Chapter 17 ทดแทนคุณด้วยร่างกาย
“โอ๊ย!”
คนตัวเล็กเบิกตาโพลงร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ นางนิ่วหน้าแต่กัดเม้มริมฝีปากตัวเองไว้แน่น ไม่คิดเลยว่าการก้าวล่วงพรหมจรรย์จะทำให้นางเจ็บถึงเพียงนี้ แต่เพื่อพลีกายให้คนที่นางรัก เจ็บแค่ไหนนางก็พร้อมจะทน
ทว่าทุกอย่างกลับตาลปัตร เขาหยุดนิ่งและแช่ค้างไว้เช่นนั้น ก่อนจะโน้มตัวลงมากอดนาง
“ข้าจะไม่ทำให้เจ้าเจ็บไปมากกว่านี้ คนดีของข้า”
เขาพรมจูบที่หน้าผาก ปลายจมูก นวลแก้มทั้งสองข้าง ก่อนจะเลื่อนมาจูบริมฝีปากสีชาดอย่างเว้าวอนและปลุกเร้าจนนางถึงกับหายใจขาดห้วงด้วยความเคลิบเคลิ้ม ลืมความเจ็บปวดจากการฉีกขาดของเยื่อพรหมจรรย์ไปเสียสิ้น
เมื่อเขาเลื่อนไปดูดเลียหน้าอกคู่สวย นางก็ค่อยขยับกายแอ่นเร้า และการขยับกาย ขยับสะโพกผาย ทำให้นางเสียวซ่านจากในช่องอุ่น มันไม่เจ็บอย่างในตอนแรกเพราะร่างกายนางได้ทำความคุ้นชินกับเจ้ามังกรใหญ่ยักษ์นี้เรียบร้อยแล้วนั่นเอง
“อื้อ”
นา
