เธออ้าปากค้าง ความอุ่นร้อนแตกพร่าออกมาจากเรือนกายสาวสดชโลมท่อนกายใหญ่จนถ้วนทั่ว
“ของพี่อีกนิดครับ” เหมราชรีบบอกเล้วขยับกายหนักหน่วงขึ้นลงจนร่างเล็กสั่นคลอน ไม่นานเขาก็ร้องบอกเสียงสั่น
“โอ้ว... พลับพลึงจ๋าให้พี่ทั้งหมดนะ” เหมราชร้องเสียงหลง กระแทกกายอีกไม่กี่ครั้งก็กดลึก ระเบิดน้ำรักเต็มร่องสวาทของเด็กสาวจนหมดสิ้น พลับพลึงผวากอดรัดเขาแนบแน่นหอบหายใจประสานกับเขาอย่างรุนแรง
“พลับพลึงคนดีของพี่ เจ็บมากไหม” เขายังไม่ถอนกายออกห่าง แต่เฝ้าวนเวียนจูบซับใบหน้าหวานไปมาซ้ำๆ
“เจ็บไม่มากค่ะ แต่อึดอัดจัง พี่เหมถอยออกไปก่อนได้ไหมคะ” เธอพูดเสียงเบาด้วยความอาย
“จ้ะ” เหมราชพูดจ๊ะจ๋าเสียงหวาน ยอมถอนกายออกห่างตามคำขอ ท่อนกายของเขาหลุดออกจากกลีบกายสาวของเธอจนเกิดเสียง เธอก้มมองหยาดความรักไหลหยดออกมาพร้อมเลือดจางๆ ก็หน้าเสีย
“ไม่เจ็บนะ” เขาเป่าเบาๆ ก่อนจะหาผ้ามาซับให้ เธออายหน้าแดงพอเขาเช็ดหว่างขาให้
