30
“ทำไมฉันจะขึ้นเสียงกับมันไม่ได้ คุณไม่รู้หรอกว่า ฉันมีบุญคุณกับลิซมากแค่ไหน ชาตินี้ทั้งชาติลิซก็ใช้ฉันไม่หมด ฉันไม่ให้ลิซลาออก ลิซจะไปก็ต่อเมื่อฉันให้ไปเท่านั้น” เมญ่าขุดเอาบุญคุณในคืนนั้นมาพูด
“มันหมดไปแล้วเมญ่า ไม่มีใครมีบุญคุณใครจนตัวตาย ทุกอย่างมันต้องมีที่สิ้นสุด ตลอดเวลาหลายปีที่ลิซเป็นที่รองมือรองเท้าเธอก็มากพอแล้ว อย่าเอาบุญคุณมาเหนี่ยวรั้งใครเลย เพราะสำหรับฉันมันทุเรศ” เอเดนตอกกลับ เมญ่าอึ้งไปอีกครั้ง โก้ลอบยิ้มสะใจ ดวงดารารู้สึกผิดขึ้นมาในใจ
“ไปเถอะคะคุณเอเดน ทางนี้ฉันจัดการเอง” โก้บอกเอเดน ก่อนหันมาพูดกับดวงดารา “ไม่ต้องคิดมากนะลิซ ฉันจัดการให้”
“ไปลิซ”
เอเดนพูดสั้นๆ กุมมือดวงดาราแล้วพาเดินออกจากห้อง ไม่สนใจเสียงไล่หลังของเมญ่าที่พูดไม่หยุด ทว่าดวงดารากลับหันมามองต้นเสียง สายตาของดวงดารามีความสงสารและรู้สึกผิดที่ทำให้เมญ่าเสียใจ
“นังลิซ แกจะไปไม่ได้นะ กลับมา กลับมาเด
