ไม่มีสิทธิ์เลือก#2
1267 คำ
“โอ๊ะ!”
เขาส่งเสียงร้องเมื่อท่อนเนื้อถูกฟันของหญิงสาวครูดผ่าน
“ขอโทษค่ะ” เธอก้มหน้างุด
“เธอทำฉันเจ็บ”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ”
“คืนนี้เธอต้องชดใช้ให้ฉัน ด้วยการนอนกับฉัน จนกว่าฉันจะพอใจ” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะเสยผมขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
“ค่ะ” หญิงสาวไม่โต้เถียงใด ๆ เพียงก้มหน้าก้มตาดูดเลียแก่นกายของชายหนุ่มต่อไป
เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธด้วยงั้นเหรอ? ... คำตอบคือไม่!
ชายหนุ่มดึงผมหญิงสาวขึ้นเป็นสัญญาณให้เธอผละออกจากความเป็นชายของเขา ก่อนจะลุกจากเก้าอี้และจับจูงเธอก่อนจะผลักหญิงสาวลงไปบนเตียง และนาทีที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าแตะถูกกับความเย็นของที่นอน ร่างบางก็สะท้านวาบ ร่างหนาไม่รอช้า เขารีบทาบทับลงมาพร้อมกับครอบครองและดุนดันยอดอกอิ่ม สร้างความกระสันและเสียวซ่านให้แก่หญิงสาว
ชายหนุ่มดูดดึงอย่างตะกละตะกลาม สองมือทั้งบีบและบี้ยอดถันอีกข้างในเวลาเดียวกัน เขาในตอนนี้ราวกับราชสีห์ที่กำลังหิวกระหาย หลังจากดูดกินและบีบเคล้นจนพอใจเขาก็ลูบไล้ฝ่ามือไปตามลำตัวจนไปถึงเนินเนื้ออวบอิ่มที่ดึงดันแพนตี้ตัวบาง
ซึ่งความฉ่ำแฉะทำให้เห็นไปถึงรอยแยกภายใน เขาอดใจไม่ไหว ใช้ปลายนิ้วเหนี่ยวรั้งแพนตี้ลงอย่างไม่ยอมเสียเวลา จากนั้นก็บดขยี้ปุ่มเสียวเล็กๆ ใจกลางเกสรดอกไม้ ก่อนสอดแทรกนิ้วเรียวเข้าไปในช่องทางอันคับแคบทำเอาร่างบางผวาเฮือกจากสัมผัสของเขา
“อ้า…ซี้ด…”
เธอบิดเร่าด้วยความต้องการ พร้อมทั้งได้ยินเสียงความฉ่ำแฉะของนิ้วที่สอดเข้าออกเป็นจังหวะ รีดเค้นเอาหยาดน้ำให้หลั่งรินออกมา
“อื้อ…คุณ”
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียก เมื่อเห็นสีหน้าเสียวซ่านและเว้าวอนว่าเธออยากให้เขาทำมากกว่านี้ เขาก็ยิ่งได้ใจ ก่อนจะดูดดึงและขบเม้มยอดอกของเธอมากกว่าเดิม หญิงสาวตัวกระตุกเฮือกเป็นจังหวะ
“คุณคะ ฉันกำลังจะเสร็จ”
หญิงสาวเริ่มสะบัดตัวไปมาหลบสัมผัสด้วยความเสียว พลางออกแรงดันศีรษะเขาให้แหงนเงยขึ้น
ในขณะนั้นเธอมองเขาอย่างหวาดหวั่น ด้วยนึกเกรงว่าเขาจะดุที่เธอต่อต้าน ทว่าเขากลับไม่รอช้า ผุดลุกถอดเสื้อคลุมแล้วโถมเข้าหาร่างบางอีกครั้ง ก่อนจะยัดเยียดความแข็งขืนใส่ในร่างกายเธอทันที
“อ๊า!”
เธอกรีดร้องพร้อมบีบขยำผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความคับแน่น
กระทั่งความตึงเครียดเริ่มผ่อนคลาย หยาดน้ำใสค่อยๆทยอยรินไหลออกมาจากคนตัวเล็กกว่า ชายหนุ่มครางต่ำในลำคอ ช้อนข้อพับขาของเธอขึ้น แล้วสอบสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะ
“เวรเอ๊ย เสียวชะมัด!”
ชายหนุ่มสบถเมื่อถูกความคับแน่นบีบรัด ทั้งที่เพิ่งได้สอดใส่แต่เขากลับเสียวซ่านแทบทนไม่ไหว ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบสอบสะโพกใส่หญิงสาวทันที ส่งผลให้หญิงสาวผวาและกระตุกเฮือกเป็นพักๆ พร้อมกรีดร้องออกมาดังลั่น
“อ๊า!…ซี้ด!”
และในที่สุด... ร่างบางก็เกร็งกระตุกติดต่อกันถี่ ๆ เป็นสัญญาณว่าหญิงสาวถึงฝั่งแล้ว ช่องทางภายในตอดรัดเขาแน่น เธอผวาเข้ากอดชายหนุ่มอย่างลืมตัว ก่อนจะรับรู้ได้ถึงความอุ่นวาบในช่องท้อง พร้อมเสียงคำรามอย่างราชสีห์
เม็ดเหงื่อไหลซึมจนไรผมข้างหูเปียกชื้น เขาหอบหายใจถี่ ๆ อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะถอดถอนตัวตนออก พร้อมรูดดึงถุงยางอนามัยที่เต็มไปด้วยน้ำขุ่นขาวทิ้งลงถังขยะ
ทว่า... แค่นี้ไม่พอหรอก เขายังพร้อมจะออกรบอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก็เกิดครั้งที่สองและครั้งที่สามตามมาราวกับไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย
ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่ทราบได้ หญิงสาวนอนหอบหายใจ ราวกับคนที่เพิ่งไปวิ่งมาราธอนมาหลายร้อยกิโลเมตร เธอช้อนสายตามองตามแผ่นหลังของชายร่างสูงที่เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ กระทั่งเขากลับมาอีกครั้งในชุดที่พร้อมจะออกไปข้างนอก
เขาหยิบแหวนทองคำขาวที่วางอยู่บนหัวเตียงแล้วสวมกลับเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายตามเดิม
ก่อนที่ชรันจะหันกลับมองมาเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
“เธอจะนอนต่อก็ได้นะ” น้ำเสียงของเขาช่างเย็นชาและไม่แยแส
ภายหลังพูดจบ ชายหนุ่มก็หันหลังเดินออกจากห้องไป ไม่แม้แต่จะมองกลับมา ทิ้งให้ดวงตาของหญิงสาวสะท้อนภาพแหวนทองคำขาวบนนิ้วนางข้างซ้ายของชายที่เธอเพิ่งระเริงรักด้วยเรือนกายไปเมื่อสักครู่นี้
อาจเป็นแค่ชั่ววินาทีในตอนนั้น ที่ทุกอย่างแปรเปลี่ยนไป
ภาพความทรงจำท่ามกลางแสงสลัวของโคมไฟสีชาด กับสตรีใต้ผ้าปิดปาก สะท้อนกลับเข้ามาในหัวของเธออีกครั้ง
‘ถ้าเธอพร้อมจะถูกตราหน้าว่าแพศยา เป็นผู้หญิงสำส่อนที่นอนกับสามีคนอื่น ก็เซ็นชื่อซะ’
หลังจากเซ็นชื่อในกระดาษแผ่นนั้น ชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไปตลอดกาล ‘เพื่อความอยู่รอดของพี่ชาย’ เธอท่องไว้ในใจ
ถึงจะต้องได้ชื่อว่านางกากี ทำตัวไม่ต่างจากโสเภณีที่ใช้ร่างกายเข้าแลกเงิน ทว่าในเมื่อต้นทุนของคนเราเกิดมาไม่เท่ากัน ‘เธอจึงไม่มีสิทธิ์เลือก’ คนในครอบครัวเธอต้องมาก่อน ภาพความทรงจำดังกล่าวค่อย ๆ จางลงไปพร้อมกับสติของหญิงสาว
เธอผล็อยหลับไปหลังเสร็จภารกิจ ก่อนจะสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ในกระเป๋า
“สวัสดีค่ะ”
(ออกมาได้แล้ว... รถจอดรออยู่ที่เดิม)
“ค่ะ” หญิงสาวรีบเดินเข้าไปล้างหน้าและแต่งตัวในห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวกลับสถานที่ที่เธอพึ่งจากมา...
‘โคมแดง’ ขณะนั่งรถ ใจก็ว้าวุ่นคิดถึงเรื่องผู้ชายร่างสูง ที่ใครๆ ต่างก็เรียกเขาว่า ‘คุณชรัน’
จนเมื่อมาถึงที่หมาย เธอก็ลงไปเปลี่ยนชุด พร้อมรับเงินค่าจ้างจากแม่ใหญ่
“เธอทำงานได้ดีมาก”
“ขอบคุณค่ะ”
“ไม่งั้นเขาคงไม่เรียกหาเธอซ้ำแบบนี้”
“…” คิ้วเรียวเลิกขึ้นสูง คล้ายมีคำถามที่ต้องการจะถาม แต่เธอกลับไม่แน่ใจว่ามีสิทธิถามได้หรือเปล่า
“ผู้ชายคนนี้ไม่เคยเรียกใช้ผู้หญิงคนไหนซ้ำเป็นครั้งที่สอง แต่กับเธอ... หนนี้ก็ครั้งที่สี่แล้ว” แม่ใหญ่เอ่ยอย่างเอาใจ
“หนูจะพยายามค่ะ”
“พี่ชายเธอเป็นยังไงบ้างล่ะ”
“ยังเหมือนเดิมค่ะ ดีที่ไม่ทรุดลงมากกว่านี้” เธอเหลือบตามองซองเงินที่ได้รับด้วยความรู้สึกหลากหลาย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เธอคงไม่เลือกมาเป็นผู้หญิงหยำฉ่า หน้าด้านนอนกับสามีคนอื่น
“อย่าโทษตัวเองเลย เขาก็ไม่ได้เลวร้ายกับเธอเสียหน่อย”
แม่ใหญ่พูดดักคอก่อนจะเขี่ยก้นบุหรี่ แล้วหายใจออกปลดปล่อยควันขาวให้พวยพุ่งออกมาภายใต้ผ้าปิดปากนั้น
“หนูจะอดทนค่ะ” เธอส่งยิ้มน้อยๆ ไปให้แม่ใหญ่
‘เธอก็แค่ต้องอดทนกับทุกอย่าง... เพื่อครอบครัว’
“โลกของเรามันโหดร้ายแบบนี้แหละ เธอต้องเข้มแข็ง อย่างน้อยก็เพื่อครอบครัวของเธอ”
- ผู้เขียน
