“ผู้กองครับ...เมื่อไหร่จะเลิกเดินไปเดินมาสักทีล่ะครับ ผมเวียนหัวไปหมดแล้วครับ” ส.ต.อ.ณรงเดช ลูกน้องคนสนิทของร.ต.อ.พันธวุธเอ่ยขอร้องผู้บังคับบัญชา
“กลุ้มใจว่ะ ไอ้ก้าน” ผู้กองพันยังเดินไปเดินมาเหมือนเดิม ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาทำหน้ามุ่ยคิดไม่ออกว่าจะหาวิธีง้อครูหลินยังไงดี
“กลุ้มใจเรื่องอะไรครับ หรือว่าเรื่องคดีที่เรากำลังทำอยู่ครับ” ลูกน้องผู้กองทำสีหน้าซีเรียสคิดว่าผู้กองกำลังกลุ้มใจเรื่องคดียาเสพติดที่กำลังติดตามจับกุมผู้ค้ารายใหญ่อยู่
“เฮ้ย...นั่นน่ะเรื่องเล็ก มีเรื่องใหญ่กว่านี้อีก” ผู้กองหนุ่มหยุดเดินแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ในห้องทำงาน
ส.ต.อ.ณรงเดช ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ตอนนี้จะมีเรื่องอะไรใหญ่โตกว่าเรื่องคดียาเสพติดอีก
“ก้าน...เวลามึงง้อเมีย มึงทำยังไงว่ะ” ผู้กองพันเอ่ยถามผู้มีประสบการณ์ตรง
ส.ต.อ.ณรงเดช สำลักกาแฟที่กำลังดื่มไอแค๊กๆ เมื่อได้ยินคำถามจากเจ้านาย
“ผู้กองว่ายังไงน่
