“ค่ะแม่” ขวัญชนกจูงมือน้องอาร์ตให้เดินเข้ามานั่งบนเก้าอี้ข้างๆ มารดา
“พาหนุ่มน้อยที่ไหนมาล่ะลูก หน้าตาน่ารักเชียว” คุณหญิงยิ้มเอ็นดูให้น้องอาร์ต
“ลูกชายผู้กองค่ะคุณแม่” ขวัญชนกยิ้มบางๆ “น้องอาร์ตสวัสดีคุณยายสิค่ะ”
“สวัสดีครับคุณหญิงยาย” น้องอาร์ตลงจากเก้าอี้ก้มหัวไหว้คุณหญิง ตอนที่เดินเข้ามาในห้องครัวน้องอาร์ตได้ยินคนรับใช้เรียกแม่ครูหลินว่า ’คุณหญิง’ น้องอาร์ตก็เลยพูดตาม
“อุ้ย...น่ารักจริงๆ” คุณหญิงหัวเราะกับสรรพนามที่เด็กน้อยเรียก
“ทำไมวันนี้ถึงได้พาหนุ่มน้อยหน้ามนคนนี้มาด้วยล่ะลูก” คุณหญิงเอ่ยถามลูกสาวด้วยความสงสัย
“วันนี้ผู้กองบอกว่าจะมารับหลินกับน้องอาร์ตไปกินข้าวเย็น แต่หลินรอจนเกือบค่ำแล้วผู้กองก็ยังไม่มา โทรไปก็ปิดมือถือ หลินพาน้องอาร์ตไปหาที่ สน. ก็ไม่เจอ ร้อยเวรเขาบอกว่าผู้กองออกไปข้างนอกตั้งแต่ตอนบ่าย”
ขวัญชนกทำเสียงขึ้นจมูกโกรธผู้กองหนุ่มที่ผิดนัด คุณหญิงยิ้มกว้างจับน้ำ
