ทาสรัก หัวใจทมิฬ

บทที่๑/๓

ท้องฟ้าแปรเปลี่ยนรวดเร็วเมื่ออิสบานพาอัคคีนั่งรถส่วนตัวที่จอดไว้ในกรมทหาร รถคันหรูราคาแพงลิบแล่นผ่านตัวชุมชนที่เต็มไปด้วยตึกสูงประมาณสี่ห้าชั้นปลูกสร้างเต็มพื้นที่สองฝากถนน จนดูแออัดทว่าเป็นระเบียบและสวยงาม อาจเพราะพื้นที่ส่วนใหญ่ของชาร์มาเป็นทะเลทราย ชุมชนซึ่งเป็นที่อุดมสมบูรณ์ผู้คนอยู่อาศัยมากจึงปลูกสร้างเป็นอาคารสูงเสียทั้งสิ้น

รถคันหรูของอิสบานพาทั้งคู่วิ่งฉิวโดยไม่ติดขัดบนท้องถนนต่างจากเมืองหลวงใหญ่ๆ ทั่วโลก และไม่ยกเว้นกรุงเทพมหานครฯ เมืองหลวงที่มีการจราจรหนาแน่นติดอันดับด้วยเช่นกัน แค่แล่นไปสุดสายถนนรถคันหรูก็เลี้ยวไปทางตะวันออก อัคคีต้องเบิกตาโตกับความแตกต่าง ข้างหน้าที่เขาเห็นลิบๆ เหมือนเมืองอีกเมืองในเทพนิยายซึ่งหลบซ่อนอยู่ในจินตนาการ หลังกำแพงขาวมีตึกสีขาวยอดโดมสีทองขนาดใหญ่ลดหลั่นหลายหลังกำลังสะท้อนแสงสีทองอมส้มของท้องฟ้ายามอาทิตย์อัสดง ตรงยอดโดมแต่ละหลังที่มีสัญลักษณ์แห่งการเป็นเจ้าผู้ครอบครอง อัญมณีบางอย่างกำลังส่งแสงสะท้อนแยงดวงตา ดีที่เขาสวมแว่วกันแดดสีดำช่วยปกป้อง เบื้องหลังภาพคฤหาสน์หรือหมู่อาคารอันวิจิตรเป็นพื้นสีฟ้าครามของน้ำทะเล

“พระราชวังแห่งชาร์มา วังเก่าแก่สร้างมาหลายชั่วอายุคน ดูข้างนอกออกจะโบราณแต่ข้างในอย่าให้พูด” อิสบานบอกเพื่อนทหารไทย

“ทำไมละ?” อัคคีทำท่าสนใจขึ้นมาทันที

“เปลี่ยนแปลงบ่อยตามอารมณ์ชีคคาพระคู่หมั้น”

‘ชีคคา’ คำนี้ธารีเคยพูดถึงและอธิบายไว้ว่าคือตำแหน่งของเจ้าหญิงองค์สำคัญหรือพระชายา เปลี่ยนแปลงตามอารมณ์? แสดงว่าเอาแต่ใจตัวเองมาก

อิสบานเลี้ยวรถไปทางซ้ายขับเรียบผ่านหน้าพระราชวังไปอีกสองกิโลเมตรก็ถึงชุมชนอีกแห่ง บ้านแต่ละหลังล้วนใหญ่โตโอ่อ่า และล้วนแต่เป็นบ้านเดี่ยวมีบริเวณกว้างขวาง เห็นถึงความแตกต่างกันได้ชัดระหว่างชุมชนเมืองสำหรับคนระดับกลาง และชุมชนแห่งนี้สำหรับผู้มีอันจะกินเข้าขั้นมหาเศรษฐี

รถคันหรูจอดหน้าบ้านพักของอิสบานในเวลาค่ำพอดี ไฟฟ้าเปิดสว่างไสวในบ้านขนาดใหญ่ ซึ่งอัคคีเรียกว่าคฤหาสน์ เพราะประเทศเล็กๆ แห่งนี้ร่ำรวย รายได้ประชากรต่อหัวต่อปีจึงมากพอๆ กับงบประมาณแผ่นดินทั้งปีของประเทศไทยเลยทีเดียว แค่อิสบานเปิดประตูบานใหญ่เข้าไปกระไอเย็นจากภายในก็ลอยละล่องออกมา รับรู้ได้ว่าบ้านหลังใหญ่ของเขาติดเครื่องปรับอากาศทั้งหลังและเปิดเสียเย็นฉ่ำ ผิดกับอากาศร้อนระอุภายนอกยิ่งกว่านรกกับสวรรค์

หญิงสาวหน้าตาดีใบหน้าไม่ละม้ายเจ้าของบ้านหนุ่มเดินออกมาจากส่วนใน ยิ้มแย้มต้อนรับผู้มาใหม่ทั้งสอง

“อิสบ่าล่าน้องสาวผม นี่พันโทอัคคี เพื่อนจากเมืองไทยของพี่” อิสบานแนะนำเป็นภาษาอังกฤษเช่นเดียวกับที่ใช้พูดคุยกับอัคคี แสดงว่าน้องสาวของเขาได้รับการศึกษาดีพอสมควร

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” อัคคีค้อมศีรษะให้หญิงสาวในชุดที่เสื้อแขนยาวคลุมสะโพก กางเกงขาบานกรอมเท้าสีเข้าชุด อิสบ่าล่ามิได้คลุมศีรษะเมื่ออยู่ในเรือนเช่นเดียวกับสตรีชาวชาร์มาทั่วไป ที่นิยมคลุมศีรษะเฉพาะเวลาออกงานพิธีหรือออกนอกบ้านเรือน เพื่อกันแสงแดดที่ร้อนระอุของทุกฤดูกาลในประเทศที่พื้นที่ร้อยละหกสิบเป็นทะเลทราย ทว่าเมืองหลวงแห่งนี้ดีตรงอยู่ติดทะเลที่ทอดยาว ลมทะเลพัดโบกดับความร้อนได้ในบางเวลา

อิสบ่าล่ายื่นมือออกข้างหน้าเพื่อสัมผัสมือกับอัคคี แล้วนำกลับมาจุมพิตเป็นการทักทายตามประเพณีของชาวชาร์มา หญิงสาวยิ้มให้ชายหนุ่มที่ว่าไปแล้วได้ยินพี่ชายเอ่ยถึงบ่อยครั้ง แต่ไม่เคยพบตัวจริงเพราะเขาไม่เคยมาเยี่ยมเยือนที่บ้านหลังนี้เลย

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” คำตอบรับเป็นภาษาอังกฤษของอิสบ่าล่า คร่องปากเหมือนเป็นเจ้าของภาษาเลยทีเดียว

“คืนนี้ผู้พันจะค้างที่นี่ น้องช่วยจัดห้องให้ด้วย อ้อมีอะไรกินบ้าง”

“ทางนี้ค่ะ รับประทานอาหารกันไปพลางๆ น้องไปสั่งให้เด็กจัดห้องให้” อิสบ่าล่ายิ้มหวานให้สองบุรุษเมื่อพาไปยังโต๊อาหาร แล้วเดินหายไปด้านใน สวนกับสาวใช้ที่ลำเลียงอาหารออกมา

อัคคีและอิสบานรับประทานอาหารกันไปเงียบๆ จนอิ่ม อิสบ่าล่าจึงให้สาวใช้นำทางแขกหนุ่มไปยังพักที่จัดเตรียมไว้ให้ ห้องขนาดใหญ่ตกแต่งหรูหราโดยอัคคีไม่แปลกใจเลย ทั้งคฤหาสน์หลังงามฝีมือการตกแต่งเป็นไปในโทนเดียวกัน เรียบหรูแต่ดูดี ขนาดอิสบานเป็นนายทหารยังร่ำรวยถึงเพียงนี้ ทำให้ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมธารีที่ถวายตัวรับใช้ชีคกาเบรียนจึงมีเงินจำนวนมากส่งไปให้ทางบ้าน

อัคคีทิ้งตัวลงนอนหลังชำระล้างร่างกายเสร็จ ครุ่นคิดถึงการเข้าเฝ้าในวันพรุ่งนี้ เขาจะมีโอกาสพบเจอน้องสาวไหม แล้วในวังจะยินยอมให้สนมออกมาพบปะกับผู้ชายที่ไม่ใช่สามีหรือไม่ อัคคีนอนคิดจนเคลิ้มๆ กำลังจะหลับ ก็ได้ยินเสียงพูดคุยจุกจิก แม้เขาไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นแต่อดสงสัยไม่ได้ ชายหนุ่มพาร่างสูงสง่ากว่า ๑๘๕ เซนติเมตรมายืนชิดบานประตู เหนือขอบประตูทำเป็นรูปโค้งแนบหูไปกับบานไม้ เสียงพูดคุยเป็นภาษาพื้นเมืองยากที่อัคคีจะเข้าใจได้ทะลุปรุโปร่ง แม้จะได้ยินบ่อยจนชินแต่แปลความหมายไม่ได้ นอกจากจะเป็นคำง่ายๆ เท่านั้นเอง ไม่นานเสียงนั้นก็ค่อยๆเบาลงเหมือนคนพูดเดินห่างออกไปทุก

เขาอดใจไม่ไหวที่จะเปิดประตูออกมดู เกือบสุดทางเดินที่เขาเคยเดินผ่านมาที่ห้องนอนแห่งนี้ สุดทางเลี้ยวลงบันไดที่กรุกระจกใสเต็มทั้งด้าน เพื่อจะได้มองออกไปยังทะเลที่อยู่ใกล้แค่หาดทรายขาวละเอียดกั้นกลาง ที่ห้องริมสุดใกล้บันไดอิสบานกำลังโอบเอวอิสบ่าล่าเดินหายเข้าไปพร้อมหับบานประตู

อัคคีไม่แปลกใจถ้าทั้งสองจะมีความสัมพันธ์เกินกว่าพี่น้องธรรมดา ด้วยวัฒนธรรมของคนที่นี่การแต่งงานระหว่างเครือญาติ พี่และน้อง ไม่ใช่เรื่องแปลกหรือเสียหาย จนบางครั้งเขาเองยังแปลกใจ ประเทศร่ำรวย หลายสิ่งหลายอย่างทันสมัยจนอาจล้ำหน้าในบางเรื่อง แต่กับบางเรื่องความเชื่อและการถือปฏิบัติแบบเก่ายังไม่เปลี่ยนแปลงความคิด การแต่งงานกันเองเพื่อคงไว้ซึ่งทรัพย์สินของตระกูล ถ้าเป็นคนไทยก็เข้าข่ายเรือล่มในหนองทองจะไปไหน ทั้งที่วิทยาศาสตร์ล้ำหน้าการบ่งชี้ว่าแต่งงานระหว่างเครือญาติสนิทนั้นจะมีผลต่อทารกที่เกิดมา แต่คนที่นี่กลับไม่กริ่งเกรง หรือเพราะชนชั้นสูงยังถือปฏิบัติประชาชนทั่วไปจึงไม่เห็นข้อบกพร่องในส่วนนี้ ชายหนุ่มกลับเข้ามาทิ้งตัวลงนอนยกมือก่ายหน้าผากอีกครั้ง เมื่อคิดถึงน้องสาวและจดหมายที่เคยบอกเล่าเรื่องราวให้ฟัง

‘ธารีมีเรื่องที่พี่อัคคีรู้แล้วต้องอึ้ง คนชาร์มายังนิยมแต่งงานกันในเครือญาติ แม้กระทั้งชีคเองก็ทรงหมั้นหมายกับชีคคาน้องสาวของท่านไว้ตั้งแต่เด็กๆ ท่านทั้งสองไม่เต็มใจนักแต่ขัดพระบิดาพระมารดาไม่ได้ มีคนเล่าให้ฟังว่า วันหมั้นชีคคาอาละวาดเสียวังแทบแตก แล้วหลังจากเสร็จพิธีเธอก็เดินทางไปเรียนต่อที่อังกฤษทันที จนป่านนี้สิบกว่าปีแล้วยังไม่เสด็จกลับมาเลย ได้ข่าวว่าเธอกลับมาร่วมงานพระศพของพระบิดาพระมารดาที่ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินพระที่นั่งตกจากการถูกลอบโจมตี แล้วก็เสด็จกลับไปประทับที่อังกฤษต่อ ธารีมาอยู่ที่นี่ถึงไม่เคยพบหน้าเธอเลยคะ เห็นแต่รูปถ่ายสวยมากๆ ธารีแอบคิดเล่นๆ อยากได้เป็นพี่สะใภ้จัง..คิกๆ’

‘ธารีเปลี่ยนใจแล้วไม่อยากได้ชีคคาเป็นพี่สะใภ้แล้ว ทรงเอาแต่ใจสุดๆ ทุกคนพากันวางตัวลำบากแม้แต่ชีคยังลำบากใจเมื่อเธอกลับมา ฮาเร็มตอนนี้เหมือนขุมนรก!’

ขุมนรก! แล้วทนทำไมหนอธารีเอ๋ย ทำไมไม่กลับบ้านเราเสียที น้องรัก