พันธนาการร้ายรัก

คุยงาน

คืนนี้เป็นคืนที่ท้องฟ้าประดับไปด้วยดวงดาวส่องประกายเล่นแสงล้อกับดวงจันทร์ราวกับชุดสวยที่เฌอริมาเลือกสวมใส่ในขณะนี้ เธอเป็นคนใส่ใจเรื่องการแต่งตัวมาก แม้จะเป็นการไปนัดเจอเพื่อพูดคุยเรื่องงานในร้านที่ไม่ได้หรูหรามากนัก เธอก็เลือกสรรชุดสวย ๆ ที่ชวนให้สายตาทุกคู่ต่างหยุดมองเธอได้อย่างเป็นธรรมชาติ อย่าง้ช่นคืนนี้เธอยังเลือกสวมชุดรัดรูปสีดำพร้อมต่างหูระย้าเพชรแพรวพราวที่ขับให้กรอบหน้าของเธอดูมีเสน่ห์เพิ่มขึ้น แต่การแต่งกายสไตล์ปกติของเธอเช่นนี้อาจจะดูไม่เหมาะสมนักหากนัดเจอผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่แฟนในยามค่ำคืน เธอจึงแอบซ่อนสัดสวนเย้ายวนใจไว้ใต้ผ้าคลุมไหล่ผืนงามสีงาช้างที่เปลี่ยนให้เธอดูเป็นสาวสุภาพขึ้นมาในทันที

เฌอริมาก้าวเข้ามาในร้านอาหารที่เวธัสส่งจีพีเอสมาให้ร้านนี้เป็นร้านสไตล์ยุโรปที่ตั้งอยู่ในซอยที่ต้องเป็นคนที่รู้จักเท่านั้นถึงจะแวะมา เธอมองดูสไตล์การตกแต่งที่สวยงามไม่เหมือนร้านไหนที่เธอเคยมาเลยสักแห่งที่จังหวัดแห่งนี้ จากนั้นพนักงานต้อนรับได้เข้ามาสอบถาม เธอให้ข้อมูลตามที่เวธัสบอก พนักงานคนนั้นจึงเชิญให้เธอเข้าไปในห้องส่วนตัวที่มีไว้บริการลูกค้าวีไอพีของร้านเท่านั้น

“คุณเวธัส ไม่นึกว่าคุณจะมารออยู่ก่อนแล้วเลยค่ะ” เฌอริมาเข้ามานั่งที่ฝั่งตรงข้ามกับชายหนุ่มที่แต่งตัวด้วยสูทเรียบ ๆ สีดำทั้งตัวแต่ก็ดูมีสไตล์ไม่เบา

เขายิ้มที่มุมปาก “ผมไม่ชอบให้ใครมารอก่อนน่ะครับ แล้วอีกอย่างผมเป็นคนนัดคุณออกมา ผมควรที่จะมารอคุณอยู่แล้ว”

“สั่งอะไรกันก่อนดีมั้ยครับ” เวธัสถามอย่างรู้ใจ

“อืม...คอสโมโพลิแทนค่ะ” เฌอริมาพูดพร้อมกับหยิบแท็บเล็ตของเธออกมาเพื่อเตรียมฟังงานจากเวธัส ในขณะที่เวธัสดีดนิ้วเรียกเด็กเสิร์ฟให้เดินเข้ามารับออเดอร์ ซึ่งเขาใช้ความสนิทสนมกับที่ร้านจัดการเรื่องอาหารและเครื่องดื่มได้อย่างรวดเร็ว

“รับทราบค่ะคุณเวธัส” พนักงานเสิร์ฟยิ้มเย้าให้เวธัสเหมือนจะส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง เฌอริมาเห็นแววตาที่ทั้งสองแอบส่งให้กันก็พอจะเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ได้ไม่ยาก เธอเลยแอบยิ้มที่มุมปากเล็ก ๆ

“ทำไมยิ้มแบบนั้นล่ะครับ” เวธัสที่เพิ่งละสายตาจากพนักงานที่ร้านหันมาเห็นยิ้มร้ายของเฌอริมาก็รีบเอ่ยถามเธอขึ้นทันที

“เปล่าค่ะ” เธอตอบแต่ยังแอบอมยิ้มรู้ทันอยู่

“ผมเห็นนะ ไม่ต้องปิดหรอกครับ ผมเป็นคนตรง ๆ” เขาจ้องตาเธอและทำให้เฌอริมาหัวใจเต้นผิดจังหวะไปเล็กน้อย

“ก็...คุณกับน้องคนนั้น...” เฌอริมาแอบเหลือบมองเด็กสาวที่สวมชุดรัดรูปแสนสุภาพกำลังออกปากไร่เรียงออเดอร์ที่เวธัสสั่งให้กับฝ่ายห้องครัวอย่างคล่องแคล่ว

“อ้อ...ผมกับน้องเขาไม่มีอะไรกันนะครับ อย่าเพิ่งคิดไปไกล” เวธัสยิ้มรู้ทันความคิดหญิงสาวเช่นกัน

“นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณนี่คะ ฉันแค่แอบเห็นเฉย ๆ เอาเป็นว่าเรามาเข้าเรื่องงานกันดีกว่ามั้ยคะ?”

“ดีครับ” เวธัสยิ้มพร้อมกับหยิบเอกสารที่ปรินต์ออกมาอย่างเรียบร้อยให้เฌอริมาดู

“ว้าว เรียบร้อยจัง” เฌอริมานึกชื่นชมอีกฝ่ายอย่างเหนือความคาดหมาย เพราะดูภายนอกแล้ว เวธัสดูจะเป็นพวกเพลย์บอยมากกว่าจะเป็นพวกเอาการเอางาน พอเห็นความตั้งใจที่เขามีผ่านเอกสารที่เขายื่นมา ก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นกับชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามขึ้นมาอีกนิดหน่อย เธอกางเอกสารแล้วไล่สายตาไปตามตัวหนังสือและรายงานของเวธัสอย่างสนอกสนใจ

“เป็นยังไงบ้างครับ” เขาแอบมองปฏิกริยาของหญิงสาวผ่านดวงตาคู่สวยที่กำลังมองไปยังเอกสารตรงหน้าของเธอ มือเรียวยาวค่อย ๆ พลิกหน้ากระดาษไปเรื่อย ๆ พร้อมเม้มริมฝีปากอย่างพอใจต่อข้อมูลที่เธอกำลังอ่าน

“ดีมากเลยค่ะคุณเวธัส น่าสนใจมากทีเดียวค่ะ แบบนี้ฉันว่าบลูน่าจะเป็นฝ่ายอยากจะเจอคุณมากกว่านะคะ” เฌอริมายิ้ม คราวนี้ลดความระแวงอีกฝ่ายลงไปมากเมื่อเห็นว่าเขามีความตั้งใจมาคุยเรื่องธุรกิจจริง

“ดีจังเลยครับ ผมก็หวังว่าจะได้ร่วมงานกับเขา แต่เข้าหาเขายากจริง ๆ”

“ตอนนี้เขายุ่งมากค่ะ มีหลายโครงการ ทั้งของเขาเอง ทั้งของที่บ้าน ขนาดฉันเองก็ยังเจอเขายากเลยค่ะ” เธอยิ้มเหนื่อย ๆ เมื่อพูดประโยคนั้นออกมา เพราะถ้าต้องการเจอเขา เธอจะเป็นฝ่ายไปหาเขา ในขณะที่เขาไม่เคยมาหาเธอก่อนเลย