“ฮะฮ่า!!…ไม่เอาน่าเคเดน…ข้ากับไคโรไม่เคยมีความแค้นต่อกัน..เจ้าไม่ควรยื่นมือเข้ามาสอดกับเรื่องของบ้านข้าหรอก…เด็กน้อย…”
เคเดนแสยะยิ้ม
“กับท่านข้าไม่มีความแค้น…แต่ข้ามีความแค้นกับลูกชายท่าน…เลือกเอาว่าจะยอมล่มสลายหรือว่าจะตาย….”
……….
เรรินมองตะกร้าอาหารในมือก่อนจะถอนหายใจ…เธอตื่นมาทำซุปตั้งแต่เช้า….ได้แต่หวังเอาไว้ว่าเขาจะชอบ..
หวังว่าท่านแอสรันจะไม่ไล่ตะเพิดเธอออกมา…
ท่านพ่อได้กำหนดการวันแต่งงานมาแล้ว..วันนี้เธอก็เลยจะมาแจ้งให้เขาทราบ…
เรื่องราวมันไม่ถูกต้องก็จริง..แต่มันก็ไม่มีทางใดที่จะแก้ไขได้แล้ว
เธอได้แต่หวังลึกๆ ว่าอยู่ๆ กันไปเขาจะสามารถรักเธอได้สักวัน…
“สวัสดีครับเลดี้ราวิล..มาหาท่านแอสรันหรือครับ?”
มีทหารผู้หนึ่งกล่าวทักทายเธอ..ตอนนี้เธอยืนอยู่หน้าหอคอยเวทมนตร์ที่สูงสุดลูกหูลูกตา…
ทหารผู้นั้นเห็นเรรินเดินวนอยู่หลายรอบเขาจึงเอ่ยปากทักเธอก่อน
“ตามข้ามาเถอะครับ…ข้าจะพาเข้า
