บทที่ 37 ก็สมตัวดี
เมื่อออกไปไหนไม่ได้เสิ่นลี่อิงจึงใช้เวลาทั้งหมดไปกับการทำกิจกรรมจุกจิกในช่วงที่ว่างจากการดูแลอ๋องคนพ่อและคนลูก
เปาหลงน้อยของนางฟื้นคืนสติขึ้นมาก่อนในวันที่สามของการรักษาตัว ฟื้นมาครานี้ดูอ่อนแรงมากอต่อาการก็นับว่าดีวันดีคืน และเพราะกฎคนในห้ามออกจึงทำให้เปาเปาต้องติดอยู่ในห้องนี้ไปด้วย
สำหรับหนิงอ๋องนางประเมินว่าอีกไม่เกินสามวันก็ควรที่จะฟื้นคืนสติมาได้แล้ว รักษาสุขภาพให้แข็งแรงอีกสักหน่อยก็คงกลับมาเป็นปกติได้ในเวลาไม่นาน
เวลาว่างๆ เช่นนี้นางจึงชวนเปาเปามาทำหมอนนุ่นที่สู้อุตส่าห์ฝ่าฝันไปเก็บกันมาจนได้
“พี่สาว เหมือนเมฆเลย”
“อืมคล้ายเมฆจริงๆ น้องของข้าช่างฉลาดเปรียบเปรยนัก”
“ทำอย่างไรขอรับ”
“ทบทวนวิธีเลือกนุ่นกันก่อนก็แล้วกัน”
“เปาเปาจำได้ ต้องเลือกฝักที่สีเข้มแล้วก็ปริแตกเห็นขาวๆ”
“ใช่แล้ว เจ้าเก่งมาก แล้วจำได้หรือไม่วันที่เราไปเก็บมายังไม่แห้งเช่นนี้ ช่วงที่เจ้
