ส่วนทางด้านจัสติน เขาขับรถตามลลินมาจนถึงบ้านหลังใหญ่ ที่ไม่ไกลจากบ้านของเขานัก ก่อนจะจอดลงหน้าบ้านแล้วเดินออกมาดู ตาคมจ้องมองเด็กน้อยที่ลลินกำลังจับจูงเข้าไปในบ้านอย่างไม่วางตา
“อ่าวคุณ มาหาใครเหรอครับ”
รปภ.หน้าบ้านของลลินเอ่ยถามขึ้นก่อนจะเดินมาหาอย่างนึกสงสัย
“อ้อ พอดี...ผมเป็นเพื่อนกับลลินน่ะครับ ว่าแต่...ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม เด็กคนเมื่อกี้...”
“อ้อ ลูกคุณลิน คุณหนูจีซัสน่ะเหรอครับ”
พอได้ยินชื่อ จัสตินยิ่งแปลกใจเข้าไปใหญ่
“จีซัส...แล้วพ่อของเด็ก...”
“โอ๊ย คุณลินไม่มีสามีหรอกครับ เธอมีแต่ลูก...ว่าแต่ไหนบอกเป็นเพื่อนของคุณลิน แล้วทำไมคุณถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลยล่ะ”
รปภ.เริ่มแปลกใจกับสิ่งที่จัสตินถาม แต่ชายหนุ่มก็ไปไกลเกินกว่าจะหันมาสนใจยามคนนี้อีก เมื่อทุกอย่างมันช่างดูเหมาะเจาะเหมาะสมกับสิ่งที่เขากำลังคิดเสียเหลือเกิน
“พอดีเธอพึ่งกลับมาอยู่ที่ไทย ผมเลยอยากแวะเข้ามาทักทายเธอ
