“เฮ้อ อยู่นี่นี่เอง จัสตินลูก จัสติน ตื่นมาคุยกับแม่ก่อนจัสติน ทำไมลูกเหลวไหลอย่างนี้ งานการก็ไม่ไปทำมัวแต่นอนอยู่ได้ จัสติน!”
เสียงคุณสโรชา มารดาของจัสตินดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามานั่งตรงขอบเตียงอย่างพินิจพิจารณาบุตรชายเพียงคนเดียวของตนเอง เพราะจัสตินไม่มีทาทีว่าจะตื่นทั้งๆที่เธอเรียกเสียงดังขนาดนี้
“จัสติน ได้ยินที่แม่พูดไหม เป็นอะไรรึเปล่า จัสติน!”
“อื้ออออ ครับคุณแม่ จะตะโกนเสียงดังทำไม ผมได้ยินแล้ว”
เสียงงัวเงียดังขึ้นก่อนจะพลิกกายนอนหงายแล้วปรือตาขึ้นมองไปรอบๆจนพบเข้ากับคุณสโรชาที่นั่งมองอยู่ก่อนแล้ว
“นี่มันคอนโดผมนี่ แล้วคุณแม่มาทำไมครับ”
“จะอะไรซะอีกล่ะ ก็ลูกไม่ยอมไปทำการทำงาน รู้ไหมว่าทั้งบริษัทเขาวุ่นวายไปหมดแล้ว รีบลุกขึ้นเลย วันนี้มีงานต้อนรับพวกผู้บริหารใหม่ด้วย เดี๋ยวจะไปไม่ทัน ลูกคนนี้นี่ ไม่มีความรับผิดชอบเอาเสียเลย”
คุณสโรชาบ่นออกมาพร้อมกับเดินเลี่ยงออกจากห้องนอนของบ
