หนูเปล่านะคะ เค้ามาเอง

1140 คำ

เมื่อถึงวันเสาร์ชายหนุ่มรีบเคลียร์งานก่อนจะเข้ามาลาข้าวหอมที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ วันนี้ชายหนุ่มต้องไปอยู่กับคุณจุ๊บแจงตามสัญญาที่ให้ไว้แม้ข้าวหอมจะไม่พอใจแต่ก็ไม่สามารถขัดใจได้ โปรด: เหงาก็ไลน์มานะ ข้าวหอม: ถ้าไม่ตอบนี่คือแซ่บกันอยู่ใช่ไหมคะ โปรด: ใช่! ข้าวหอม: งั้นหนูไม่ทักไปหรอกค่ะ ตามสบายเลย เมื่อชายหนุ่มออกไปได้สักพักข้าวหอมก็ปลดผ้าคลุมออกแล้วถ่ายรูปสุดสยิวลงโซเชียลทำให้ยอดไลค์และคอมเมนท์เพิ่มขึ้นจนน่าตกใจ "หนูเหงา..." หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงประตูห้องก็ถูกเปิดออกก่อนที่ชายหนุ่มจะโยนเสื้อคลุมลงบนโซฟาแล้วเดินเข้ามาหา ข้าวหอม: ลืมของหรอคะแด๊ดดี้ โปรด: ทำไมทำงี้อ่ะ ข้าวหอม: ทำอะไรคะ? โปรด: ถ่ายรูปแบบนั้นทำไมมันโป๊มากเลยข้าวหอม ลบเดี๋ยวนี้เลยและฉันโทรมาก็ไม่รับติดสายด้วย! ข้าวหอม: ก็มีคนโทรมาค่ะหนูก็รับพอวางจากคนนี้คนนั้นก็โทรมา แด๊ดดี้จะให้หนูทำยังไงคะ โปรด: เอาโทรศัพท์มานี่เดี๋ยวจัดการเอง ชายหนุ่มเข้ามาแย่งโทรศัพท์แต่ข้าวหอมไม่ยอมสุดท้ายทั้งคู่ก็ล้มทับกันอยู่บนเตียง ข้าวหอม: แด๊ดดี้ปล่อยหนู...หนูหายใจไม่ออก โปรด: ก็อย่าดื้อสิ... ข้าวหอม: ลุกออกไปเลยนะตัวก็หนักทับมาได้ โปรด: เดี๋ยว! นี่กลิ่นน้ำหอมใหม่ใช่ไหม เธอตั้งใจยั่วให้ฉันมาใช่ไหมข้าวหอม ข้าวหอม: เปล่านะคะ หนูแค่เหงาเฉยๆ ข้าวหอมทำหน้าตาใสซื่อเพื่อเก็บความซุกซนของตัวเอง ชายหนุ่มที่เห็นแบบนี้ก็ถึงขั้นใจบางรีบหอมแก้มเพื่อไม่ให้เธอน้อยใจ โปรด: งั้นไปกินข้าวกับจุ๊บแจงกัน กินเสร็จก็กลับโอเคไหม ข้าวหอม: หนูเกรงใจพี่จุ๊บแจงค่ะแด๊ดดี้ ทำแบบนั้นพี่เค้าจะเข้าใจหนูผิดนะคะ น้ำเสียงเหมือนแมวป่วยของข้าวหอมทำเอาชายหนุ่มถึงกับรีบหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดโทรหาจุ๊บแจงอย่างไว ?โปรด: จุ๊บแจงไปเจอกันที่ร้านเดิมนะเดี๋ยวอีก20นาทีฉันไป ข้าวหอม: แด๊ดดี้ไม่เอาค่ะ ทำแบบนี้ไม่ดีนะคะ โปรด: ไม่เป็นไรไปแต่งตัวให้เรียบร้อยเถอะแล้วลบรูปออกด้วย ข้าวหอมยอมทำตามอย่างว่าง่ายแม้ในใจหัวเราะร่าก็ตาม เมื่อมาถึงร้านอาหารคุณจุ๊บแจงที่นั่งอยู่ก็ถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเมื่อเห็นข้าวหอมเกาะแขนชายหนุ่มเข้ามา โปรด: มานานหรือยังครับ จุ๊บแจง: สักพักแล้วค่ะแล้วนี่น้องข้าวหอมมาด้วยหรอคะ ข้าวหอม: คือ... โปรด: พามาทำความรู้จักน่ะ หลังจากนั้นจุ๊บแจงก็รีบทำคะแนนด้วยการตักอาหารให้ชายหนุ่มจนชายหนุ่มถึงกับมองหน้า ส่วนข้าวหอมที่นั่งอยู่ข้างๆก็ได้แต่เงียบเขี่ยข้าวไปมา โปรด: ไม่อร่อยหรือไงข้าวหอมกินนี่สิ ชายหนุ่มเอื้อมไปตักปลานึ่งให้ให้ข้าวหอมจนจุ๊บแจงที่มองอยู่ถึงกับกำช้อนแน่น ข้าวหอม: ขอบคุณค่ะแด๊ดดี้ แด๊ดดี้ตักให้พี่จุ๊บแจงบ้างสิคะ โปรด: น่ารักจังเลยนะข้าวหอม รู้จักเอาใจคนอื่นด้วย จุ๊บแจง: ไม่เป็นหรอค่ะพี่โปรดน้องดูเกร็งๆนะคะ โปรด: น้องใหม่ก็งี้แหละเดี๋ยวก็ชิน จุ๊บแจง: คืนนี้จุ๊บแจงเตรียมขนมไว้ให้แล้วนะคะพี่โปรดต้องชอบแน่ๆเลย โปรด: จุ๊บแจงพี่ขอโทษนะพี่ต้องไปพบคุณพ่อด่วนเลยอาทิตย์นี้คงไม่ได้ไปค้างด้วย ไว้รอบหน้านะครับ จุ๊บแจง: ค่ะ ไม่เป็นไรจุ๊บแจงรอได้ ตืดดด ตืดดด เสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นทำเอาสองสาวถึงกับหันไปมองพร้อมกัน ชายหนุ่มจึงชูให้ดูว่าเป็นเบอร์คุณพ่อที่โทรมา จากนั้นชายหนุ่มจึงขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอก และเหมือนสงครามบนโต๊ะอาหารจะเริ่มปะทุขึ้นเมื่อจุ๊บแจงหันมามองหน้าข้าวหอมที่กำลังนั่งตักปลาที่ชายหนุ่มเข้าปากช้าๆ ข้าวหอม: ปลาอร่อยดีนะคะ สดมากเลย จุ๊บแจง: กินเยอะๆนะน้องข้าวหอมจะได้ไม่โง่ ข้าวหอม: ฮ่าๆ หนูสวยและฉลาดพอค่ะพี่จุ๊บแจง จุ๊บแจง: เพราะแกใช่ไหมพี่โปรดถึงผิดนัดฉัน! ข้าวหอม: อุ๊ย! วันหลังทานปลาบ้างนะคะพี่จะได้ไม่โง่! จุ๊บแจงถึงกับวางช้อนจนเสียงดังลั่นชายหนุ่มที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอกถึงกับหันมามอง จนข้าวหอมรีบก้มหน้าก้มมือไว้แน่น ภาพตอนนี้เลยกลายเป็นว่าข้าวหอมกำลังถูกกระทำจนเธอกลัว ชายหนุ่มที่มองสถานการณ์อยู่ด้านนอกถึงกับถอนหายใจรีบวางสายจากคุณพ่อก่อนจะเข้าไปหาสองสาวเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องวุ่นวาย โปรด: ไงครับสองสาวทำความรู้จักกันไปถึงไหนแล้ว //ผมรีบนั่งข้างๆข้าวหอมพร้อมกับดึงมือเธอขึ้นมาวางบนโต๊ะ จุ๊บแจง: น้องน่ารักมากค่ะ ดูไม่ธรรมดา! โปรด: ข้าวหอมซื่อไม่ค่อยทันคนหรอกพี่ถึงต้องคอยดูแลเป็นพิเศษไง จุ๊บแจง: คงจะไม่ทันจริงๆแหละค่ะ ข้าวหอมเหล่ตามองจุ๊บแจงก่อนจะยักคิ้วให้เธอไปหนึ่งที ทำเอาจุ๊บแจงแทบจะสั่นเป็นเจ้าเข้า โปรด: รีบทานเถอะเดี๋ยวฉันต้องไปหาคุณพ่ออีก จุ๊บแจง: ขอไปด้วยได้ไหมคะ โปรด: พี่ไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยวนะ จุ๊บแจง: แล้วข้าวหอมล่ะคะ! น้ำเสียงจุ๊บแจงเริ่มเปลี่ยนไปจนข้าวหอมยิ้มในใจก่อนจะหันไปปฎิเสธกับชายหนุ่ม ข้าวหอม: หนูไม่ไปก็ได้นะคะเดี๋ยวนั่งรถกลับคอนโดคนเดียวก็ได้ค่ะ ข้างนอกฝนตกด้วยรถติดอันตรายด้วยสิข่าวแท็กซี่ข่มขืนผู้โดยสารก็มีเยอะแต่ไม่เป็นไรค่ะ หนูคงไม่โชคร้ายขนาดนั้น โปรด: เธอต้องไปกับฉันข้าวหอม! จุ๊บแจง: พี่โปรด! โปรด: ไว้ค่อยคุยกันนะจุ๊บแจง นี่เงินอิ่มแล้วก็เช็คบิลได้เลยไปข้าวหอมพ่อฉันรอนานแล้ว ข้าวหอมรีบลุกตามอย่างว่าง่ายแต่เธอก็ไม่ลืมที่จะหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่จุ๊บแจงที่นั่งลมออกหูอยู่ที่โต๊ะ จุ๊บแจง: อีข้าวหอม! ข้าวหอม: หนูเปล่านะเค้ามาเอง..... แบร่!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more