็ถึงกับมองตามจนสาวข้างกายถึงกับเอ่ยถาม
ชมพู่: พี่รู้จักกับเด็กคนนี้ด้วยหรอคะ
โปรด: ลูกน้องที่ผับอ่ะ นิสัยดี
ชมพู่: อ๋อ แล้วไปนึกว่าเด็กของพี่
โปรด: ไร้สาระกินข้าวเถอะ
"ปากบอกว่าไม่มีอะไรแต่สายตากับมองไม่ละเลยนะ "
ถึงเวลาทำงานข้าวห้อมก็ได้ผันตัวจากเด็กเสิร์ฟมาเป็นเด็กเอนเตอร์เทนจนลูกค้าต่างจับจองตัวกันจนผู้จัดการร้านต้องรีบขึ้นไปปรึกษากับคุณโปรดก่อนที่จะเกิดศึกชิงนางกัน
โปรด: มันจะอะไรกันนักกันหนากับอีกแค่เด็กเอนใครก็ทำได้
กร: แต่ลูกค้าเรียกร้องแต่ข้าวหอมนะครับ
โปรด: ขนาดนั้นเลยหรอ //ผมรีบออกมาดูตอนนี้ลูกค้าบางคนกำลังถกเถียงกันโดยมีข้าวหอมยืนขั้นกลาง
กร: ทำยังไงดีครับ
โปรด: ไปบอกทุกคนว่าวันนี้ข้าวหอมต้องมาเอนเตอร์เทนแขกผู้ใหญ่แล้วบอกให้เธอขึ้นมาหาฉัน
กร: ได้ครับ
เมื่อกรลงไปบอกกับลูกค้าก็มีเสียงโห่และเสียงบ่นจากลูกค้าดังขึ้นมา ไม่นานข้าวหอมก็เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่ม
ข้าวหอม: ลุงเรียกหนูมาทำไมคะ
โปรด: ทำไมยังเรียกลุงอยู่อีก ฉันแก่กว่าพ่อเธอหรือไง
ข้าวหอม: แล้วจะให้หนูเรียกลุงว่าอะไรล่ะ
โปรด: ช่างเถอะ ไปทำอีท่าไหนลูกค้าถึงได้ติดใจเธอขนาดนั้น //ผมละสายตาจากหน้าจอไปมองข้าวหอมที่เดินมานั่งไขว่ห้างที่โซฟา
ข้าวหอม: หลายท่าเลยค่ะ //ฉันตอบอย่างหน้าตาเฉยจนคุณโปรดถึงกับคิ้วชนกัน
โปรด: หรอ? วันนี้เธอแต่งหน้าดีขึ้นนะไม่เหมือนผีจูออนแล้ว
ข้าวหอม: มันน่าคุยด้วยไหมคะเนี้ย
โปรด: หึ ว่าแต่วันนี้ที่ไปเจอที่ร้านอาหารแฟนเธอหรอ
ข้าวหอม: อ๋อ พี่ศรัณย์เป็นพี่รหัสของหนูเองทำไมหรอคะ
โปรด: เปล่านึกว่าแฟนฉันกลัวจะมามีปัญหากันที่ผับน่ะ
ข้าวหอม: อ๋อ ไม่ใช่ค่ะเป็นแค่พี่รหัสหนูเฉยๆ
โปรด: ก็ดี วันนี้อยู่ที่นี่แหละลงไปเดี๋ยวก็โดนลูกค้าแย่งตัวกันอีก
ข้าวหอม: แบบนี้ฉันก็อดทิปนะสิ
โปรด: อยากได้เท่าไหร่ล่ะ
ข้าวหอม: นี่คุณ.....อย่าบอกนะว่า
โปรด: ทำไมไม่อยากได้ฉันแล้วเหรอหรือเข็ดไปแล้ว
ข้าวหอม: รู้จักอีหอมน้อยเกินไปค่ะ หึ
สายตาของทั้งสองทำให้อุณหภูมิภายในห้องเปลี่ยนไป ต่างคนต่างอยากเอาชนะข้าวหอมสะบัดผมไปด้านหลังก่อนจะเดินมานั่งตักชายหนุ่มพร้อมกับกอดคอไว้ มือของเธอค่อยไปลูบไล้แผงอกช้าๆไล่ลงมาถึงใต้สะดือ
โปรด: ผ่อนคลายให้ฉันก่อนสิ//ผมกระซิบข้างหูเธอเบาๆก่อนจะงับไปหนึ่งที
สาวน้อยคุกเข่าลงนั่งก่อนจะปลดเข็มขัดของชายหนุ่มแต่มันแน่นเกินไปทำให้เธอต้องออกแรง
ข้าวหอม: มันเอาไม่ออกอ่ะ
โปรด: เดี๋ยวถอดให้
เมื่อชายหนุ่มถอดเข็มขัดออกสาวน้อยจึงรีบจับแก่นกายขึ้นมาก่อนจะใช้ปากงับเบาๆ
อื้อ~
เสียงครางเบาๆในลำคอของชายหนุ่มที่ยังคงมองการกระทำของสาวน้อยดัวขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะใช้มือลูบไล้ผมเธออย่างเอ็นดู
โปรด: นอกจากฉันเธอเคยทำให้ใครไหมข้าวหอมซี๊ดดด
ข้าวหอม: ไม่ค่ะ ไม่เคยเลย
โปรด: มาเป็นผู้หญิงของฉันคนเดียวได้ไหม อื้ม~
ข้าวหอมถึงกับตาโตเมื่อได้ยินคำถามของชายหนุ่มก่อนจะก้มลงไปทำหน้าที่ของเธอต่อ
- ผู้เขียน
