2. เลือกพี่
919 คำ
ว่าจะบอกเพื่อน แต่โอลิเวียก็ไม่ได้บอกเพื่อนรักว่าตอนนี้มีคนรู้เรื่องความลับเพิ่มอีกหนึ่งคนแล้ว เพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องที่ร้านเบเกอรี่ อยู่ๆ ขนมที่ส่งให้ลูกค้าก็เสีย จนต้องเข้ามาร้านมาช่วยพนักงานทำขนมแทนของเดิมที่จะส่งให้ลูกค้า
“เสร็จสักที เด็กๆ ตรวจสอบอีกรอบก่อนส่งใหม่ด้วยนะ รอบนี้เราขาดทุน” เธอบอกเด็กในร้านที่กำลังแพ็กขนมเตรียมส่งลูกค้าพรุ่งนี้เช้า
“ค่ะ พี่โอลิเวีย”
“เนี่ยก็ตีสี่แล้ว ถ้าง่วงก็พักได้นะ เหลือแค่แพ็กขนมใส่กล่องเอง ค่อยมาทำตอนเช้าก็ได้” เธอบอกเด็กในร้านที่อยู่ช่วยตน ร้านของเธอเป็นร้านเบเกอรี่ขนาดกลาง มีพนักงานทั้งหมดแปดคน
“เดี๋ยวทำเสร็จค่อยพักได้ค่ะพี่โอลิเวีย อีกนิดเดียวเอง”
“งั้นก็มาช่วยกันให้เสร็จ จะได้พักกัน” เมื่อพนักงานไม่พัก เธอจะพักได้ยังไง โอลิเวียทำงานต่อเพื่อให้เสร็จจะได้พักทีเดียวพร้อมพนักงานของตน
เป็นเหมือนทุกครั้ง เช้ามาพี่เขยก็มาตามง้อพี่สาว แล้วก็คืนดีกัน ปิ่นปักเห็นภาพของปักมุกกับพี่เขยแบบนี้ประจำจนชินแล้ว โชคดีที่ทะเลาะกันทีไร พี่เขยไม่เคยลงไม้ลงมือกับพี่สาว มีแต่พี่สาวลงไม้ลงมือกับพี่เขย ก็ตาเขียวช้ำมาทุกครั้งที่เจอยามทะเลาะกับพี่สาว โดนหนักขนาดนี้ยังแอบมีเล็กมีน้อยอีก ไม่เข้าใจจริงๆ
“เห็นไหมแม่ณี ยังไงซะ พี่ปักมุกก็เลิกกับพี่วิทย์ไม่ได้หรอก ดูสิคะ” เธอบุ้ยปากไปทางพี่สาวกับพี่เขยที่เดินโอบเอวกันออกจากบ้านและหยอกเย้าหัวเราะกันขณะเดินไปขึ้นรถ
“อือ...แม่ก็ชินแล้วแหละกับพี่สาวเรา เราเถอะปิ่นปัก ถ้าคิดจะมีผัวก็ดูดีๆ หน่อยนะลูก ดูพี่สาวเราเป็นตัวอย่างล่ะ”
“ถ้าปิ่นปักไม่แต่งงานล่ะคะแม่ แต่จะมีแค่ลูกได้ไหม”
“มันจะมีลูกได้ยังไงถ้าไม่มีผัว” ปราณีถามลูกสาวพลางขมวดคิ้วสงสัย
“แม่...สมัยนี้ใครเขาอยากมีผัวกันล่ะคะ แต่ลูกน่ะ ปิ่นปักมีแน่นอนค่ะ แต่ให้มีผัวไม่เอาด้วยหรอก”
“พูดอะไรก็ไม่รู้เด็กนี่ ไปกินข้าวกันเถอะ อือ...แม่ลืมไปเลยว่าทำบะหมี่เย็นเผื่อบ้านป้าเอ็มม่าด้วย ลูกเอาไปให้ป้าเอ็มม่าหน่อยนะหลังทานอิ่มแล้วค่อยไปร้าน” เวลาทำบะหมี่เย็นจะคิดถึงเพื่อนบ้านตลอด เพราะเอ็มม่านั้นชอบทาน นางจึงมักทำเผื่ออีกฝ่ายเสมอ
ปิ่นปักไม่ตอบกลับ แต่เธอเลือกจะยิ้มให้ท่านแล้วก็เดินไปโอบเอวท่านไปทานมื้อเช้าด้วยกัน เพราะตอนนี้พี่สาวก็กลับไปกับพี่เขยแล้ว
เอ็มม่ายิ้มให้กับสาวน้อยตาเล็กหยีที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับปิ่นโตสี่ชั้นในมือ ยิ่งมองยิ่งน่าเอ็นดู ปิ่นปักเป็นเด็กสาวข้างบ้าน เป็นเพื่อนสนิทลูกสาวคนเล็กและนางก็เห็นเด็กสาวตั้งแต่เด็กจนโตเป็นสาว ใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้มรูปไข่ ปากนิดจมูกหน่อยตอบรับกันลงตัว และตาเล็กหยีนั้นอีก
“วันนี้เอาอะไรมาฝากป้า ปิ่นปัก”
“สวัสดีค่ะป้าเอ็มม่า พอดีแม่ณีทำบะหมี่เย็นของโปรดป้าเอ็มม่าเลยให้นำมาให้ค่ะ” เธอยกมือไหว้ท่านแล้วส่งยื่นปิ่นโตที่ถือมาในมือให้ท่านที่กำลังเดินชมดอกไม้ในสวนหน้าบ้านในตอนเช้า
“ฝากขอบคุณน้องณีด้วยนะลูก ที่คิดถึงป้าตลอดเลย แล้วเนี่ยจะไปไหนแต่เช้าลูก วันนี้วันหยุดไม่ใช่เหรอปิ่นปัก” เอ็มม่าถามเด็กสาวที่แต่งตัวด้วยพร้อมสะพายกระเป๋า
“วันนี้ปิ่นปักจะไปดูแลร้านแทนแม่ณีค่ะ อยากให้แม่ณีพักอยู่บ้าน”
“ขยันจริงๆ เด็กคนนี้ ไม่รู้ใครจะได้ไปเป็นสะใภ้”
“ไม่หรอกค่ะป้าเอ็มม่า ปิ่นปักก็แค่ทำหน้าที่ลูกสาวเท่านั้น คงไม่มีใครได้ไปเป็นสะใภ้หรอกค่ะ”
“ทำไมล่ะลูก หนูปิ่นปักขยันและนิสัยดีแบบนี้ ใครก็ต้องอยากได้เป็นสะใภ้”
นางถามอย่างสงสัย เพราะตนเองก็หวังอยากได้เด็กสาวข้างบ้านมาเป็นลูกสะใภ้ แต่พอคิดถึงหน้าลูกชายตัวเองแล้วยาก รายนั้นน่ะเหรอ ไม่มีแววจะแต่งงานให้เลย วันๆ เอาแต่ทำงานและเที่ยวผู้หญิง แล้วผู้หญิงที่ไหนจะอยากได้ไปทำพ่อพันธุ์ ถึงแม้จะรูปหล่อ พ่อรวยก็เถอะ
“ปิ่นปักไม่คิดเรื่องแต่งงานค่ะ ปิ่นปักขอตัวก่อนนะคะป้าเอ็มม่า เดี๋ยวออกสายรถติดไปถึงร้านช้าค่ะ”
“ไปเถอะลูก เนี่ยโอลิเวียก็ออกไปตั้งแต่เย็นเมื่อวานยังไม่กลับ เห็นว่าที่ร้านเบเกอรี่มีเรื่องน่ะ”
“ถึงว่าโทรหาโอลิเวียเมื่อวานถึงไม่รับสาย หนูไปนะคะ” แล้วสาวตาหยีก็ยกมือไหว้ท่านแล้วเดินจากไป
เอ็มม่ายิ้มให้หญิงสาวที่เดินจากไปแล้วถือปิ่นโตกลับเข้าบ้าน เพิ่งจะเจ็ดโมงกว่าเอง แต่ปิ่นปักก็ตื่นเช้าจะไปทำงานในวันหยุด ทั้งๆ ที่เป็นวันหยุดงานประจำแท้ๆ
- ผู้เขียน
