ตลอดระยะเวลาการประชุม ลลินแทบทำอะไรไม่ถูกเพราะจัสตินเอาแต่นั่งจ้องมองมาทางเธอตาแทบไม่กระพริบ หญิงสาวพยายามไม่สนใจแต่มันก็ทำได้ยาก เมื่อเขาดันมานั่งตรงข้ามกับเธออีก
“ลิน ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเดี๋ยวมา”
“เดี๋ยวลินไปด้วย”
ลลินรีบบอกออกมาทันที เพราะเธอแทบทนความอึดอัดตรงหน้าไม่ไหวอยู่แล้ว ก่อนที่ทั้งสองจะขอตัวเดินออกจากห้องประชุมไป เพราะวันนี้คงต้องนั่งประชุมกันทั้งวันแน่นอน
ทางด้านจัสติน เมื่อเห็นทั้งสองเดินออกไปด้วยกัน เขารีบเอ่ยขอตัวบ้างทันทีก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ได้สนใจมองหลายสายตาที่มองมาเลยสักนิดเมื่อตอนนี้จิตใจของเขามันร้อนรุ่มเหลือเกินแล้วตั้งแต่นั่งมองลลินหัวร่อต่อกระซิกกับชาร์ลเขาก็แทบอยากเดินหนีจากภาพตรงหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าถ้าทำได้
“แต่งงานกันมานานแล้วเหรอครับ”
เสียงของจัสตินเอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินตามชาร์ลเข้ามาในห้องน้ำแล้วทำท่าล้างมืออยู่ด้านข้าง
“อ่าว คุณจัสติน ใครครับ ผมเหรอ
