บทที่9 ถ้าเอากันอีกเธอโอเคไหม
1041 คำ
บทที่9
ถ้าเอากันอีกเธอโอเคไหม
ศรัณย์....
เป็นอีกครั้งที่ศรัณย์รู้สึกหงุดหงิดโดยไม่มีสาเหตุไม่รู้เพราะอะไรเพราะพี่ชายเขาหรือเพราะเลขาที่ไม่รู้จักเจียมตัว เขามองทั้งสองคนจนตัดสินใจเอ่ยปากขึ้นมาหวังว่าเลขาของเขาจะกระตือรือร้นขึ้นมาบ้าง
"ฉันจะออกไปข้างนอก-_-!"
"เชิญค่ะ! คุณหมอไอดินปลาพวกนี้เป็นปลาธรรมชาติเหรอคะ" น่านน้ำไม่สนใจเธอหันมามองเจ้าฝูงปลาตัวเล็กๆ ในลำธารต่อ
"เริ่มแรกเลยตอนพวกผมเด็กๆ คุณลุงสายฟ้าพาไปซื้อพันธุ์ปลามาจากนั้นมันก็ออกลูกออกหลานมาเรื่อยๆ ครับคนงานในไร่จับไปกินอยู่บ่อยๆ ^^"
ศรัณย์ยืนล้วงกระเป๋ามองหน้าทั้งสองคนเขายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ไม่เห็นหรือไง ทำไมถึงได้คุยกันข้ามหัวเขาแบบนี้
"เธอจะไม่ซื้ออะไรใช่ไหม"
"ไม่ค่ะ! อันนั้นปลาทับทิมน้ำชอบกินค่ะแต่เห็นตัวเป็นๆ แบบนี้กินไม่ลงน้องน่ารักจัง^^"
"น่ารักจริงด้วยครับ^^"
ขวับ!
ไร้ยางอายที่สุดเธอต้องเป็นผู้หญิงประเภทไหนกันถึงได้กล้ามาพูดจาสองแง่สองง่ามกับผู้ชายที่พึ่งเคยเจอกันไม่ถึงชั่วโมง ผมเดินกลับเข้ามาในบ้านมองหางานที่พอจะให้เธอทำได้บ้างสุดท้ายผมหันไปเห็นผ้าปูที่นอนบนห้องที่ปูอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยด้วยฝีมือแม่บ้านของที่นี่
พรึ่บ!
เอามันออกไปซะ-_-!
ผมเดินออกมาทั้งสองคนก็ยังหัวเราะคิกคักกันอยู่หน้าไม่อายเสียจริงไม่หัดเกรงใจคนอื่นเลย ผมเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าทั้งสองคน พี่ไอดินหันมามองหน้าผมพร้อมคำถามทางสายตาว่ามึงมายืนทำไมตรงนี้
"ปู่เรียกพี่บอกมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย-_-!"
"เรียกตอนไหนไม่เห็นได้ยิน" ไอดินทำหน้าตาสงสัยเขายืนอยู่ข้างนอกไม่เห็นมีใครเรียกอะไรเลย
"ปู่โทรหาผมบอกให้พี่ไปหาด่วนเลย-_-"
"เออๆ เดี๋ยวผมมานะครับคุณน้ำ^^"
เดี๋ยวผมมานะครับคุณน้ำ อยากจะอ้วกแต่เกรงใจอาหารมื้อเช้าที่ทานไป ผมหันมามองหน้ายัยเลขาจอมวุ่นวายแต่เธอกลับเบะปากใส่เจ้านายแบบผม อยากไล่ออกเสียจริงไล่ออกเลยดีไหมหืมม
"ฉันจะไปซื้อของมาปาร์ตี้คืนนี้จะไปไหม"
"ไปค่ะ น้ำอยากไปๆ ^^"
หึ! หลอกง่ายชะมัดกว่าพี่ชายผมจะออกมาผมก็เอารถของพี่ลีอาออกมาข้างนอกแล้ว ผมขับรถเข้าเมืองเพื่อแวะห้างขายส่งสีแดง หมูเห็ดเป็ดไก่ถูกน่านน้ำเลือกใส่ถุงตามด้วยผัดสดๆ แต่ผลไม้ผมไม่ให้เธอซื้อที่สวนผมมีทุกอย่าง
"ที่บ้านคุณดื่มไวน์หรือเปล่าคะ" น่านน้ำเดินมายังแผนกแอลกอฮอล์สายตามองหาไวน์องุ่นของครอบครัวเธอตอนนี้มันถูกติดป้ายสินค้าขายดีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว บางสาขาก็ขาดตลาด
"ครอบครัวฉันดื่มไวน์กัน ไม่ค่อยหนักไปทางแอลกอฮอล์นอกจากพี่นาวากับพี่นาโนแล้วไอ้ซัน สามคนนั้นดื่มหนัก"
"คุณดื่มไวน์แบรนด์นี้หรือเปล่าคะ^^"
"ใช่ รสชาติดีมันหวานลึกๆ ไม่หวานแสบคอ"
เธอหยิบมันลงรถเข็นจนผมตกใจแต่ช่างเถอะวันหยุดทั้งทีอีกอย่างนานๆ ได้ดื่มพร้อมหน้าพร้อมตาสามคนพี่น้อง กว่าจะซื้อของเสร็จก็เย็นพอดี กลับมาถึงรีสอร์ตทุกคนก็มาช่วยกันขนของลงไปจนพี่ไอดินเดินปรี่ตามผมมาในครัว
"แกหลอกฉันทำไมไอ้ศรัณย์-_-" ไอดินกระซิบถามขณะยกของเข้ามาในครัว
"สงสัยผมเข้าใจผิดหรือไม่ก็หูไม่ดี -_-"
"เออ ไม่ยุ่งก็ได้ขอให้สมหวังไอ้น้อง" ไอดินตบไหล่น้องชายปึกๆ เขายอมถอยไม่ใช่เพราะเห็นแก่น้องแต่เป็นเพราะผู้ใหญ่ในบ้านขอร้องต่างหาก
เมื่องานปาร์ตี้เริ่มขึ้นน่านน้ำก็ซักถามทุกคนถึงรสชาติไวน์ที่ซื้อมา เธออยากเก็บข้อมูลให้ได้มากที่สุดแต่ทุกคนที่ดื่มไม่รู้ว่าเป็นไวน์ที่ผลิตมาจากไร่ของเธอ
"เธอจะถามอะไรนักหนา ตัวเองดื่มเป็นหรือเปล่าเดี๋ยวก็ได้เมาเหมือนหมาอีก"
"หมอพูดอะไร ไวน์แค่นี้ทำอะไรน้ำไม่ได้หรอกค่ะ" พูดจบก็ยักคิ้วกวนบาทาใส่
ผมนั่งคุยกับพี่ๆ จนดึกดื่นน้ำค้างเริ่มแรงแต่พอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองดันรื้อผ้าปูที่นอนออกมาจะเรียกแม่บ้านตอนนี้ก็เกรงใจ เลยจำใจบอกให้เธอไปจัดการปูที่นอนให้
คนถูกใช้ทำหน้างอเป็นตูดแต่สุดท้ายเธอก็ยอมเดินฮัมเพลงมาที่บ้านพักของหมอศรัณย์โดยไม่รู้เลยว่าระหว่างที่เธอกำลังปูเตียงหมอศรัณย์เดินตามเข้ามายืนมองเธอด้วยความมันเขี้ยว
"หมอ! ตกใจหมดโอเคหรือยังนอนได้ไหมน้ำจะกลับไปนอนแล้ว เมา"
"อืม"
"มองน้ำแบบนี้อย่าบอกนะว่าคิดถึงเรื่องคืนนั้นอีกฮะๆ" นิ้วเล็กชี้หน้าคนตัวสูงก่อนสุดท้ายจะถูกเขาเม้มปากงับด้วยความมันเขี้ยว
"วันนั้นฉันทำ...เอ่อ...ฉันทำถึงไหม"
น่านน้ำแทบจะกลั้นขำไม่อยู่คุณหมอของเธอกล้าทำแบบนี้ด้วยหรือไง เขาดูอินโนเซ้นท์กับเรื่องแบบนี้มาก
"คุณหมอหมายถึงอะไรคะ^^"
"ก็เรื่องคืนนั้นไงที่เรา เอา กัน" คนพูดใบหน้าเห่อแดงจนแยกไม่ออกว่าเพราะแอลกอฮอล์ในไวน์หรือเป็นเพราะความเขินอายกันแน่
"คุณหมอ เอา เก่งมากค่ะ" เธอเองก็ตอบโดยเน้นคำสำคัญกลับไป
คำตอบนี้ทำให้หมอศรัณย์ดึงคนตรงหน้าเข้ามาประชิดตัว เขามองพวงแก้มสีชมพูที่เริ่มแดงขึ้นริมฝีปากของเธอก็ยั่วยวนให้เขาอยากปิดมันด้วยปากของเขา
"แล้วถ้าวันนี้เรา เอา กันอีกเธอคิดว่าไง"
"ก็เอาสิคะ^^"
------------------------------
หัวใจเต้นแรงมาก
หมอทำถึงมากค่ะไม่ต้องสงสัย
- ผู้เขียน
