ขวัญชนกหัวเราะคิกกับแผนการเจ้าเล่ห์ของผู้กอง “ไม่กลัวลูกปืนหรือคะ คุณพ่อเป็นแชมป์ยิงปืนเชียวน่ะ” ขวัญชนกเอ่ยแซวยิ้มๆ “กลัวสิครับ ใครจะไม่กลัว ท่านนายพลยิงแม่นราวกับจับวาง พี่เคยไปดูท่านแข่งยิงปืน ท่านยิงไม่พลาดเลยสักนัด” ผู้กองพันยิ้มยอมรับว่ากลัวท่านนายพล “ถ้ากลัวแบบนี้จะกล้าไปกินข้าวที่บ้านหรือคะ คุณพ่อบอกว่าอยากจะเลี้ยงข้าวขอบคุณคนที่ส่งโมเดลเครื่องบินไปให้” ขวัญชนกเอ่ยบอกยิ้มๆ แล้วก็ต้องหัวเราะขำออกมาเมื่อเห็นผู้กองหนุ่มทำตาโตดีใจ “จริงหรือครับ ท่านชวนไปกินข้าวที่บ้านจริงหรือครับ” ผู้กองหนุ่มเอ่ยถามซ้ำเหมือนได้ยินไม่ชัด นัยน์ตาสีดำสนิทฉายแววแพรวพราว “จริงค่ะ คุณพ่ออยากรู้จัก แต่ผู้กองจะกล้าไปหรือเปล่า” ขวัญชนกเอ่ยท้าเสียงหวาน ใบหน้าคมสวยยิ้มพราย “กล้าสิครับ ถึงจะกลัวยังไงก็ต้องทำใจกล้าเข้าไว้ ก็หลงรักลูกสาวท่านไปแล้ว” ผู้กองพันจับมือขวัญชนกมากุมไว้เอ่ยบอกรักทางอ้อม ดวงตาสีดำสนิทม